Ziek word je van deze moraalridders, die in West-Java en Atjeh de kans kregen Islamitische wetgeving in te voeren. Een Amerikaanse vredesprijs die president Susilo Bambang Yudhoyono onlangs kreeg voor zijn tolerante beleid is ronduit lachwekkend. Onder zijn ambtstermijnen werden de rechten van vrouwen verder aan banden gelegd.
Liberale Indonesiërs krijgen steeds meer genoeg van de radicale moslims van de PKS, de partij voor Welzijn en Gerechtigheid, die enerzijds met hun onverholen fatsoenregels hun Islamitische waarden en normen op de Indonesische samenleving proberen op te leggen, maar anderzijds er zelf totaal niet naar leven. Sinds de top van deze partij bij een omvangrijk corruptieschandaal is betrokken en één van de leiders met een twintigjarige prostituee/studente naakt in bed werd aangetroffen, lachen steeds meer vrouwen deze moraalridders uit. Ik heb alle begrip voor de gevoelens van mijn liberale moslimvrienden, die voor hun ogen zien hoe radicale moslimpartijen al jaren de cultuur van Indonesië aan het verzieken zijn.
Anti-pornowet
Één van de grootste boosdoeners is de anti-pornowet uit 2008, die zo vaag is geformuleerd dat alles tegenwoordig onder porno valt: kussen in het openbaar, het dragen van een minirok, traditionele dansen die al eeuwen bestaan maar worden verboden omdat de danseressen een strapless jurk dragen. Ik maakte nog niet zolang geleden een verhaal over jonge meiden in Bogor, die hun hele dansgarderobe moesten aanpassen omdat de jurken volgens de lokale moslimpartij te bloot waren.
Bovendien geeft de wet extreme moslims alle vrijheid ‘preventieve acties’ te ondernemen als vrouwen zich niet aan deze anti-pornowet houden.
‘Moraalridders’
Ziek word je van deze moraalridders, die in West-Java en Atjeh de kans kregen Islamitische wetgeving in te voeren. Een Amerikaanse prijs die President Susilo Bambang Yudhoyono onlangs kreeg voor zijn tolerante beleid is ronduit lachwekkend. Onder zijn ambtstermijnen werden de rechten van vrouwen verder aan banden gelegd. De fatsoenregels van radicale moslims in Atjeh gaan zover dat vrouwen, die volgens ‘de samenleving’ wel eens een buitenechtelijke relatie kunnen hebben of voor het huwelijk de liefde bedrijven, in het openbaar met een bamboestok afgeranseld mogen worden. Wat deed de president om deze barbaarse straffen te verhoeden?
Angst
De moraalridders bedenken ondertussen hun eigen regels. Vreemdgaan mag dus niet meer, hetgeen eigenlijk normaal is in Indonesië. Er bestaat zelfs een apart woord voor een vriendin: een wanita simpanan, een bijvrouw. Mannen moeten nu met haar trouwen want anders is de wanita simpanan een prostituee. Ze trouwen nu zonder toestemming van hun vrouw, hetgeen volgens de wet wel verplicht is, tijdens een fake ceremonie in de moskee. Niemand, behalve de echtgenote, komt in het verzet want mannen houden elkaar de hand boven het hoofd. Alimentatie bestaat niet in Indonesië. De vrouw houdt op den duur wel op met ‘jammeren’, zo weet haar man.
Tot voor kort was het vooral de angst die regeerde. Vrouwen hielden hun mond en gaven gevolg aan de meest belachelijke regels. Zoals in Atjeh, waar ze niet meer met gekruiste benen achter op de bromfiets mochten zitten en nu in de amazone zitten. Dat is nog gevaarlijk ook.
Corruptie
Maar sinds de top van de PKS bij een omvangrijk corruptieschandaal is betrokken, laten vrouwen van zich horen. De PKS, die corruptie als het belangrijkste onderdeel op zijn verkiezingsprogramma had staan, wordt gelukkig niet meer serieus genomen sinds de partijvoorzitter zijn beste vriend, een vleeshandelaar, hielp bij een illegaal document om vlees vanuit het buitenland te importeren.
Het onderzoek van de Nationale Anti-corruptie Commisie gaat verder. Deze waakhond ontdekte dat de ministers van de PKS partij de verkiezingskas van hun partij flink spekten, door geld van de departementen door te sluizen. De top beschikt over ik weet niet hoeveel villa’s en luxe auto’s.
De ontdekking van die extreme moslimleider met een jonge meid in een hotelbed, die toegaf voor de seks 1000 dollar te hebben ontvangen, slaat alles. Helemaal toen de fatsoenrakker toegaf de prostituee van steekpenningen te hebben betaald. Mijn vrienden genieten van de aanhoudende stroom verhalen in de media.
Radicale baarden of minirokjes?
“Ik hoop dat deze foute mannen hun lesje hebben geleerd, en met hen meer radicale moslims die denken macht over ons uit te kunnen oefenen met hun strikte gedragregels”, zegt mijn vriendin Sugiarty. Volgend jaar zijn er weer verkiezingen. Liberale Indonesiërs hopen dat deze militante moslimpartijen in één klap van de kaart worden geveegd.
Ik hoop het ook. Tijdens ieder interview met een PKS’er wordt me gevraagd of ik drink (wat ze niets aangaat) en moet ik de schampere opmerkingen over westerse vrouwen horen, die vriendjes bij de vleet hebben en ‘het doen’ op iedere hoek van de straat in Amsterdam.
Ik ben de eerste die van hun verkiezingsnederlaag zal genieten. Een ieder die Indonesië maar een beetje kent weet dat dit soort Islampraktijken helemaal niet passen bij dit land, maar zijn overgewaaid uit Saoedi-Arabië, waar de Islam wordt misbruikt om vrouwen te onderdrukken. In Indonesië is Islam cultuur en minder religie.
Misschien moeten liberale moslimvrouwen maar eens een actie beginnen en eisen dat deze ‘baarden’ aan Saoedi-Arabië worden uitgeleverd. Zodat de dansen van vrouwen in hun mooie blote jurken, de minirok en het kussen op straat weer terugkeren. Dat beeld past veel beter bij Indonesië dan het beeld van deze radicale baarden.
