Het eigen bestuur dat gekozen volksvertegenwoordigers of de partijleider wil vervangen. Het lijkt de enige uitweg wanneer partijbestuurders overhoop liggen met ‘hun eigen’ parlementariers. Maar zo makkelijk gaat dat niet.
Neem het geval van Diana Pokie en Waldie Adjaiso van de BEP. Hun eigen partijbestuur besliste in april dit jaar dat de twee BEP leden moesten worden geroyeerd uit de partij en als parlementariërs moesten worden teruggeroepen naar analogie van de terugroepwet.
Het BEP-bestuur legde bij het Centraal Hoofd Stembureau, CHS, het verzoek neer dat de twee teruggeroepen moesten worden. Het zou de eerste keer in de geschiedenis van Suriname zijn. Na toetsing aan de terugroepwet besliste vervolgens het CHS dat inderdaad Adjaiso en Pokie moesten worden teruggeroepen uit het parlement. Maar er kwam een kind in de kabel. De twee waren nog voor de uitspraak van het CHS naar de rechter gestapt. Deze besliste afgelopen dinsdag 21 augustus dat de schorsing van lidmaatschap van de BEP moest worden teruggedraaid.
“Terugroeprecht moet worden vernietigd”
De onafhankelijke rechter heeft de terugroepwet aan de grondwet getoetst, weet Haris Monorath, parlementariër voor Nieuw Suriname, tevens jurist. Net als Pokie en Adjaiso ligt Monorath samen met collega-parlementarier Prem Lachman onder vuur bij het bestuur van de eigen partij. Toevallig of niet onthielden alle vier op 12 april dit jaar zich van hun stem bij de aanname van de omstreden amnestiewet. Een opvallend toeval. Omdat de ‘problemen’ die de vier hebben met hun partijbestuur ver voor deze datum zijn ontstaan. Zeker is wel dat de vier vanwege hun ‘dwarse houding’ niet langer gewenst zijn.
Monorath stelt dat de terugroepwet “ moet worden vernietigd omdat het in strijd is met de grondwet”. Hij vervolgt: “In de grondwet staat dat parlementariërs in persoon worden gekozen voor een periode van 5 jaar. Bij het eed dat parlementariërs afleggen moeten zij beloven ‘zonder last of ruggenspraak hun plichten te vervullen’. Laat die terugroepwet nu juist in tegenspraak met dat stukje ‘zonder last of ruggenspraak’ omdat daar wordt gezegd dat je onderworpen bent aan de partij als parlementariër. Maar de grondwet stelt dat parlementariërs onafhankelijk dienen te handelen. Dus ook als het nodig is, onafhankelijk van hun partij.”
Monorath: “In dit geval heeft de CHS een grove fout gemaakt. Het CHS is de terugroepwet gaan interpreteren. Terwijl het een onding is dat moet worden ingetrokken door het parlement.”
In ongenade bij bestuur
Pokie en Adjaiso vielen al 2 jaar terug in ongenade bij Caprino Alendy en de rest van het BEP-bestuur, nadat zij de kant kozen van de uit de BEP getreden, nu inmiddels voormalige minister van Regionale Ontwikkeling, Linus Diko. Officieel waren Pokie en Adjaiso nog lid van de BEP, maar in het parlement traden ze in de optiek van Alendy en de zijnen steeds meer op als afhankelijken.
Nadat Diko april dit jaar ontheven werd uit zijn functie als minister en BEP in diezelfde maand, mede vanwege hun stemgedrag bij de aanname van de omstreden amnestiewet, uit de regeercoalitie werd gezet, besloot het BEP-bestuur daarop om Pokie en Adjaiso niet alleen als leden te royeren, maar hen ook terug te roepen uit het parlement. Met de uitspraak van de rechter op 21 augustus, lijkt dit voornemen mislukt.
Infiltratie en ‘opschuif’
In het geval van Monorath en Lachman gaat het om iets totaal anders. Zij hebben een geschil met hun partijvoorzitter, John Nasibdar. Monorath en Lachman betwisten het voorzitterschap van Nasibdar en Nasibdar vindt dit uiteraard niet en vindt dat de twee teveel uit de pas lopen. “Sinds 25 juli 2010 heeft Nieuw Suriname geen normale vergadering meer gehad,” weet Monorath. Hij wijt het aan “overduidelijke infiltratie van exponenten van de NDP binnen zijn partij”. “Maar,”zegt hij er direct achteraan. “Tot nu toe hebben ze weinig tot niets weten te bewerkstellingen. De NS en haar oorspronkelijke leden staan nog steeds.”
Manorath stelt: “De NDP is bezig het huidige NS te breken. Niet alleen vanwege onze twee zetels in het parlement, maar vooral anwege onze naam. Nieuw Suriname. Een veelbetekenende naam voor een politieke partij. Eentje dat volledig past binnen de gepropageerde ideologie van deze regering. Een Nieuw Suriname. De naam Nieuw Suriname moet opgaan binnen de NDP. Dat is hun bedoeling,” analyseert de parlementariër.
