Een Nederlands-Iranees sprookje in een idealistisch jasje. Ebrahim Hemmatnia gaat met zijn bootfiets de evenaar rond. “Straks is alles wat ik heb mezelf, mijn fiets en de gedachten van de mensen die aan mij denken. Dat is mijn rijkdom.”
“Iedereen die over mijn tocht hoort, reageert enthousiast!” Ebrahim Hemmatnia (36) is zelf ook enthousiast. Met twinkeling in de ogen en kuiltjes in de wangen praat hij honderduit over zijn aankomende reis. Gehuld in glanzend sportjack wacht hij me op in zijn woonplaats Apeldoorn, waarna we in rap tempo naar een terras lopen. Zijn woning staat vanwege het naderend vertrek al bijna leeg. Binnenkort verruilt de uit Iran gevluchte Ebrahim Nederland voor een expeditie rond de wereld. Zijn plan spreekt tot de verbeelding, maar heeft het ook een boodschap?
Rond de wereld met een bootfiets. Hoe kom je op dat idee?
“Ik heb de laatste jaren al vaker lange afstanden gefietst door verschillende werelddelen. Tijdens een van die tochten bezocht ik een schooltje in Pakistan waarvan het dak kapot bleek. In Nederland heb ik geld opgehaald om het dak te repareren. Zo kwam ik op het idee om dit ook in andere landen te doen. Tijdens mijn reis kan ik ter plekke kijken of ik een oplossing kan bieden. Bij terugkomst in Nederland wil ik die projecten verder uitbreiden.”
Rond de wereld in 800 dagen
James Bond deed het al en Ebrahim Hemmatnia straks ook. Met een en hetzelfde voertuig gaat hij over land en water. Zijn fiets is tegelijkertijd een boot. Een reis rond de wereld van geen tachtig maar achthonderd dagen, want het voertuig werkt uitsluitend op menselijke aandrijving. In totaal legt Ebrahim zo’n 50.000 kilometer af, waarvan 35.000 over zee. Met zijn project No Limits on Earth zal hij de eerste persoon zijn die langs de Evenaar reist in één vervoersmiddel. Ebrahim is van plan in de landen die hij doorkruist onderwijs- en ontwikkelingsprojecten voor kinderen te initiëren.
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_original”,”fid”:”16401″,”attributes”:{“style”:”width: 200px; height: 104px;”,”class”:”media-image media-element file-media-original”}}]]
Waarom dan niet alleen over land, maar ook over water?
“Er zijn al meer mensen de wereld rondgefietst, maar niet eerder ging iemand met diezelfde fiets ook over water. Toen ik dit idee kreeg, dacht ik: waarom niet? Ik wil graag een leuk verhaal de wereld inbrengen. Er is in de media al zoveel aandacht voor oorlog en geweld. Mijn project is een modern sprookje. Ik zie dat aan de ogen van mensen als ik erover vertel: die gaan stralen. Het plan spreekt het kind in mensen aan. Die gezamenlijke beleving wil ik gebruiken om met mensen te praten over alle grenzen heen.”
Binnenkort vertrek je. Hoe staat het met de voorbereidingen?
“Ik loop marathons en probeer iedere week een stuk te fietsen. De bootfiets is bijna af, op water heb ik nog niet kunnen trainen. Op 6 september is de officiële onthulling van het voertuig en daarna wil ik als oefening naar Engeland varen. De uiteindelijke vertrekdatum stel ik pas vast nadat ik de bootfiets uitgebreid getest heb. Mijn woning heb ik onlangs in de verkoop gezet. Ik dacht dat het lang zou duren, maar binnen vier dagen was ik het kwijt. Ongelofelijk. Dat was voor mij een heel bemoedigend teken.”
Wat wil je met je reis bereiken?
“Ik geloof niet in grenzen, we zijn allemaal hetzelfde. Dat wil ik met deze reis laten zien. Mijn overtuiging is dat het in de aard van mensen zit om elkaar te helpen. En je kent de derde wet van Newton: actie is reactie. Als je iets doet, krijg je iets terug. Die wet wil ik gebruiken. Vrede gaat namelijk niet langs mensen, maar met mensen. Als we niks doen, gaat de wereld naar de bliksem.”
