Anti-poepruimersactivist Bezwada Wilson, zelf zoon van een poepruimer, schept nog steeds zichtbaar genoegen in de actie die hij al weer een jaar geleden organiseerde bijna op de stoep voor het huis van de Indiase premier Manmohan Singh. Een miljoen poepruimers uit het hele land had hij opgetrommeld als protest hun poepmanden in brand steken. Het handmatig poepruimen is volgens een wet uit 1993 verboden. Maar geen brahmaan of zelfs overheidsinstantie die deze ‘sanitaire werkers’ illegaal in dienst heeft, is er ooit voor op de bon gevlogen.
Wilson bedacht het protest voor de deur van Singh om opnieuw aandacht te vragen voor de onmenselijke omstandigheden waarin deze veelal kastelozen werken.
De demonstratie had in eerste instantie succes. De premier riep geschrokken zijn ministers van Sociale Zaken en van Werkgelegenheid bijeen. Hij gaf ze de opdracht de ‘afschuwelijke’ arbeid zo snel mogelijk uit te bannen. Singh bestempelde zelf het handmatig poepruimen als één van de zwartste vlekken uit de Indiase geschiedenis. Hij wilde dat er binnen zes maanden een einde zou komen aan dit onmenselijke werk. De Nationale Advies Commissie gaf hij de opdracht met een plan te komen hoe poepruimers aan een andere baan en een dak boven hun hoofd geholpen kunnen worden.
Maar de zes maanden zijn al ruim verstreken. Nog iedere dag veegt Simla met een bezempje en een paar stukjes karton de drollen in het toilet van haar broodheer bijeen, die ze daarna in de mand naast haar kiepert. Ze zet de bruine korf op haar hoofd en loopt er mee naar de dichtstbijzijnde vuilnisbelt waar ze zich van de stinkende lading ontdoet. Simla trekt er een vies gezicht bij. Maar ze wordt geacht niet te klagen. Ze is een kasteloze die in India het laagst op de sociale ladder staat.
Haar relaas blijft schokkend. Iedere ochtend, zeven dagen per week, ruimt Simla de ‘nachtelijke aarde’ op van tien gezinnen voor nog geen tien Euro. Ze behoort tot het leger van een miljoen poepruimers dat letterlijk de stront van de brahmanen, de hoogste kaste, moet opruimen. Zo gaat dat al eeuwenlang in India.
Simla kan zich nog herinneren dat haar grootmoeder de toiletten van de brahmanen in haar dorp schoonveegde. Een hok achter het huis met slechts een gat in de grond en waar geen stromend water beschikbaar is. India kan dan wel behoren tot een opkomende economische wereldmacht, die in staat is onbemande raketten naar de maan sturen. Bijna de helft van de Indiërs beschikt nog steeds niet over een water closet of riolering. ‘Niet dat de hogere kasten er het geld niet voor hebben. Omdat het om kastelozen gaat, interesseert bijna niemand zich voor hen. Het hoeft maar een beetje te regenen of de vrouwen die met hun manden op weg zijn naar de vuilnisbelt zitten helemaal onder de drek’, vertelt de activist Bezwada Wilson
De activist wist eigenlijk vooraf al dat deze premier zich ook niet aan zijn woord zou houden. ‘Sinds de onafhankelijkheid is Singh de vijfde regeringsleider die beloofde binnen zes maanden een einde te maken aan deze slavernij’.
Wilson probeert nu zoveel mogelijk poepruimers over te halen om te stoppen met deze ‘slavenarbeid’. Hij leert de sanitaire werkers op te komen voor hun rechten. Zolang de nieuwe wet niet van kracht is, stookt Wilson de poepruimers door het hele land op om alle toiletten zonder stromend water aan diggelen te slaan. Tot er geen vies hok in India meer is te bekennen. Ook niet bij de rijke Brahmanen.
