Toeschouwers vragen zich zuchtend af wanneer het spel eindelijk weer wordt hervat. Teleurgesteld zien ze hun favoriete spelers naar de catacomben vertrekken waar de strijd nog even door gaat, maar buiten het zicht van de toeschouwers.
Mooi idee van ID-leaks van www.jongos.nl om de bal weer terug te brengen naar het maatschappelijke debat (zie A Call to Action).
Maar dan rijst de vraag: van wie is het veld? Van de spelers die er een balletje trappen? Van de toeschouwers die hun clubpas hebben? Van de raad van toezicht of van de financier die zo juist de club heeft opgekocht als nieuwste speeltje. Het wordt lastig. Maar een ding is zeker: zonder speelveld geen spelletje, geen regels, geen toeschouwers, geen raad van toezicht en geen financiers.
Dus dient het veld ieders belang. Goed bestuur, goed ondernemerschap en een goed clubleven.
Maar hoe houden we de concurrentie een beetje van ons af en hoe halen we de mooiste prijzen naar ons toe? Ons veld en onze spelers zijn gelukkig van goede kwaliteit. En de trainer die wisselen we gewoon om het jaar. Elk jaar sturen we er een naar een half gare oost-europese club die nog niet kunnen voetballen. En dan wordt het spel met flink wat investeren op ons peil gebracht zodat we door hen kunnen worden uitgeschakeld. Hmm. Toch maar hier houden die trainers. Of is het dan geen eerlijk spelletje meer?
En de toeschouwers? Als de spelers niet meer terug komen, dan trappen we toch zelf een balletje….