Duidelijke bewijzen hiervoor zegt Monorath te hebben door eigen uitspraken van niemand minder dan Nasibdar zelf. “Nasibdar heeft verschillende malen in de media geuit dat “als Lachmon en ik ons niet onderwerpen aan zijn gezag als partijvoorzitter, onze zetels dan maar naar de NDP moeten gaan”.
En inderdaad. Mochten Monorath en Lachman om wat voor reden dan ook parlementariër af zijn, dan komen volgens de kieslijst twee NDP-ers voor hen in de plaats. Als Pokie en Adjaiso werkelijk waren vervangen, dan waren twee ABOP-ers voor hen in de plaats gekomen. ABOP is de partij van Ronnie Brunswijk. Brunswijk was ooit de grootste vijand van Bouterse, maar is nu innige vriendjes met de president en diens partij, de NDP. Het verbond tussen Brunswijk en Bouterse lijkt althans voorlopig onbreekbaar.
Nasibdar opnieuw voorzitter?
Wat zich precies heeft voltrokken in de dyugu dyugu tussen Lachmon en Monorath enerzijds en Nasibdar aan de andere kant, is een erg lang verhaal, dat het best uitgelegd kan worden met de voorlopige uitkomst.
Na een lange reeks van rechtszaken over en weer over wie nu het voorzitterschap heeft over de partij en nog wat zaken, werden Lachmon en Monorath afgelopen zondag 26 augustus onaangenaam verrast. Om kwart over acht zondag avond belde een redactie van een lokaal nieuwsmedium voor een reactie van Monorath op de nieuwe uitverkiezing van John Nasibdar als partijvoorzitter. De vraag kwam als een donderslag bij heldere hemel. Monorath wist van niets.
Monorath lacht. “Ik ben niet uitgenodigd voor de uitverkiezing. Lachman ook niet. Net als onze 25 ressortsraadsleden in Nickerie niet . En ook de 18 ressortsraadsleden van NS in Paramaribo waren niet uitgenodigd,” stelt Monorath overtuigd. “Ik ben het persoonlijk nagegaan.”
“De paar mensen die bij de zogenaamde stemming waren, zijn gewoon door Nasibdar opgetrommeld. Ze zijn misschien lid, maar in feite infiltranten erop uit om de partij te breken. Het overgrote deel van de partijleden was niet uitgenodigd voor de vergadering, inclusief 7 hoofdbestuursleden, alle ressortsraadsleden en Lachman en ik als parlementariër niet.”
Procedurele fouten
Behalve dat overduidelijk belangrijke leden niet waren uitgenodigd en er zeker geen sprake was van een meerderheid van leden bij de verkiezing van 26 augustus, haalt Monorath aan dat er procedurele fouten zijn gemaakt, waardoor de uitverkiezing sowieso juridisch ongeldig is en dus helemaal niet gehouden had mogen worden. “Twee weken voor zo’n algemene leden vergadering, moet een oproep publiekelijk bekend worden gemaakt in de krant. Dat is nooit gebeurd. Bovendien moet de uitnodiging voor een alv ondertekend worden door de partijvoorzitter en de secretaris. Maar via een door hemzelf ingestelde verkiezingscommissie heeft Nasibdar de gekozen partijsecretaris Sasiek Jahangier – die overigens aan onze kant staat- tijdens een eerder gehouden vergadering afgelopen maand waar wij ook niet aanwezig waren, vervangen door iemand die hij zelf inderhaast naar voren heeft geschoven, de heer Ramesh Bajnath.”
Monorath stelt dat Jahangier zou zijn vervangen tijdens een andere, eerder gehouden ‘algemene ledenvergadering’ waar Monorath, Lachman en de overige hoofdbestuursleden die aan hun kant staan, wel voor zouden zijn uitgenodigd. “Maar, via een deurwaardersexploot hebben wij een verbod laten opleggen voor het houden van deze vergadering omdat ook deze alv niet twee weken van tevoren publiekelijk bekend was gemaakt in de krant en bovendien de handtekening van secretaris Jahangier op de uitnodiging ontbrak.” Monorath vraagt zich in gemoede af “Hoe kan het dat vervolgens Jahangier wordt afgezet tijdens een vergadering die volgens de wet helemaal niet gehouden mocht worden?”
Positie en scenario
Ondanks alle verwikkelingen, is Monorath niet bang voor zijn positie. “Men dacht dat Lachmon en ik gek zouden doen of ons vanwege alle tegenwerking zouden terugtrekken. Maar we houden ons rustig.”
Monorath zegt duidelijk te bespeuren dat de interne strubbelingen binnen NS en BEP deel uitmaken van een groter scenario. “Deze regering, de NDP, wil geen onafhankelijk opererende parlemenariërs. Pokie, Adjaiso, Lachmon en ik hebben misschien ‘maar’ 4 zetels, maar het is wel het verschil tussen het wel of niet hebben van een quorum wanneer om een of andere reden andere coalitie-parlementariers niet aanwezig kunnenz ijn. En het is ook het verschil tussen het wel of niet aannemen van een wet met ruim tweederde meerderheid .”
