“Spanje heeft het hoogste aantal schoolverlaters van Europa. Ruim 22 procent van de jongeren tussen de 18 en 24 jaar verliet school zonder een diploma in 2014. Dat moet echt anders. Volgens mij moeten we daarom beginnen met betere afspraken over een nationaal onderwijssysteem. Momenteel heeft iedere Spaanse regio een eigen onderwijssysteem. Er zijn wel nationale basisregels voor het onderwijs, maar regionale overheden zijn vrij om hun eigen invulling aan het onderwijs te geven.”
Interviewserie Building BridgesWij volgen Jilt en Teun op hun fietsreis van Amsterdam naar Kaapstad. Op Toekomstdenkers vind je iedere twee weken een interview met één van de jongeren die ze onderweg spreken.
Regionale verschillen
“Al die regio’s in Spanje hebben hun eigen cultuur en identiteit. Ook zijn er naast het Spaans nog vier officiële regionale talen: Catalaans, Galicisch, Baskisch en Aranees. Volgens mij maken deze verschillen van Spanje een rijk land, maar ze brengen soms ook problemen met zich mee. Toen ik vijftien was verhuisde ik bijvoorbeeld van Barcelona naar A Coruña in Galicië. Daardoor moest ik de helft van mijn vakken opeens in het Galicisch gaan volgen, in plaats van in het Catalaans of Spaans. Omdat mijn familie uit Galicië komt spreek ik Galicisch, maar voor andere kinderen en jongeren zou dat erg lastig zijn geweest.”
Iedere Spaanse jongere heeft minstens drie verschillende onderwijssystemen meegemaakt
Nationale wetgeving verandert continu
“Naast de regionale verschillen is de nationale wetgeving over onderwijs een probleem. Met iedere nieuwe regering verandert de onderwijswet opnieuw. Dan komen er bijvoorbeeld weer nieuwe regels over de grootte van de klassen, de taal waarin les gegeven mag worden, de hoogte van het collegegeld en de manier waarop directeuren aangesteld worden. Iedere Spaanse jongere onder de dertig heeft op zijn minst drie verschillende onderwijssystemen meegemaakt. Als ik dit aan jongeren uit andere Europese landen vertel kijken ze me verbijsterd aan. Volgens mij gebruiken zowel linkse als rechtste partijen onderwijs om zoveel mogelijk stemmen te verzamelen. Het lijkt wel alsof onderwijs een promotiemiddel van politieke partijen is geworden.”
Onderwijs valt in de voorgestelde duurzame ontwikkelingsagenda onder doel vier: Inclusief, gelijkwaardig en kwalitatief onderwijs voor iedereen.
Oplossing in het onderwijs zelf
“Ik vind dat leraren, ouders en jongeren betrokken moeten worden bij besluitvorming over onderwijs. Zij weten beter wat er speelt en wat het onderwijs nodig heeft dan de meeste politici. Ook denk ik dat de oplossing in het onderwijs zelf ligt. De volgende generatie moet leren dat de politiek in dienst staat van de hele maatschappij, niet alleen in dienst van de mensen die op een winnende partij hebben gestemd.”
