Achtergrond

Tanzaniaanse (Chagga) bruiloft

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

 

Verslag van een (toch) unieke ervaring!

Vrijdag avond een uitnodiging gekregen voor de bachelor party van Achim, een Duitse jongen die al een aantal jaren in Tanzania woont en gaat trouwen met zijn Glory, een Tanzaniaanse van de Chagga stam. Tijdens deze avond kregen ik en mijn Viafrica collega zowaar een uitnodiging voor de bruiloft die de volgende dag (zaterdag) plaats zou vinden en om 14.30 uur zijn we welkom in de kerk in Moshi. Aangezien ik geen nette schoenen bij me heb de schoenen van mijn collega geleend en deze nog even op straat laten poetsen voor een euro voordat we naar de kerk gingen. De vraag was natuurlijk, is het half 3 Duitse tijd of Tanzaniaanse tijd? Het laatste bleek een feit… Om half 3 ‘sharp’ stonden er 2 Indiers, een Duitse en 2 Nederlanders (wij) bij de kerk maar nog geen bruidspaar of andere gasten…vreemd. Rond kwart over drie waren de meeste mensen er dus kon het festijn beginnen.

Tijdens de kerkelijke dienst was er natuurlijk genoeg te zien. Mensen die helemaal uitgedost waren maar ook veel mannen met een oud, niet bij elkaar passend, oversized pak aan en af en toe zonder shirt of blouse eronder. Daarnaast een aantal Mzungu’s zoals de Duitse familie en bekenden vanuit Moshi. Wat ook opviel is dat tijdens de dienst mensen nog kwamen binnen druppelen en zelfs 1 dame eruit werd gezet omdat ze dronken was en lag te slapen.

Al met al genoeg te zien en te beleven gedurende de 1 uur durende dienst. Hierna was het tijd voor het feest wat een behoorlijk eind op de Kilimanjaro berg plaatsvond. De traditie is dat er met de hele stoet auto’s door het centrum gereden wordt en dat elke rotonde (‘keepy lefti’ in Swahili) een aantal keren genomen wordt en dit alles onder begeleiding van een waar orkest op 1 van de auto’s. Een leuke ervaring behalve als je niet bent uitgenodigd voor de bruiloft en je een half uur moet wachten tot je er langs kunt…..maar dat was nu niet het geval.

De feestlocatie was prachtig versierd en was sowieso op een prachtige locatie met uitzicht over Moshi tot 100 km in de verte. We hadden echter wel begrepen dat de ceremonie een lange zit was met allerlei tradities, speeches etc. Er was een programma opgesteld wat al meteen 2 uur achterliep op schema en waardoor we dus pas om 21 uur te eten kregen. Het grappige van dit programma was dat in het Engels de tijden erbij stonden en in het Swahili niet..haha… alsof ze het al wisten.. Maar goed, de gasten konden plaats nemen aan een tafel en het bruidspaar en familie gingen foto’s maken. Na een behoorlijke tijd konden ze samen met de getuigen plaats nemen op een soort van koningsstoel helemaal apart van het feest (voor foto’s zie http://www.travelpod.com/travel-blog-entries/travelwithjorg/1/1285001828/tpod.html) en kon de ceremonie beginnen. Een soort van zwarte Hans Kazan praatte als een ware showmaster hetgeen aan elkaar met af en toe een grapje tussendoor. Daarnaast was er een tolk (Tanzaniaan) die het Swahili naar het Engels en Duits vertaalde (en andersom) wat af en toe grappige taferelen opleverde aangezien hij meerdere malen zijn eigen verhaal verzon.

Toen kon het echt beginnen want de taart werd aangesneden. Bij ons zou iedereen een stuk van de taart krijgen maar hier werden bepaalde personen opgenoemd die vervolgens een stuk konden komen halen. Wij hadden geluk want Lina was er 1 van en die zat bij ons aan tafel. Onder het genot van de live band konden we ‘rustig’ onze taart en (Kilimanjaro)bier nuttigen al was het geluidsniveau gelijk aan een bezoekje aan de Kaagbaan op Schiphol!! 

Dan weer een poosje wachten waarna het bruidspaar de aanwezige gasten voorstelt. Op zich wel een leuke gewoonte, “bij die tafel links zitten collega’s, daar mijn ouders”. Sommige mensen worden even bij naam genoemd en gaan even opstaan. Daar zie je een duidelijk verschil tussen de Duitsers en de Tanzanianen. De vader en de moeder van Achim staan op, knikken iedereen vriendelijk toe en gaan weer zitten. De ouders van Glory maken een swingend dansje, en haar oma geeft helemaal een swingend showtje weg. Ook opa laat zich niet kennen. Hij rent naar voren, grijpt de microfoon en begint uitgebreid en humoristisch te speechen (in het Swahili weliswaar). Erg leuk allemaal, maar ja, er gaat zo weer een uurtje overheen.

Dan is het tijd voor de ‘Mbege’, het Chagga bananen bier, een soort ‘porridge’, licht alcoholisch. Het wordt in een grote houten pul geschonken en rondgedeeld en natuurlijk wilde ik dit ook wel even proeven. Het was een ware ‘once in a lifetime experience’ want het smaakte naar kots met snot en daar hou ik toch niet zo van.

Van één van de Tanzaniaanse gasten bij ons aan tafel kreeg ik nog wat inside information.Het geven van de kado’s gebeurt altijd helemaal aan het einde van het programma. De reden is dat mensen dan echt tot het einde moeten blijven, anders geven ze het kado en gaan lekker weer naar huis. Bruiloften worden hier door veel mensen niet als een groot feest gezien. Deze man ziet een uitnodiging voor een bruiloft als ‘an invitation to be bored’.

Hèhè, tijd om te eten en dat was uitstekend verzorgd. Kip, bonen, rijst, bananen op z’n Tanzaniaans en zowaar een echte Duitse Schnitzel. Heerlijk allemaal (al  zijn er achteraf wel veel mensen ziek geworden – waaronder ik zelf – doordat de aardappelsalade bedorven was).

Dan is het tijd voor de kado’s. Het bruidspaar komt van hun troon af naar beneden, krijgt 2 stoelen dichtbij de gasten naast een grote tafel. Groep voor groep komen de gasten heerlijk swingend naar voren. Ze leggen hun kado’s op tafel, schudden het echtpaar de hand en swingen weer terug. Heerlijk om te zien. Ik heb natuurlijk, als soepel geheupte hollander, ook erg mijn best gedaan maar kon nog niet tippen aan de afrikaanse moves.

Daarna is het officiële gedeelte ten einde, en gaat de muziek (veel te hard) aan. Afwisselend worden wat CD’s gedraaid en speelt een bandje. Nu gaan sommige gasten naar huis, maar de meesten gaan echt los. Zeker de kinderen die met hun halve liter PET flessen nog even het bananabier tot zich namen waarna ze helemaal hyper hun kunsten lieten zien. Rond middernacht vertrekken wij naar huis maar het feest is dan nog in volle gang.

 

 

    

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons