Fabrice Renaud en Delphine Nicot uit Frans-Guyana liepen tijdens de afgelopen Coming Out Parade met hun groep Aides mee. De groepsleden van Aides participeerden ook in andere activiteiten tijdens de Out@Su Coming Out week van het LGBT Platform Suriname. Ik spreek Renaud en Nicot na de loop.
Aides verwijst naar het Franse woord voor helpen of ondersteunen en is ook een knipoog naar het woord ‘aids’. De organisatie ontstond achtentwintig jaar terug in Frankrijk en werd opgericht door een groep homoseksuelen die tot bewustwording en solidariteit wilden komen, maar vooral ook tot preventie ten aanzien van hiv en aids.
Inmiddels werkt de organisatie ook aan bewustwording, solidariteit en preventie onder hetero’s, lesbische vrouwen en transseksuelen. Iedereen dus. De organisatie heeft nu branches in Frans-Guyana, Guadeloupe en Martinique, de Franse overzeese gebiedsdelen. Aides Frans-Guyana werd in 2005 opgericht.
Van aidsvoorlichting naar coming-out activiteiten
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”17146″,”attributes”:{“height”:628,”width”:960,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]
Delphine Nicot (midden), één van de coördinatoren van Aides Frans-Guyana
Zowel Nicot als Renaud zeggen een voorbeeld te nemen aan Suriname. Mettertijd willen zij vanuit Aides ook een Coming Out Week compleet met loop organiseren. De twee coördinatoren kijken tijdens de afterparty in Zus&Zo, tegenover de Palmentuin in hartje Paramaribo, hun ogen uit. Dat was ook al het geval tijdens het feest dat Richie Kanhai twee weken eerder voor hen in het Frans-Guyanese grensstadje Saint-Laurent du Maroni had georganiseerd. Wat in Suriname zomaar kan en allang gebeurt, is in Frans-Guyana nog gloedje nieuw, dus onbekend.
De organisatie in Frans-Guyana is de afgelopen zeven jaar voornamelijk bezig geweest met het geven van voorlichting over homoseksualiteit in met name de binnenlanden, waar vooral de marrongemeenschap woont. Daarnaast geeft de organisatie preventievoorlichting aan groepen die grotere kans hebben besmet te worden met het aidsvirus. Homomannen, sekswerkers en binnenlandbewoners: de zogeheten risicogroepen.
Rapid testing
De ruim dertig personen verbonden aan Aides Frans-Guyana leggen jaarlijks zeker 3000 bezoeken af dwars door Frans-Guyana , weet Nicot. Na zeven jaar voorlichting gegeven te hebben op de meest afgelegen plekken in het land, is de organisatie kort geleden begonnen met rapid testen. Dat zijn hiv-testen waarvan de uitslag snel bekend is. “In sommige gemeenschappen in het binnenland hebben we dusdanig het vertrouwen van de mensen gewonnen, dat mannen en vrouwen nu vanzelf naar ons toe komen en om een test vragen.”
Volgens zowel Renaud als Nicot is 1,8 procent van de bevolking in Frans-Guyana besmet met het aidsvirus. Renaud: “Maar onder sekswerkers ligt het percentage hoger. Daar is de incidentie 7 procent. En zo’n 10 procent van de homomannen is met het virus besmet.” Zowel in het bos als in de steden is sprake van veel ‘sociale discriminatie’ voegt Nicot eraan toe. “Uit de kast komen is voor de meesten uit den boze.”
Franse parlementariër uit de kast
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”17099″,”attributes”:{“height”:451,”width”:800,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]
De Franse parlementariër Chantal Berthelot gaf onlangs openlijk toe dat ze lesbisch is
Renaud en Nicot prijzen in koor dat de Franse volksvertegenwoordiger Chantal Berthelot afgelopen maand uit de kast kwam. “Ze is gedeputeerde voor Frans-Guyana en heeft onlangs openlijk verklaard dat ze lesbisch is.” Voor het werk dat de beide Fransen doen, is zo’n daad als die van de parlementariër belangrijk. “Het werkt enorm taboedoorbrekend.”
