We appen, pingen en sms’en, maar ansichtkaarten zijn nog steeds leuk. En contracten komen ook vaak via de post. Niet overal is het zo vanzelfsprekend om post te versturen en ontvangen. Post versturen in een land zonder postadressen, zoals Afghanistan, is hard werken.
Postbodes in Kabul moeten regelmatig voor detective spelen bij hun dagelijkse postronde. Postbode Mohammad Rahim schrikt daar niet van terug. “Hier hebben we een brief voor een man die dichtbij dokter Hashmats huis woont. Ik weet zijn adres niet, eens kijken hoe ik het vind.” Achterop de envelop staat dat de geadresseerde op de Kart-i-Sakhi-heuvel moet wonen, achter het ministerie van Landbouw. Mohammad vraagt aanwijzingen aan bewoners en vindt na een wandelingetje het juiste huis. Zo simpel is het niet altijd. Sommige zoektochten duren uren. “Het helpt als mensen een telefoonnummer op de envelop zetten. Dan bellen we om te vragen waar de geadresseerde woont.”Onlangs heeft het ministerie van Communicatie van Afghanistan met het stadsbestuur van Kabul afgesproken om aan alle straten namen te gaan toekennen en de huizen te nummeren. Dat project zal twee jaar duren.
Lees meer op: Dawn.com
