Een uit de hand gelopen hobby. De 19-jarige Thomas van Linge besloot landkaarten te maken van conflictsituaties en deze via sociale media te verspreiden. Zijn oog voor detail heeft hem wereldberoemd gemaakt. Zijn kaarten zijn opgepakt door BBC, Der Spiegel en CNN en hij heeft inmiddels meer dan 25.000 volgers op Twitter.
Er zijn journalisten die aan de hand van mijn landkaarten hun reis naar het Midden Oosten plannen.
Wat voor soort kaarten maak je?
“Ik maak plattegronden van oorlogsgebieden. Met mijn landkaarten laat ik zien waar de frontlinies liggen, wat de oorlogszones zijn en waar zich rebellengroepen bevinden. Ik heb kaarten gemaakt van Syrië, Libië, Somalië en Oost-Oekraïne. Ik richt me eigenlijk voornamelijk op landen uit het Midden Oosten. Dat heeft vooral met internetgebruik te maken. Mijn kaarten zijn gebaseerd op informatie die ik van sociale media haal. In conflictgebieden in Afrika gebruikt men bijvoorbeeld veel minder internet.”
Hoe ben je op het idee gekomen om deze landkaarten te maken?
“Ik begon er eigenlijk mee eind 2013, begin 2014. Daarvoor had ik wel eens een kaart voor een schoolproject gemaakt, maar eigenlijk had ik er helemaal niet veel ervaring mee. In 2013 maakten politieke kaarten van Syrië geen onderscheid tussen IS en andere rebellengroepen. Er was één kleur voor de oppositie tegen Assad. En dat terwijl deze oppositiegroepen sterk van elkaar verschillen. En dus maakte ik een landkaart waarin wél onderscheid gemaakt werd tussen de verschillende rebellengroepen. Dat was een succes. In één weekend verdubbelde mijn volgersaantal op Twitter van 200 naar 400.”
Voor wie maak je de kaarten?
“Eigenlijk voor iedereen die geïnformeerd wil worden. Er zijn journalisten die aan de hand van mijn landkaarten hun reis naar het Midden Oosten plannen. Ook hoorde ik dat vluchtelingen mijn kaarten gebruiken om hun vluchtroute te bepalen. Daarnaast zijn de kaarten op politiek niveau belangrijk. De Russen beweren dat ze IS-doelen bombarderen. Mijn kaarten spreken dat tegen. Die laten zien dat die gebombardeerde gebieden helemaal niet in handen zijn van IS. En mijn kaarten zijn zeer betrouwbaar. Alle informatie krijg ik via sociale media van lokale bronnen waar ik erg voorzichtig mee omga. Pas als iets door twee bronnen gemeld wordt, pas ik mijn kaarten aan. Alleen als de nieuwswaarde zeer groot is en ik zeker weet dat de bron betrouwbaar is, pas ik een kaart direct aan.”
De Russen beweren dat ze IS-doelen bombarderen. Mijn kaarten spreken dat tegen.
Wat kunnen andere media van jou leren?
“Nieuwsorganisaties bekijken informatie met een simpele blik. Er is weinig diepgang. Journalisten moeten een artikel snel afhebben en doen daardoor weinig onderzoek. Ik laat zien dat je een gebeurtenis pas echt kan snappen als je de gebeurtenissen die eraan voorafgingen ook analyseert. Met mijn kaarten breng ik dan ook conflictbewegingen over tijd in kaart. Daarnaast ga ik altijd uit van bronnen uit de omgeving.”
Je bent inmiddels wereldberoemd. Wat hoop je nog met je kaarten te bereiken?
“Mijn doel is om in de toekomst het gehele Midden-Oosten in kaart te brengen. Maar eigenlijk wil ik me niet alleen op kaarten blijven richten. Ik denk dat ik journalist in het Midden-Oosten wil worden. Ik hou me ook met veel meer bezig dan alleen landkaarten. Ik zet video’s online, versla de dynamiek van rebellengroepen. Het is nou eenmaal zo dat één mijn werkzaamheden het beste wordt opgepakt.”
