BLOG – Ingenieur Fawzi heeft een droom: de mobiele moskee. Ingenieur Fawzi werkt voor het Koeweitische ministerie van Islamitische Aangelegenheden, dat vandaag een stand heeft op het Green Building Congres. Met ‘mobiel’ blijkt hij geen rijdende moskee te bedoelen, maar een eco-vriendelijke moskee. Eentje die niet zoveel water slurpt maar water hergebruikt.
Kan geen kwaad. Koeweit telt veertienhonderd moskeeën, die volgens ingenieur Fawzi dagelijks vijf- tot tienduizend liter water per stuk gebruiken, vooral voor de rituele wassing voor het gebed. Dat is minimaal zeven miljoen liter water per dag. En dat is per jaar twee miljard vijfhonderdvijftig miljoen liter water.
“Ze gaan naar de moskee om de schijn voor de buren op te houden”
Een handjevol mannen
Ik sta met mijn oren te klapperen. Het lijkt me erg veel; naar de moskee in mijn straat komt meestal maar een handjevol mannen, die zullen er toch geen honderden liters water per persoon doorheen jagen? Volgens ingenieur Fawzi wel. Dat is hartstikke haram, verboden, vindt hij, maar de mannen komen toch al niet naar de moskee omdat ze zo gelovig zijn. “Het is om de schijn richting de buren op te houden, meer niet.”
Ingenieur Fawzi demonstreert trots hoe je tenminste 60 procent water bespaart door een sproeikopje in de kraan te bevestigen. Ik vind dat geen gek idee en complimenteer de ingenieur met de eenvoud van zijn oplossing. Hebben alle moskeeën dit nu? “Nee, alleen die in Yarmouk. Maar in de toekomst wel hoor, insjallah.” Ik krijg een cd-rom.
Frontrunner op ecovlak
Op naar de buurman, ingenieur Hamed. Die is van Zero Waste, een bedrijf dat compacte waterzuiveringsinstallaties maakt, waarmee de moskee zijn waswater kan zuiveren en aan de planten kan geven. De moskee van Yarmouk heeft er al een. De moskee van Yarmouk is duidelijk frontrunner op ecovlak. Ingenieur Hamed is zeer enthousiast over zijn product.
“Ik probeer het te verkopen aan de Amerikaanse legerbasis, die is niet aangesloten op het riool. Dagelijks rijdt daar een tankwagen heen om de septische tank te legen. Met dit systeem hoeft dat niet meer en besparen ze zich 60 Kuwaiti Dinar per dag (1KD = € 2,70 – red.) per dag, dat is per jaar toch zo’n 60.000 euro.” Dat zijn watermachine zo’n 10.000 euro kost, en dat voor de kleinste, laat ingenieur Hamed gemakshalve even achterwege.
Drukte om afvalwater
Ik vind ook dit weer een mooi ding, hoewel ik weinig van de werking begrijp. Maar dat zal wel snor zitten. Ik weet alleen niet of de Amerikanen zo geïnteresseerd zijn in een besparing van een enkele tienduizenden euro’s. Ik bedoel: die hele operatie van ze, hier in de regio, kost weet ik hoeveel miljard, zouden ze zich dan druk maken om een beetje afvalwater?
Ingenieur Hamed snapt wat ik bedoel maar vindt het te doemdenkerig. “Heel veel peanuts maken toch een plantage”, zegt hij. Dat is zo. Vanuit mijn ooghoek zie ik de assistent van ingenieur Hamed in de weer met een tasje. Hij stopt er folders in, een pen en een usb-stick. Allemaal stevig verpakt in plastic doosjes met kartonnen wikkels, waarop Zero Waste staat. Ik besluit mijn mond te houden.
Zeven keer naar Amsterdam
Bij de Kuwait Oil Company, het staatsoliebedrijf, ontmoet ik ingenieur Khaled. Die is van de afdeling duurzame gebouwen. Die zijn er nog niet, maar moeten er wel komen. Ingenieur Khaled zegt nogal wat tegenstand te ondervinden. Ze vinden zijn afdeling een stelletje zeikerds, met hun duurzame gebouwen.
Is ingenieur Khaled wel de goede man voor de afdeling duurzaamheid?
Hij vertelt ook dat hij nogal dol is op Amsterdam. “Vorig jaar ben ik er zeven keer geweest.” Ik vraag me plotseling af of ingenieur Khaled wel de goede man is voor de afdeling duurzaamheid. Ik weet ook vrij zeker dat hij hier vandaag niet in zijn Prius naartoe is gereden. Wel weer goed: hij heeft geen brochures of cd-roms te vergeven.
Visitekaartjes zijn maar klein
Achter me is intussen ene ingenieur Ahmed opgedoken, ik kende hem nog niet, maar hij wil me graag zijn visitekaartje geven. Hij is ook van het ministerie van Islamitische Aangelegenheden en had gezien dat ik lange tijd met ingenieur Fawzi had staan praten. Hij is ook van de waterbesparing, mocht ik er nog meer over willen weten.
Ik opper dat we misschien ook eens van die visitekaartjes af moeten. Iedereen scant ze met een app, en gooit ze dan weg. Kunnen we ze niet in een keer van de ene telefoon naar de andere telefoon sturen? Ingenieur Ahmed vindt de kaartjes niet zo’n probleem, ze zijn maar klein. Dat is wel zo, maar ingenieur Hamed zegt dat veel peanuts een plantage maken.
En hij kan het weten, hij is van Zero Waste.
