Achtergrond

Stemmen in de zon

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het is zover: eindelijk tijd om te stemmen voor een nieuwe president voor het land waar de zon altijd schijnt. Een ongekend gevoel. Voor degenen die hebben gestreden en hun leven hebben gewaagd, voor degenen die enkel durfden te dromen en ook voor degenen die niet eens konden dromen over verkiezingen omdat zelfs hun onderbewustzijn niet bekend was met dit fenomeen. Maar op 23 en 24 mei is er geen enkele Egyptenaar die niet begrijpt wat er gaande is. Er mag gestemd worden. De Egyptenaren mogen een ‘ Nike teken’ zetten bij de man die zij de komende vier jaar het vertrouwen geven hun land te leiden. Van de 13 kandidaten zijn er vijf waarom de strijd gaat. The big five. De rest heeft eigenlijk al verloren. Ze komen niet voor op de mega grote reclameborden langs de weg. De kilometerslange brug over de oude stad naar Down Town Cairo slalomt tussen oude gebouwen, over het grote treinstation, volkswijken, markten, tussen kerken en moskeeën tot over de Nijl. De Egyptische chauffeur, al uitwijkend voor grote gaten in de weg, jongens op scooters, karretjes met ezels of paarden, vuilnismannen met kruiwagens, al toeterend naar ieder voertuig voor hem – of vrouwelijk wezen in het zicht – en al rokend en bellend, kan de 5 prominenten kandidaten op de enorme belichte borden niet missen. 5 mannen, 5 symbolen. Een paard voor Abol Fotooh, die de Moslim Broederschap verliet om zich kandidaat te kunnen stellen toen de Broederschap verklaarde niet mee te willen doen; een weegschaal voor Morsi, de kandidaat die de Broederschap alsnog naar voren schoof; een ladder voor Shafiq, voor sommigen berucht omdat hij diende onder Mubarak, voor anderen geliefd omdat hij het vliegveld in Cairo heeft aangelegd; een adelaar voor Sabahi, de Nasserist uit de middenklasse en de zon straalt voor de charismatische Moussa, ook van het oude regime maar meer bekend om zijn jarenlange ervaring in de buitenlandse politiek. De overige kandidaten ontbreekt het aan populariteit. En de kiezer die ze wel kent, stemt liever strategisch voor 1 van de 5, om te voorkomen dat het land een richting uitgaat die hij of zij niet wenst. Wordt het iemand van het oude regime, waait er straks een linkse wind of zullen enkel nog de sluiers en baarden wapperen in de lichte bries die weinig verkoeling biedt tegen de alsmaar schijnende zon? Wat komt er van de economie, de veiligheid, de vrijheid of de relatie met Israël? Iedereen is het eens: alleen God weet wie president zal worden. De eerste ronde sluit de avond van de 24ste. De uitslag zal naar verwachting nog dagen op zich laten wachten. Iedereen gaat uit van nog een tweede ronde want dat een kandidaat meer dan 50% van de stemmen krijgt is zelfs na 30 jaar dictatuur niet meer te verwachten. 50 miljoen Egyptenaren hebben het na 15 maanden aan demonstraties en honderden martelaren voor het zeggen. De rijke jongens met dure auto’s, de vrouw van de deurman, de schoenenpoetser, de taxichauffeur, de broodverkoper op de fiets, de bedelaar, de Bedouin en de Nubier, ze kunnen allemaal door het sturen van een sms met hun burgernummer te weten komen bij welk stembureau ze hun vinger in de inkt kunnen doppen en een Nike teken bij hun favoriete symbool mogen zetten. De stembussen zijn nog niet open of er staan al 2 rijen. 1 voor de vrouwelijke kiezers, 1 voor de mannelijke. Niet vanuit Islamitisch oogpunt. Puur om te voorkomen dat vrouwen niet worden lastiggevallen door de mannen voor of achter hun in de rij waar ze soms uren in moeten wachten. Nog iets waar alle Egyptenaren het over eens zijn: de Egyptische man is een grote vrouwenversierder. Daar wil geen enkele vrouw uren mee in de rij staan. Een verstandige keuze van de kiescommissie om de vrouwen – de meerderheid in het land – rustig in de rij te laten wachten. De vrouwen komen daardoor massaal opdagen. Het hele land is in beweging. Waar normaal de stad enkel vroeg in de ochtend of na zonsondergang volop in beweging is, staat het verkeer tijdens de verkiezingen op het heetst van de dag ook vast. Bussen volgeladen met kiezers parkeren voor de stembussen. Waar normaal gesproken slechts dubbel geparkeerd wordt, wordt er nu ook midden op de weg uitgestapt om aan te sluiten in de rij. Na het toeteren, dat meestal ook gepaard gaat met een aantal scheldwoorden, volgt nu de vraag: op wie ga jij stemmen? Als de verkeershinder echter door een Egyptische schone wordt veroorzaakt, volgt, indien ze antwoord geeft op de vraag op wie ze gaat stemmen en daarmee de deur open zet voor de mannelijke automobilist, de vraag of ze getrouwd is. Want het aandeel ongetrouwde mannen onder de kiezers is aanzienlijk. Zo ook hun frustratie. Het liefst hebben ze dan ook dat de nieuwe president – naast het oplossen van de verkeersdrukte – zorgt dat mannen makkelijker in het huwelijk kunnen treden. De conservatieve Morsi heeft goed gebruik gemaakt van de seksuele frustratie van de Egyptische man. Als het aan hem ligt trouwt elke meid voor haar 20ste. Met een overvloed aan dames in het land klinkt dat als muziek in de oren voor de jonge mannelijke bevolking. Wie weet krijgen ze er dan zelfs meer dan 1… Nog even en de stembussen sluiten. Dan volgen enkele dagen rust. Al dan niet gespannen. Na de tweede ronde op 16 en 17 juni zal op de 21ste de nieuwe president bekend worden gemaakt. Op 1 juli draagt het leger de macht over. Op de vraag of de revolutie dan voorbij is, wordt verdeeld gereageerd. De seculieren zijn bereid een tweede revolutie te beginnen als de conservatie Morsi wint. En Shafiq heeft de eerste schoenen al naar zijn hoofd gegooid gekregen door het jonge volk. Zal het volk zich wel laten trekken door het paard, laten leiden door de adelaar of beschijnen door de zon? Alleen God weet het.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons