Stop de surrogaathandel! Voordat iemand me gaat verwijten niet te weten waarover ik spreek; ik weet alles van een ‘onbeantwoorde’ kinderwens. Maar moet je daarvoor nu echt naar een derde wereldland, voor 10.000 dollar een goedkope draagmoeder zoeken en – als er ook geen ei is – een ei van een anonieme vrouw er bij regelen? Wordt er ooit aan het kind gedacht? Wat leg je haar of hem later uit als hij groot is? Ik kon geen kinderen krijgen, toen gingen je vader en ik naar India, kochten een ei en een draagmoeder en voila! Daar was jij!
Ik vind deze hele industrie – want dat is het in een land als India en ik vrees in Thailand ook – misselijkmakend. We worden er nu allemaal keihard op gewezen door het onmenselijke drama in Thailand. De surrogaatmoeder die zwanger was van een gezond kind en een mongooltje, verwekt met het sperma van de vader en een anoniem eitje. De Australische ouders wensten geen ziek kind en vroegen toen de draagmoeder in de 7e maand van haar zwangerschap was het zieke kind te laten aborteren. Even tussendoor: mag dat ook volgens de wet in Australië als de zwangerschap zo ver is gevorderd? Ik vrees van niet. Maar in ‘derdewereldlanden’ hanteren wij als westerlingen andere, soepelere regels, dan in ons eigen land. Hoe werkt dat eigenlijk in onze hersenen? Zien we deze mensen als inferieur?
Hoe denken deze ouders, je mag ze eigenlijk met alle respect niet zo noemen, hun dochter later uit te leggen dat ze haar broertje destijds bijna half dood hebben achtergelaten zonder enige medische zorg. Ik vrees dat zij haar ouders tot in de lengte van dagen gaat haten en ze nooit meer wil zien.
Mensonwaardige industrie
Nogmaals stop met deze onmenswaardige industrie. Ik herinner me nog in India een Japans stel dat ook zo graag een kind wilde. Tegen die tijd dat de surrogaatmoeder de baby baarde was het huwelijk op de klippen gelopen. De ‘moeder’ wilde het kind niet meer, want het was biologisch niet van haar maar van haar man. Maar volgens de Indiase wet kon de ‘vader’ niet alleen voor het kind zorgen dus werd de oma uit Japan ingevlogen want de surrogaatmoeder had haar geld gebeurd en wilde het kind ook niet hebben.
Surrogaatfabriek
In de deelstaat Gujarat in India is zelfs in een ziekenhuis een ‘surrogaatfabriek’ gebouwd en leveren de vrouwen in het dorp de eitjes of bieden hun diensten als draagmoeder aan. Sommigen doen het al voor de vijfde keer. 10.000 dollar, waarvan zij de helft krijgen, is voor deze vrouwen een enorm bedrag. In Europa bouw je er nog geen nieuwe keuken voor. De Indiase regering wil de surrogaathandel eigenlijk verbieden en heeft de directeur van het ziekenhuis in Gujarat gevraagd niet meer de publiciteit te zoeken. Zo nu en dan verbreekt ze het verbod om nieuwe klanten te ronselen. Deze vrouw is er steenrijk door geworden.
Weeshuizen
Waarom moeten we zo nodig een kind van ‘ons zelf’? Alhoewel ik in het geval van surrogaat daar niet van wil spreken. Kijk in Thailand, kijk in Indonesië, kijk in India, de weeshuizen puilen uit. Mooie, lieve kindjes, om een of andere reden door de ouders in de steek gelaten, willen dolgraag een moeder en/of een vader. Stop met de riedel dat adoptie ook niet goed is want je haalt het uit een andere cultuur en dat gaat op latere leeftijd als het kind in de pubertijd zitten toch boksen. Mogelijk. Maar tegenwoordig met internet, sociale media en prachtige boeken kun je je samen toch helemaal verdiepen in de cultuur van het kind? Openlijk praten over waar het vandaan komt? Ik denk niet dat het verschil in cultuur tot drama’s leidt, maar het verzwijgen van de adoptie het kind woedend maakt.
Westerse surrogaatorganisaties vrezen dat er nu een verbod op het draagmoederschap komt. Graag, zou ik zeggen. Het zou wereldwijd niet meer mogen, ook om de draagmoeders te beschermen. Bekommer je om de kinderen die alleen zijn op de wereld. Misschien ben ik te idealistisch? Wellicht. Maar ik geniet nog elke dag van mijn Hollandse Javaan.
