Het nu klaargemaakt amnestiemedicijn waarvan deze regering en de 28 parlementariers die vóór stemden zeggen dat het “welvaart, rust en orde in de samenleving” zal brengen, brengt ironisch genoeg juist het tegenovergestelde teweeg.
Omdat dit gegeven de regering ook niet is ontgaan, zijn per vorige week maandag 16 april tweeëntwintig basisgoederen op last van het kabinet in prijs verlaagd.
Waar de afgelopen maanden het kabinet complete lak had aan de klaagzang van het publiek dat de kosten van levensonderhoud de pan uit rijzen – wij kunnen er niets aan doen dat de wereldmarktprijzen stijgen – ,besloot diezelfde regering binnen een week na de Stille Tocht wél tot de eerste prijsdalingen. De prijsdalingen van basisgoederen zoals uien, melkpoeder en toiletpapier kwam toevallig ook na de zoveelste stijging van de prijs aan de benzinepompen van staatsbedrijf Suritex. De regering nam vorig jaar de Surinaamse operatie van Texaco over en bracht al hun tankstations onder de paraplu van Suritex.
De maatregel is duidelijk bedoeld om de gemoederen in de samenleving te bedaren en iets van het verloren kiezerskrediet terug te winnen.
Focus op amnestiekwestie blijft
Deze ‘prijsdaling’ van nu nog slechts 22 basisgoederen zal onvoldoende blijken om de aandacht van de samenleving af te leiden van de amnestiewet en haar gevolgen. Het feit dat het 8 Decemberproces mogelijk wordt opgeschort, is het gesprek van de dag. Meer en meer mensen spreken hier hun afkeer tegen uit. Wat zal de Krijgsraad 11 mei, bij de eerstvolgende zitting in het proces, doen? Het advies van het Openbaar Ministerie overnemen dat er eerst volgens Grondwettelijke bepalingen een Constitutioneel Hof moet worden ingesteld dat de amnestiewet moet toetsen? Of zal de Krijgsraad besluiten het proces op te schorten omdat die amnestiewet er ligt dat gratie heeft verleend aan alle verdachten? Of zal de Krijgsraad haar eigen plan trekken door zoals mensenrechtenorganisatie Amnesty International voorgesteld?
Open brief Amnesty
Het is een cruciaal moment in de geschiedenis van Suriname en in het bijzonder de rechterlijke macht, schreef Amnesty International in een open brief aan de rechterlijke macht in Suriname. AI adviseert de amnestiewet terzijde te schuiven omdat deze ongegrond zou zijn en gewoon door te gaan met het proces. AI’s argument is de scheiding der machten. De executieve en wetgevende macht mocht nooit hebben ingemengd een lopend strafproces.
Constitutioneel Hof
Groot probleem in deze kwestie vormt inderdaad het ontbreken van een Constitutioneel Hof. De advocaat van president Bouterse, of correcter: de advocaat van de regering Bouterse-Ameerali, mr. Jennifer van Dijk-Silos, had van haar opdrachtgevers de opdracht een Constitutioneel Hof in te stellen. In een interview met No Spang Suriname verklaart zij dat ze wacht op het parlement en de regering om de wet goed te keuren en te bekrachtigen. Aangezien het parlement en de regering van Suriname de huidige amnestiewet bedacht en goedkeurde, is de kans erg klein dat het Constitutioneel Hof er binnen afzienbare tijd komt. Omgekeerd is de kans groot dat Suriname zal moeten leven met deze amnestiewet.
De politieke gevolgen zijn er met reeds uitgesproken afkeuring van de wet, internationaal en nationaal. Hoe de val van het kabinet van Nederland zal werken op de door het land voorgenomen sancties, is de vraag. Kans is groot dat genomen beslissingen – waarvan opschorting 20 miljoen euro restant Verdragsmiddelen – ook bij een nieuw kabinet niet worden teruggedraaid, omdat dit voorstel kamerbreed gedragen werd.
Maatschappelijk gezien zullen de consequenties zijn dat het protest tegen de wet zal voortduren en alleen maar toenemen.
Vriendjespolitiek speelt hoogtij
Wat de economische gevolgen zijn van deze amnestiewet, is onduidelijk. Op het eerste gezicht heeft de amnestiewet daarop geen invloed. Alleen onderstreept aanname van deze wet het feit dat er een scherpe tweedeling bestaat in Suriname. Deze is niet alleen politiek, maar ook maatschappelijk en vooral ook economisch. De mensen die het nu ‘goed’ hebben en geld verdienen, zijn degenen die trouw zijn aan paars. De partijkleur van Bouterse’s Nationale Democratische Partij. Zoals het ernaar uit ziet zal deze economische tweedeling op basis van politieke affiliatie, alleen maar toenemen. Wie vriendjes is met de president of vriendjes van de president, kan een goede boterham verdienen. Wie dat niet is, wordt meer en meer uitgesloten.
Tegelijkertijd zie je dus een nieuwe trend dat de regering koopkrachtverzachtende maatregelen neemt om haar imago op te vijzelen en dat het niet is wat ze zelf zeggen: om de lasten te verlichten. Wie zaken reëel bekijkt, ziet dat van werkelijke lastenverlichting nauwelijks geen sprake is. Het gaat slechts om 22 basisgoederen die slechts in bepaalde winkels in Paramaribo te verkrijgen zijn. Winkeliers hoeven zich niet te houden aan de prijsdaling die is ingevoerd. Komt bij dat de regering zegt druk doende te zijn prijsafspraken te maken met supermarkten buiten Paramaribo. Tot die tijd geldt geen prijsdaling buiten de hoofdstad van Suriname.
Ondertussen spreekt uitgerekend de Consumentenbond de taal van de regering: budgetteren. Zorgen dat je uitkomt met minder. Maar tot hoeveel minder kan je gaan? Op een gegeven moment kan die buikriem niet strakker.
Government take omlaag
Dat de maatregel een doekje voor het bloeden is, bewijst ook het feit dat de regering de belasting op brandstof weigert te verlagen. Dat terwijl de wereldmarktprijs stijgt. Wat zal gebeuren is dat bij de volgende benzineprijsstijging ook de prijzen in de winkel zullen stijgen. Verschillende vakbonden in het land, maar ook een groep bankdirecteuren gaven in de afgelopen weken aan dat het goed zou zijn voor de economie in het land als er een maximale brandstofprijs zou komen. Dat zou goed zijn voor de koopkracht en het investeringsklimaat. Een maximale prijs kun je garanderen als de belasting op brandstof wordt verlaagd, want op de internationale olieprijs heeft geen enkel land invloed. Als antwoord gaf de regering via vicepresident Robert Ameerali dat deze government take onmogelijk kan worden verlaagd omdat zij er flink aan verdiend om het land draaiende te houden. Ameerali noemde en bedrag van ruim 250 miljoen Surinaamse dollar dat dankzij de governmenttak is binnengekomen. Hij legde uit dat het geld ‘goed besteedt’ wordt aan dingen als verhoging van de AOW (AOV) en kinderbijslag.
Ik telde de bedragen die Ameerali noemde. Samen zijn ze goed voor amper 100 miljoen Surinaamse dollar. Ik vraag me af wat gebeurt met die resterende 150 miljoen Surinaamse dollar. President Bouterse gaf vrijdag tijdens een persconferentie het antwoord op mijn vraag. Suriname is aan het sparen. De staatskas aan het spekken. Ik vraag me af waarvoor en voor wie als ondertussen een steeds groter deel van het je bevolking naar de financiele afgrond glijdt. Of moeten we allemaal de allerbeste Paarse vrienden van Bouterse worden?
