De eerste maand van mijn World of Difference jaar bij oneMen zit er alweer op, de tijd vliegt. En ik ook bijna, want op Valentijnsdag vertrek ik naar Trivandrum in het zuiden van India. Een maand lang reis ik rond om foto- en videomateriaal te verzamelen van de projecten van zes pioniers in Tamil Nadu, Andra Pradesh en Mumbai.
Aangezien mijn garderobe te weinig redelijk bedekkende luchtige kleding bevat (is ook best een lastige combi), was het tijd om in de kou zomerkleren te shoppen. In de H&M loop ik meteen tegen een heel leuk shirtje aan. Even het label checken om te zien waar het is gemaakt. Soort van regel dat ik alleen kleding van H&M koop van de bio-lijn en/of uit Turkije. Hoorde ooit dat dat wél ok is. En of ik dat dan doe voor een goed gevoel óf omdat ik denk dat ik echt iets kan bijdragen aan een betere wereld: ik weet het soms ook even niet meer. Anyway. . het mooie shirtje is volgens het label gemaakt in India. Damn! Even een evaluatiemoment:
+ : model en design zijn erg leuk én als ik het kinderarbeid project in Chennai bezoek, voelt dat misschien juist wel heel heftig als ik een zeer waarschijnlijk met kinderhanden gemaakt shirt aan heb. Wat journalistiek gezien weer interessant kan zijn.
– : Nu zo’n 4 jaar let ik op wat ik koop, dus waarom zou ik ineens een shirt uit India kopen?
Naast shoppen, regel ik ook de trip van A tot Z: van het printen van m’n e-ticket tot het schrijven van het video script. En natuurlijk de omschrijvingen lezen van de projecten in India. Ze barsten van ambitie, zijn vaak heftig, soms mooi, maar vooral verwarrend voor me. En dat heeft dan weer meer met mijn opdracht te maken dan met wat daar op papier staat. Want mijn taak is duidelijk: zoek díe projecten eruit die we in Nederland aan de man kunnen brengen. Beetje raar wel voelt dat.
Want we hebben het hier dus onder andere over projecten met meisjes die uit bordelen worden bevrijd, onderwijs voor kinderarbeiders in de bakstenen industrie, en een microkredietprogramma voor Dalit vrouwen. Zit ik daar achter m’n bureau op een kantoortje in Breda te bepalen welke wel en niet geschikt zijn om te bezoeken. Termen als branding, campaigning en een goed doel vermarkten voelen natuurlijk best gek als je even echt stil staat bij de inhoud van de projecten. Maar ja.. aangezien ik écht geloof in de kracht van deze pioniers die kleinschalige effectieve projecten draaien, is het weer wel heel belangrijk dat er voldoende geld komt. Fondsenwerving lukt pas als je een sterk merk neerzet, goede campagnes voert en daarom ga ik de projecten in India zo goed mogelijk filmen en op de foto zetten. En ik heb me er toch een zin in!
Tot daar!
