Version:1.0 StartHTML:0000000167 EndHTML:0000005142 StartFragment:0000000457 EndFragment:0000005126
Het Smart Aid-debat gaat deze week over innovatieve ontwikkelingsfinanciering. Dit is voor mij een leuk debat omdat ik lang bij Rabobank International heb gewerkt.
In het interview geeft Harry Hummels zijn visie. Harry ziet hierbij een opkomst van commerciële partijen in 'ontwikkelings markt' op basis van 1. financieel -en 2. sociaal rendement (impact investing). Daarbij zegt Harry dat samenwerking tussen NGO's en 'de commerciëlen' belangrijk is voor een gezonde rolverdeling en kennisuitwisseling en innovatie.
Met alles wat Harry zegt ben ik het eens, echter niet met de rol die Harry voorziet voor NGO's. Volgens hem ligt deze met name in voorzien van 'geefgeld' voor niet financierbare projecten en wellicht in het voorzien van risico dragend vermogen bij investering vehikels.
Mijn inziens hangt de rol van NGO's echter af van de middelen aanwezig, de eigen kracht van de organisatie, en andere partijen actief in het veld.
Om bij de eerste te beginnen. De overheid trekt zich terug, hetgeen zich vertaalt in minder middelen voor NGO's. Welke rol zullen zij in de toekomst vertolken? Geldgever? Ik denk van niet. NGO's zullen steeds meer faciliterend worden richting locale partners door te voorzien in kennis, concepten en netwerk richting het westen. Als ze dit doen houden ze simpelweg op te bestaan.
De tweede, dat wil zeggen de kracht van veel NGO's schuilt in door onze overheid betaald onderzoek, beïnvloeding en local/global netwerk. Ze zijn letterlijk de bruggenbouwers tussen geldgever en uitvoerder van projecten. Echter als de overheidsgeldstroom ophoudt, zullen ze hun diensten commercieel moeten verlenen en tevens andere geldstromen dienen te vinden. Innovatie komt hierbij voort uit de noodzaak van NGO's te veranderen.
Als derde noem ik de andere spelers in het veld. En daar verbaast het mij dat Harry de belangrijkste ontwikkeling vergeet: de komst van het bedrijfsleven.
Het bedrijfsleven is – onder druk van de consument- bezig met het verduurzamen van zijn productie en inkoop. Het komt er op neer dat als de consument ECO wil, dat bedrijven dienen te investeren in locale gemeenschappen om sociaal en duurzame grondstoffen te kunnen inkopen. (Shared Values van Porter: People, Planet, Profit and Philantropy)
Kortom, wat vroeger filantropie heette, heet in de toekomst 'social investing'. En hier is de NGO de ideale partij om met haar kennis, ervaring en netwerk een rol te spelen. In partnership met multinationals, tegen een commerciële tarief de social investments van het bedrijfsleven aanbesteden bij partners en over het rendement waken.
Smart Aid? 'Financieren is vooruitzien' en de NGO van de toekomst is niet de geldschieter van nu. Dat is namelijk het bedrijfsleven, met NGO's als uitvoerder, aanbesteder of bewaker van hun sociale investering. Vanuit financieringsoptiek betekent dit dat bedrijven partij worden in de ontwikkelingspraktijk. Dit zorgt voor kansen, maar ook een geheel ander krachtenveld.
