Seksuele lust maakt vrouwen lelijk in bed

Wereldwijd voeren de Verenigde Naties campagne tegen vrouwenbesnijdenis. Alle lidstaten zijn gevraagd de resolutie tegen de verminking van het vrouwelijke geslachtsorgaan te ondertekenen. Maar in Indonesië mag deze genitale mutilatie volgens een wet uit 2010. Zij het dat er ‘slechts’ een klein stukje van de huid voor de clitoris mag worden weggesneden. Ondanks het feit dat vrouwen na deze ‘lichte’ besnijdenis infecties oplopen, pijn ondervinden bij het plassen of bij het baren van hun kind, gaat deze vorm van besnijdenis de Raad van Ulama’s, Islamitische Geestelijken, niet ver genoeg. Om de VN in de wielen te rijden, kondigden deze ‘wijze moslims’ op een persconferentie aan, dat de besnijdenis van mannen en vrouwen nou eenmaal een onderdeel uitmaakt van het Islamitische geloof in Indonesië en de regering dus niet de VN resolutie mag ondertekenen.

Ook al staat het nergens in de Koran beschreven, toch maken deze geestelijken hun volgelingen wijs dat het zelfs beter is als de hele clitoris wordt weggesneden. Seksuele lust maakt vrouwen wild in bed en tast hun schoonheid aan. Het is beter als vrouwen geen genot meer ondervinden, dat beschermt ze ook tegen opdringerige mannen.

Ik heb het gevoel dat we weer terug zijn in de middeleeuwen, en Indonesië, dat volgens de Internationale media een moderne, economische macht aan het worden is,  de rechten van vrouwen steeds verder inperkt. .

Het ergste is dat de gemiddelde, minder opgeleide Indonesische moslim de retoriek gelooft van deze ultraconservatieve moslimraad. Bijna geen Indonesiër heeft ooit de Koran gelezen dus denkt die dat deze Raad van Islamitische Geestelijken ongetwijfeld de waarheid spreekt.

Als volwassen vrouwen menen dat ze zich moeten laten verminken en daarbij hun seksuele plezier om zeep helpen, is dat deels hun verantwoordelijkheid. Maar ze dienen van hun dochters afblijven.

Ik lees een artikel over vrouwenbesnijdenis van een collega uit het archief van the Guardian. In 2006 lukt het haar om een dag de besnijdenis van vierhonderd jonge meisjes in een gebouw van de Islamitische organisatie, de Yayasan Assalaam in Bandung mee te maken. Sinds 1958 voert deze stichting al deze verminking van vrouwen uit. Ouders krijgen in ruil voor de besnijdenis van hun dochter zes euro mee naar huis en een voedselpakket.

De journaliste beschrijft hoe de meisjes met angstige gezichten en in witte jurken wachten tot zij aan de beurt zijn.
Er is Javaanse muziek en er wordt op traditionele snacks getrakteerd om de grietjes het gevoel te geven dat het een feestdag is.
Een moeder vertelt dat ze haar twee dochters van elf en negen heeft meegenomen. Ze willen beiden graag onderwijzeressen worden. De besnijdenis zal ze geluk brengen. De relatie tussen de verminking van het vrouwelijke geslachtsorgaan en het geluk ontgaat mij compleet. Er wacht zelfs een huilende baby van vijf maanden oud.

Ik Google verder op internet en kom een onderzoek van de Medische Islamitische Yarsi Universiteit tegen uit 2010, waarin staat dat meer dan tachtig procent van de Indonesische vrouwen zou zijn besneden. Er wordt niet veel over deze discriminatie van vrouwen geschreven in de Indonesische media. Maar het schijnt een traditioneel gebruik vooral op het platteland te zijn waar deze ingreep van moeder op dochter wordt overgedragen. In het rapport staat ook wat de ingrijpende gevolgen zijn van deze besnijdenis; vrouwen houden er hun levenlang een trauma aan over, voelen zich gedeprimeerd, onzeker, boos dat hun seksuele gevoelens ze zijn ontnomen. Dan hebben we het helemaal nog niet over de medische kant van het verhaal; pijn bij het plassen en het baren van een kind.   

Het gaat totaal niet op om de besnijdenis van vrouwen en mannen met elkaar te vergelijken. Bij mannen wordt slechts een klein stukje van de voorhuid doorgesneden. Ze blijven seksueel actief na de ingreep. Vrouwen voelen die verlangens niet meer. Het maakt haar ook nog eens een minder aantrekkelijke partner. Of redeneer ik nu te veel vanuit te westers standpunt en gaat het er om dat mannen vrouwen tot in het echtelijke bed willen domineren? 

Een aseksuele vrouw, die geen behoefte meer voelt haar man ’s nachts te behangen, mag zelfs volgens de Koran worden verstoten als het huwelijk tenminste drie maanden lang niet is ‘geconsumeerd’. Het geeft de man het recht een tweede vrouw te nemen. Welke vrouw verkiest een man dan? Een met of zonder clitoris?

Bij het schrijven van deze weblog doemen plotseling beelden op van een interview dat ik enkele jaren geleden had met de voorzitter van deze Moslim Raad. Hij had slechts tijd voor een gesprek in zijn auto op weg naar een volgende uitspraak. In zijn auto werd ik bevangen door een zwoele parfumlucht die er hing. Met verbazing keek ik naar de verscheidene kittige schoenen op hoge hakken die overal in zijn auto rondslingerende. Zou zij, vraag ik me nu af, ik neem aan zijn vrouw, zich inmiddels ook hebben laten besnijden?