Uiteraard moet je als land de betrekkingen met andere landen in de wereld uitbreiden. In deze tijd van globalisering kan je niet anders. Maar waarom de regering Bouterse per se China een #1 positie moest geven en de banden met landen als Equatoriaal Guinea en Cuba aanhalen terwijl tegelijkertijd een ‘stil diplomatische politiek’ met buurland Guyana wordt gevoerd, is opmerkelijk.
Bekend werd eind 2013 dat Guyana aan een buitenlands bedrijf concessies had afgegeven in het Tigri gebied, op de grens met Guyana. De keuze van de regering Bouterse-Ameerali voor de route van stille diplomatie met Guyana is opmerkelijk na jarenlange stoere podiumtaal toen president Bouterse slechts parlementariër en voorzitter van de Nationale Democratische Partij was.
Toen was het van: ‘we pikken dit niet’ en ‘we gaan een oplossing brengen in dit geschil’. Wat pikt wie niet in welk geschil vraagt u zich misschien af. Ik heb het over het conflict in het Tigrigebied, op de westelijke grens van Suriname en Guyana. Tigri is Sranantongo voor Tijger.
Tigri
Guyanezen noemen Tigri the New River Triangle. Tigri is een driehoekig gebied tussen de rivieren de Boven-Corantijn, Coeroeni en Koetari.
Sinds Guyana ergens medio negentiende eeuw en daarna weer in 1971 binnenviel op grondgebied dat eeuwenlang internationaal erkend was als Surinaams grondgebied, staan de regeringen van beide landen wat dit punt betreft op gespannen voet.
Tigri is betwist gebied zo heet het en Guyana heeft dit op verschillende momenten laten blijken. De meest duidelijke en voor de rest van de wereld in het oog springende manier is via de landkaart.
Wie de landkaart van Suriname of Guyana googelt, heeft grotere kans er eentje te vinden waar Tigri/ the New River Triangle Guyana toebehoort, in plaats van andersom. De Guyanezen zijn kennelijk betere vriendjes met landkaartenmakers, Google, oftewel: de belangrijke landen in deze wereld.
Podiumtaal en Khan
Hoe het komt dat Bouterse eenmaal president zijn stoere podiumtaal vele octaven bedaarde? Waarschijnlijk door het nieuws dat al jaren langzaam maar zeker met bewijzen omkleed naar buiten sijpelt. Niemand minder dan de Guyanezen zelf brachten het nieuws. Namelijk dat Bouterse banden heeft met Guyanas grootste crimineel, Roger Khan.
De 42-jarige Roger Khan, sinds 15 juni 2006 in Suriname aangehouden en opgesloten want veroordeeld tot een straf van 40 jaren dat hij in werkelijkheid slechts in 15 jaar hoeft uit te zitten, wordt door het Amerikaanse Drug Enforcement Agency, DEA en uitgelekte documententen van Wikileaks gekoppeld aan Bouterse. Niet alleen pa Desi, maar ook Dino Bouterse zou banden hebben met Khan.
Khan staat opnieuw terecht voor een ander vergrijp – hij is tot nog toe veroordeeld voor drie vergrijpen – en zou moeten getuigen tegen Bouterse. Als oud-comparant kent Khan de gangen en plannen van vader en zoon Bouterse. Hij en Desi Bouterse zouden vooral in 2005 tot medio 2006 via NDP parlementarier Rashied Doekhie, contact hebben gehad en zaken hebben gedaan.
Zouden verklaringen van Khan soms geleidt hebben tot de arrestatie van Dino in Panama? In ieder geval zijn de Amerikanen sinds Khan’s arrestatie extra alert op de handel en wandel van de Bouterse’s.
Bewijzen en stille diplomatie
Hoe het ook zij. Alles wat over de Bouterse’s gezegd en geschreven is, onder andere door de diplomatic cables uitgelekt door Wikileaks, moet nog worden bewezen. De mofo koranti in Suriname zingt ondertussen rond dat de Bouterse’s concessies hebben in het Tigri gebied en personen gelieerd aan de president dit grensgebied gebruiken voor drugssmokkel. Of dit waar is? Het blijft in ieder geval opmerkelijk. De reactive van de president van Suriname toen bekend werd dat Guyana aan een buitenlands bedrijf een concessie in het Tigri gebied had uitgegeven.
Afgelopen week werd bekend dat via stille diplomatie vanuit Suriname deze deal terug is gedraaid. Bouterse verklaarde tegenover de pers te gaan voor “eenheid en rust” met buurland Guyana.
