Er was onrust in de groep, zie vorige blog 'Geen belofte zonder resultaat'.
Dus theoretisch kader en programma overboord, interventie op het proces. Ik verzoek de groep om deze ochtend het proces van co-creatie met elkaar aan te gaan aan de hand van drie centrale vragen:
– What is our common future?
– How will we get there?
– Where are we now?
De Nederlanders komen volledig in hun element. Snelle verbindingen onderling, antwoorden en richtingen worden geponeerd. Wat een creativiteit en innovatief vermogen ontstaat er nu al, geweldig!
Ondertussen zie ik de Ghanesen echter langzaam aan afhaken. Ze proberen te volgen wat er gebeurt, maar verliezen de verbinding met wat er gaande is. Stuk voor stuk zie ik ze wat verder onderuit zakken in hun stoel. Als er door een Nederlander gevraagd wordt of ze het er mee eens zijn, volgt een cultureel bepaald en beleefd 'yes'. Wat de Nederlanders op hun beurt weer opvatten als het synoniem voor 'door gaan'.
Ikzelf begin naar het puntje van mijn stoel te schuiven en de neiging dit proces te onderbreken dient zich aan. Toch houd ik mij in. Ultieme doel is namelijk om mijzelf gaandeweg dit traject overbodig te maken. Deze groep zal verantwoordelijk zijn voor hun eigen resultaat en proces in het komende half jaar.
Als mijn Ghanese counterpart en deelnemers nu niet zichzelf leren uitspreken, zal dat steeds moeilijker worden. Ze zijn echter gewend dat 'de trainer', in deze hiërarchisch de meerdere, bepaalt wat er gebeurt. Ik weet dat ik tegen de cultuur en gewoonte in druis, maar heb groot vertrouwen in het vermogen van deze mensen om Beyond Limits te denken en te doen. Patronen dienen zich soms gewoon aan om doorbroken te worden. Dit is zo'n moment.
John, de directeur van de partnerorganisatie met wie ik dit traject opgezet heb, nu tevens deelnemer, kijkt me inmiddels wat indringend aan. Hij verwacht een interventie lees ik in zijn blik en non-verbale houding. Ik kijk terug en knik naar hem. Hij snapt me en verricht zelf een interventie die het volledige verloop een andere en gewenste richting geeft.
"I think our Dutch friends here, need a little bit of patience". De opmerking lijkt in de lucht te blijven hangen, mist zijn effect zeker niet. Deze man spreekt überhaupt een taal voorbij woorden alleen en daarmee maakt hij onmiddellijk indruk.
John vervolgt: "If we want all these brains together, create something special, we should start with learning more about each other. What are our common values and passions, can we identify them? What are the commonalities? We must create a group identity first. If we want to grow a mango tree, do we identify the mango? Let us start on a solid ground. My work is congruent with my values, myself…. "
De Nederlanders zijn een en al aandacht, luisteren oprecht, willen snappen. Hun energie daalt. Ineens is er rust in de ruimte. En daarmee letterlijk ruimte voor een verbindend gesprek over het cultuurverschil dat zich aandiende. Een verschil dat verre van alleen dit moment en deze groep kenmerkt. Het is het verschil dat in onze gezamenlijke geschiedenis gecreëerd is. Wij vanuit het Westen komen al decennia lang vertellen hoe ontwikkelingslanden en mensen het zouden moeten doen.
In het Hier en Nu, in deze groep, wordt een nieuwe geschiedenis geschreven. Een eerste, zeer wezenlijke stap naar een 'new common future' is gezet.
En ik…..ik ben gewoon alleen maar even heel trots op deze mensen. En het vermogen dat zij laten zien om elkaar werkelijk te willen en kunnen begrijpen. Een cruciaal startpunt in internationale samenwerking in welke vorm dan ook.
Ook deelnemen aan Talent Beyond Limits?
Ben jij professional met minimaal 5 jaar werkervaring en op zoek naar meer zingeving in je leven? Kijk op www.talentbeyondlimits.nl en sluit je aan bij ons groepsprogramma naar Ghana in het najaar van 2013.