De bootfiets van Ebrahim is speciaal voor zijn expeditie ontworpen en heeft een totale lengte van 6 meter. Voor de bootfiets te water gaat, worden de wielen verwijderd en opgeborgen in het ruim. De aandrijving op zee vindt plaats door een propeller die aan het fietsmechanisme is gekoppeld. Een dynamo vangt de elektriciteit die door beweging geproduceerd wordt op, zodat het voertuig ook zonder continue activiteit niet uit koers raakt.
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_original”,”fid”:”16402″,”attributes”:{“style”:”width: 200px; height: 109px;”,”class”:”media-image media-element file-media-original”}}]]
Tien jaar geleden vluchtte je vanuit Iran naar Nederland. Fietste je daar ook al?
“Ik heb veel gefietst in Iran, al zijn de wegen daar niet zo goed. Op de middelbare school hoorde ik bij de beste drie wielrenners van ons district. Toen mijn vader op mijn veertiende overleed, veranderde mijn leven erg. In Nederland heb ik het fietsen weer opgepakt. Mijn familie woont nog in Iran. Ik heb ze wel over mijn voornemen verteld.”
Ebrahim neemt een slokje groene thee. Een kort moment van stilte voor hij opnieuw vertelt over het doel van zijn reis. Ebrahim praat graag en veel, maar niet over het verleden. Zijn aandacht is gericht op het uitvoeren van zijn droom. Een unieke, maar ook ietwat naïeve onderneming? Zelf denkt hij dat zijn idee misschien beter in de Amerikaanse cultuur past, waar ze nog begrijpen dat je een kinderlijke droom hebt waar je voor wilt gaan.
Speelt geloof daarin ook een rol?
“Ik geloof in liefde. Als de islam, het christendom, het boeddhisme geloven in liefde, dan zijn het allemaal mijn religies. Ik respecteer alle religies en opvattingen, maar het moet wel zo zijn dat die verschillende opvattingen ook ons als mens respecteren.”
Waar verheug je je het meest op?
“Op de eerste trap, het echt op weg zijn. Maar eigenlijk op alles, de hele reis. Ik ga via Dakar naar Venezuela, Lima, Tahiti en dan de Fiji-eilanden en Australië. Als ik Australië haal, beloon ik mezelf met een rondje om het continent zodat ik ook Sydney kan zien. Dat lijkt me geweldig. Alle namen en logo’s van degenen die me steunen en sponsoren staan op mijn fiets, die neem ik met me mee.”
Straks ben jij een klein stipje op de oceaan. Spannend?
“Het verste stuk over water is de Stille Oceaan, daar zal ik vier maanden aan één stuk aan het varen zijn. Voor onderweg neem ik zoveel mogelijk eetbare poeders mee. Tussendoor houd ik per satelliet verbinding met de buitenwereld.”
Ebrahim kijkt op zijn horloge. Het is tijd om te gaan, de volgende afspraak wacht. Terwijl hij zijn jasje aantrekt, vat hij nog eenmaal de bedoeling van zijn reis voor me samen. Ebrahim is een man met een missie, zoveel is duidelijk. In de loze ruimte die ontstaat tijdens het inpakken van de spullen, komt op de valreep toch de angst ter sprake.
Ben je niet bang?
“Je moet altijd voorbereid zijn op het einde. Angst houdt je tegen, dus die grens moet je proberen te overwinnen. Als het moment van de dood komt, heb ik me voorgenomen ervan te genieten. Want niemand kent de dood. Wat er dan gebeurt, is voor iedereen onbekend. We komen met niets en we gaan met niets. Ik wil geen controle hebben, maar leven en mensen laten genieten. Straks is alles wat ik heb: mezelf, mijn bootfiets en de gedachten van de mensen die aan mij denken. Dat is mijn rijkdom.”
Meer lezen over Ebrahim en zijn plannen?
No Limits on Earth