Schizofreen
Cuba. Daar was president Bouterse in januari plotseling. Om te kijken hoe ze daar armoede bestrijden, zo werd gezegd. Nu zal en moet Fidel Castro’s Cuba geroemd moeten worden om hun succesvolle strijd tegen het westers neo-imperialisme en racisme – het is een erg zelfvoorzienend land dat bewijst dat het een economie draaiende houdt zonder hulp of enige inmenging van het Westen – maar het symbool van de strijd tegen armoede? Nee, dat is Cuba toch niet. Wat Bouterse daar werkelijk was gaan doen behalve kijken hoe ook Suriname meer zelfvoorzienend zou kunnen worden?
Kijken hoe je als leider – eerst jij, daarna je broer – zo lang als mogelijk aan de macht blijft? Want voor de rest valt er geen touw aan Suriname’s buitenlandpolitiek te knopen. Aan de ene kant wordt vooral met de mond geageerd tegen het Westen en andere grootmogendheden zoals de Aziatische tijgers. Aan de andere kant de deur juist wagenwijd openhouden voor juist landen die te boek staan als voorhoedetrekkers van het Westers imperialisme. Het buitenlandbeleid van Suriname lijkt zo langzamerhand behoorlijk schizofreen.
Langstzittende president
Frappant lijken ook de banden die deze regering heeft met het staatshoofd van Equatoriaal Guinea. Theodore Obiang, de president van Equatoriaal Guinea wordt al jaren in opeenvolgende verkiezingen ‘democratisch gekozen’ tot eerste burger van dat land, maar kwam destijds in 1979 via een militaire coup aan de macht.
Zou de huidige president van Suriname van Obiang en ook Castro tips hebben gekregen om net zo lang als hij dat wil aan de macht te blijven in Suriname en wel op democratische wijze? Sinds het jaar 2014 begon is er veel te doen geweest rondom de komende verkiezingen, die mei 2015 moeten plaatsvinden.
Er is sprake achterstand in bepaalde zaken die in orde gemaakt moeten worden in de aanloop naar de eerstvolgende ‘vrije, geheime en algemene verkiezingen’. Zo heeft de regering Bouterse verzuimd om ieder jaar de kiezerslijsten te overleggen met het Onafhankelijk Kiesbureau, OKB. Dat moet ieder jaar gebeuren. Gebeurt dit niet, dan lopen de aanstaande verkiezingen gevaar, in de zin dat ze na te zijn gehouden, kunnen worden afgekeurd omdat de kiezerslijsten niet kloppen.
Verkiezingen
Niemand minder dan OKB voorziter, mr. Jennifer van Dijk-Silos maakte hierover gewag van in de media. De politieke oppositie weet het helemaal zeker. Chan Santokhi, Bouterse’s grootste politieke opponent, verklaarde meermaals zich zorgen te maken of eerlijke verkiezingen gehouden zullen worden. “Bepaalde zaken lopen mis.” Want ook de politieke partijen blijken nog geen inzage te hebben gehad in de kiezerslijsten, terwijl dit wel zou moeten.
Binnenlandse zaken minister Soewarto Moestadja haastte zich om te verklaren dat er heus wel eerlijke verkiezingen zullen worden gehouden in mei 2015 en nodigde zoals bij elke verkiezing in de afgelopen 20 jaar, ook nu weer de internationale waarnemers van onder andere de Organisatie van Amerikaanse Staten uit.
Druk en voorrang
Op 1 februari, de dag na Chinees nieuwjaar, had Moestadja nog een onderhoud met de United Nationals Developmet Program vertegenwoordiger in Suriname, de heer Richard Blewitt. Blewitt en zijn mensen op hun beurt benadrukten dat zij Suriname zoals bij elke verkiezing graag willen assisteren bij te houden verkiezingen mei aanstaande. De internationale druk op Suriname om eerlijke verkiezingen te houden is duidelijk.
Foto: Nancy de Randamie – Chinese drakendans op het terrein van een Chinese vereniging in Paramaribo op Chinees Nieuwjaar 2014: vrijdag 31 januari. Het was voor het merendeel de oude generatie Chinezen die aanwezig was samen met belangrijke politici uit de regering en volksvertegenwoordiging. De nieuwbakken ambassadeur van China in Suriname (aangesteld in januari), Yang Zigang, sprak over het onderhouden en uitbouwen van de vriendschapsbanden tussen beide landen. De ene hand wast de andere, zoals in elke vriendschap. De vraag is: tegen welke prijs?