Er reisde een grote groep mensen met Nicot en Renaud mee om de Coming Out Week bij te wonen. Tijdens het rondje rond de Palmentuin in Paramaribo, die gedurende de Coming Out Parade op donderdag 11 oktober is gelopen, vormen de Frans-Guyanezen de grootste groep. “Net als in de rest van onze organisatie, zit daar van alles tussen. Blank, zwart, homo, lesbisch. Hetero, seropositief, seronegatief.”
Interrogatief
Zelf is Nicot hetero. Officieel kent ze haar status niet. “Ik ben interrogatief”, zegt ze plagend. Dat wil zeggen dat ze officieel niet weet of ze seronegatief is of juist drager van het hiv-virus. “Zodra iemand ook maar één keer onbeschermde seks heeft gehad en niet is getest, is zo iemand interrogatief”, lacht ze. Fabrice Renaud is homo en weet het wel zeker: hij is seronegatief. “Wat ben ik blij dat ik als homoman het aids-virus niet draag. Joepieee.”
Ik kom ook de 19-jarige Rachida tegen. Samen met een vriendin heeft ze met oogpotlood een baard langs haar kaken getekend, een hoed op en mannenkleding aan. Ze is ‘gewoon hetero’, vertelt ze. Vorig jaar woonde ze de Coming Out Parade wel bij, maar liep niet mee. Dit jaar liep ze verkleed mee ‘ter ondersteuning van een vriend die homo is’. De scholiere wijst naar de 27-jarige Braziliaan Raphael, in het dagelijks leven software- en webontwikkelaar. Raphael is homo, en niet zomaar eentje. Hij is oprichter van de No2H8-campagne in Suriname en werkt hier vanuit samen met het LGBT Platform Suriname. In 2011 werden vanuit hun campagne’s LGBT’ers in beeld gebracht, in spotjes en op posters.
No2H8
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”17100″,”attributes”:{“height”:1200,”width”:1600,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]
Het concept van de Surinaamse No2H8 (No to Hate) komt uit Amerika. Daar wordt de term en schrijfwijze NH8 gebruikt. Omdat Raphael van de Amerikanen geen toestemming kreeg om gebruik te maken van hun schrijfwijze en logo, bedacht hij een eigen naam, speciaal voor Suriname. Raphael, opgegroeid in Suriname en geboren in de Braziliaanse stad Belem, vertelt dat in Suriname net als in zijn geboorteland, homoseksuelen worden gediscrimineerd.
“Suriname kent geen homomoorden zoals in Brazilië, maar wel mishandelingen. Zo hoorde ik laatst van een jongen op Flora (een wijk in Paramaribo, red.) die gewoon met een vriendin op straat liep, en door een groep jongens bekogeld werd met volle bierflessen. Nee, aangifte heeft hij niet gedaan. Ik denk dat hij bang is voor nog meer represailles.”
Volgend jaar
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”17101″,”attributes”:{“height”:1200,”width”:1600,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]
Zabdai Samuel, de master of ceremony van de Coming Out Parade en het gezellige feest dat daarop volgde, hitste de uitgelaten menigte op. Toch is Samuel ondanks de opkomst en de geslaagde loop niet tevreden. Het aantal deelnemers was nagenoeg hetzelfde als het jaar daarvoor. Sommigen zeggen minder, anderen weer iets meer. Hoe het ook zij, nog veel te weinig als het aan Samuel ligt. “Die homovlag waarmee we liepen, die wil ik volgend jaar 5 meter langer hebben, met zoveel meer mensen die hem vasthouden. En over tien jaar moet er honderd meter bij, en moeten er 10.000 mensen zijn die op de parade tijdens Coming Out Day vol trots met deze homovlag door de straten van Paramaribo lopen”, schalt de goedlachse Samuel door de microfoon.
