Vijfentwintig jaar oud is hij, en hij heeft zojuist zijn middelbare school afgemaakt. Benjamin McCromadah, visser in het vervallen Liberiaanse kuststadje Robertsport. Zachte stem, vriendelijk, ietwat introvert voorkomen.
Benjamin werd geboren drie jaar voor het begin van de Liberiaanse burgeroorlog (1989-2003), en dat conflict schopte zijn schoolschema nogal in de war. Benjamin hokte jarenlang als vluchteling in Monrovia, samen met elf andere jochies opeengepakt in één enkele kamer in de beruchte sloppenwijk West Point. Daarover kan Benjamin je vrij gruwelijke verhalen vertellen, maar daar gaat dit verhaal niet over.
Dit verhaal gaat over blijdschap. Blijdschap over een met volharding behaald schooldiploma, maar ook blijdschap over de tweede recente mijlpaal in Benjamin’s: de zilveren plak die hij in september veroverde op het Liberiaanse kampioenschap golfsurfen.
Golfsurfen – het is waarschijnlijk niet het eerste dat je associeert met Liberia. (Meer voor de hand liggen wat dat betreft kindsoldaten, krijgsheren en/of andere moorddadige types.) En toch staat de sport centraal in in Benjamin’s leven – en in dat van een snelgroeiende groep jongeren in Robertsport.
“Op een ochtend in 2005 was ik met vrienden op het strand aan het vissen”, zegt Benjamin over zijn kennismaking met golfsurfen, “toen we een man op een plank langs een golf zagen glijden. Het gekke was dat hij geen moment zijn evenwicht verloor, ook al hadden zijn handen niets vast. Magisch zag het eruit.” Benjamin vroeg de surfer, een Schotse expat genaamd Mark, of hij dat evenwichtskunstje ook eens mocht proberen. Dat mocht. “De eerste twee golven die ik uitkoos gooiden me meteen van de plank, maar bij de derde lukte het me om een paar tellen op te staan. Toen was ik verkocht.”
Hoe Mark wist dat Robertsport beschikt over golven van wereldklasse is duister, maar in elk geval doken er vanaf zijn komst sporadisch met surfboards gewapende expats op in Robertsport. Eén van hen, de Amerikaanse hulpverlener Nicholas Lidow, filmde er de documentaire Sliding Liberia – sliding is de naam die Benjamin en zijn vrienden in eerste instantie gaven aan surfen.
Het succes van die film plaatste Robertsport definitief op de kaart bij de internationale surfgoegemeente, en daarvan profiteren lokale surfers. Buitenlandse bezoekers laten immers geregeld surfboards achter. Een Amerikaans koppel zette een ontwikkelingsorganisatie op en organiseert sinds enkele jaren het Liberiaanse surfkampioenschap.
Voor Benjamin is surfen uitgegroeid tot een heuse levensstijl. “Als surfer moet ik een goed leven leiden”, vertelt hij in het krottige kamertje waar hij woont, “want de oceaan is gevaarlijk. Alleen als ik altijd eerlijk ben, hard werk en op goede voet sta met iedereen om me heen zal God me behoeden voor ongelukken.” Grinnikend: “En me volgend jaar misschien surfkampioen van Liberia maken.”
