Een indrukwekkende stoet van tientallen houten doodskisten in identieke zwarte wagens langs mijn woonplaats. Mijn buurvrouw is vorige week dood in haar huis gevonden. Om de hoek, aan een parkje vol liefelijke veldbloemen, is midden in de nacht iemand van 3-hoog uit een dakkapel gevallen. Een ambulance, traumaheli en urenlange live-uitzendingen raasden deze week voorbij. Ongewoon veel slecht nieuws in mijn verder zoete leven.
Voorschrift voor vrede
Ik ben geboren en getogen in een beschermd nest, een kleine saaie stad. De basisschool op loopafstand, een moederhand en zebrapad garanderen elke dag mijn veilige oversteek. Het gevaarlijkste dat ik op straat heb gezien is een gebruikte condoom onder een rododendron. Mijn ouders laten mij al bijna 30 jaar heel vrij om te doen wat me goed dunkt. Met twee belangrijke mitsen: pas goed op jezelf en val anderen niet lastig. Heel heldere leefregels, de enige uitgesproken mores in mijn leven, een voorschrift voor vrede en welzijn. Iedereen mag zijn mening uiten, kloeke hobby's beoefenen en haar geaardheid etaleren – zolang het jezelf en anderen geen geweld aandoet, is niets te gek. Zo ben ik gekneed en gepolijst tot het individu dat ik nu ben. Mijn zienswijzen komen ontegenzeggelijk ergens vandaan.
Rond Gaza is al jaren geen kind meer geboren dat weet wat vrede betekent, en hoe je dat beoefent. Was ik opgegroeid in Israël in plaats van in de Randstad, zou ik mijn buren haten en hun vlag verbranden. Ik zou als kind niet spelen met Lego maar met kogelhulzen. Soldaatje spelen houdt dan niet op als je op je tiende andere interesse krijgt.
Geïndoctrineerd
Geen gram beter, wijzer, geduldiger of vredelievender zou ik zijn dan de politici, soldaten, opstandelingen of extremistische strijders van vandaag.
Allemaal zijn wij een geïndoctrineerd door onze (voor)ouders, broers, bestuurders, buren en leraren, door de films, vertellers en columnisten waarmee we zijn geconfronteerd.
Waren mijn ouders twintig jaar geleden lid geworden van ISIS in plaats van de ouderraad, miste ik nu zeker één van hen om op vrijdagavond mee te Rumikubben, plus de vrijheid om mijn clitoris te behouden. Mijn leven zou vast minder zoet zijn, en vol hele andere mores.
