Wie bestijgt op 6 november de Amerikaanse troon om de wereld te redden? Obama of Romney, met een van hen moeten we het straks doen. Maar wat zijn de twee titanen eigenlijk van plan met ontwikkelingshulp en duurzaamheid?
Duurzaamheid kwam de afgelopen weken slechts zijdelings in de presidentiële debatten naar voren. Opmerkelijk? Ja, vindt Jill Stein, presidentskandidaat voor de Green Party. Volgens Stein is er voor het eerst sinds 1984 niet over klimaatverandering gesproken. Een kwalijke zaak, vindt zij. Zeker met orkaan Sandy, die ons naar haar zeggen nog eens met de neus op de feiten drukt. De omvang en het verwoestende karakter van Sandy zijn volgens Stein een teken dat klimaatverandering en de opwarming van de aarde op de politieke agenda gezet moeten worden.
Zij is niet de enige die er zo over denkt. Ook Michael Bloomberg, burgemeester van New York, schrijft Sandy toe aan klimaatveranderingen. Zijn kandidaatskeuze is daarom al gemaakt: hij stemt op Obama. Dé geschikte kandidaat om klimaatproblematiek aan te pakken, vindt hij. Een opvallende uitspraak, van een burgemeester die zich in het verleden altijd neutraal heeft opgesteld.
Geen groene doekjes
Is deze opsteker voor Obama wel terecht? Zijn milieuplannen naast die van Romney leggend, zou je kunnen zeggen van wel. De Republikein windt er geen doekjes om: het Department of Energy (ministerie voor zaken als milieu, energie en klimaat) zou hij het liefst sluiten, en de subsidies op groene energie wil hij afschaffen. In plaats daarvan wil hij de olie-, kolen- en gasindustrie stimuleren. Obama daarentegen wil de subsidies voor duurzame wind- en zonne-energie juist blijven bevorderen. Daarnaast pleit hij voor energieonafhankelijkheid: hij richt zich op olieproductie op eigen bodem, zodat Amerika zo min mogelijk brandstoffen meer hoeft te importeren. Eveneens een duurzaam idee, zou je kunnen zeggen.
Weinig interesse
Toch is Obama op dit moment nog weinig over zijn groene plannen te horen geweest. Net zo min wordt er veel aandacht geschonken aan ontwikkelingssamenwerking. Een puur tactische keuze,’ zegt Frans Verhagen, journalist en Amerika-deskundige. “De meeste kiezers interesseert het buitenland en milieu weinig. Daarom zeggen de verkiezingsprogramma’s er zo weinig over.” De kijkcijfers van de debatten onderschrijven dit. Het derde debat, waarin het ging over het buitenlandbeleid, behaalde veel minder kijkcijfers. Dit terwijl het in deze debatten niet eens over ontwikkelingshulp ging, maar vrijwel alleen over Amerika’s rol in buitenlandse conflicten, en economische belangen.
Wat de kiezers op dit moment wél willen horen, is volgens Amerikanist Mark Vitullo niet moeilijk te te bedenken. “De economie van het land moet zich eerst herstellen. Mensen willen weten wat voor financiële keuzes er gemaakt gaan worden. De focus ligt daarom bijna alleen maar bij binnenlandse zaken. De kiezer wil eerst welvaart in het eigen land, en dan pas naar buiten kijken.”
Tweede ambtstermijn
Obama’s plannen klinken wat positiever dan die van Romney. Maar wat leert zijn vorige ambtstermijn ons over hem als worldchanger? Volgens Verhagen heeft hij niet al zijn beloftes waargemaakt. “Hij heeft zijn best gedaan, maar hij heeft toch minder gedaan dan hij van plan was.” Volgens Mark Vitullo maakt het echter veel uit dat het voor Obama zijn tweede ambtstermijn zal worden. “Vaak zie je dat leiders het in hun tweede ambtstermijn meer kunnen maken om zich op buitenlandse zaken te richten. Obama zal daarom waarschijnlijk meer naar buiten gerichte initiatieven gaan nemen.” Verhagen dikt dit nog eens aan. “Romney wil de boel alleen maar verder terugschroeven. Ik zou niet durven zeggen dat de boel er met hem per se op achteruit gaat, maar wat Obama in de afgelopen vier jaar heeft neergezet, zal hij waarschijnlijk alleen maar willen afbouwen.”
Beeld: cc
