Nederland moet een streng asielbeleid voeren, omdat we anders worden overspoeld met migranten. Dat is in een notendop het argument dat vaak wordt gegeven voor ons selectieve toelatingsbeleid en de harde maatregelen tegen asielzoekers. Het speelt een belangrijke rol in het politieke steekspel dat momenteel plaatsvindt tussen de VVD en de PvdA over de behandeling van ongedocumenteerde migranten in ons land.
Uit allerlei onderzoek, waaronder ook de halfjaarlijkse Rapportage Vreemdelingenketen van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, blijkt echter geen duidelijk verband tussen het vreemdelingenbeleid in Nederland en verminderde toestroom van migranten. Alleen het aantal asielzoekers daalde vanaf 2009. Zij maken echter nog geen tien procent uit van het totaal aantal migranten.
De vraag is ook of Nederland trots moet zijn op het feit dat het juist voor deze groep mensen de toegang tot ons land bemoeilijkt. Dit zijn geen mensen die uit verveling rustig het asielbeleid van alle EU-landen hebben zitten vergelijken en zich dan laten ‘aanzuigen’ door landen met een ruimhartig toelatingsbeleid. Het zijn mensen die zich niet veilig voelen in hun eigen land en grote offers brengen om een plek te bereiken waar ze die veiligheid wel hopen te vinden.
Wanneer Nederland hoge muren opwerpt, zal dat er niet toe leiden dat deze mensen besluiten om in hun land te blijven. Dat betekent dat Nederland het probleem dan op het bordje van andere landen schuift. En de bijdrage die Nederland levert aan de opvang van vluchtelingen is al niet erg groot. Volgens de UNHCR wonen er zo’n 75.000 binnen onze landsgrenzen. Dit valt in het niet bij de 630.000 vluchtelingen die in Kenia worden opgevangen of de 1,7 miljoen vluchtelingen in Pakistan. Om maar niet te spreken van de inspanning die het kleine Libanon momenteel levert door nu al 475.000 Syrische vluchtelingen op te vangen: ruim tien procent van de totale bevolking. De noodhulp die Nederland geeft trekt de verhoudingen geenszins recht.
Voor Nederland zijn echter zelfs de nog geen 14.000 asielzoekers die in 2012 ons land in kwamen te veel. Door middel van een afschrikwekkend vreemdelingenbeleid moet dat aantal nog verder omlaag. De vraag is hier op zijn plaats hoe rechtvaardig het is om arme landen de opvang van massale vluchtelingenstromen op te laten knappen. De eerder genoemde landen hebben niet gevraagd om een conflict dichtbij hun landsgrenzen. Bovendien ligt het gemiddelde inkomen in deze landen aanzienlijk lager dan in Nederland.
In de discussie over een humaner en rechtvaardig asielbeleid zou dit punt een veel nadrukkelijker rol moeten spelen. Het asielbeleid van een beschaafd land zou er niet op gericht moeten zijn om zo min mogelijk vluchtelingen op te vangen. Zeker niet als dit ertoe leidt dat de zwaarste lasten op de zwakste schouders terechtkomen en vluchtelingen als criminelen worden behandeld. Zo’n asielbeleid is alleen maar streng, niet rechtvaardig. Rechtvaardig is het als Nederland zich naar vermogen en draagkracht inzet voor een menswaardige opvang van vluchtelingen. Laten we onze verantwoordelijkheid hierin nemen en elkaar niet wijsmaken dat Nederland al op de toppen van zijn kunnen presteert.
[[{“fid”:”20429″,”view_mode”:”media_original”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:220,”width”:1000,”style”:”width: 150px; height: 33px;”,”class”:”media-element file-media-original”}}]]Bob Lapajian, campagnecoördinator Time to Turn. Time to Turn vraagt met haar campagne ‘Grenzeloos’ aandacht voor de situatie van ongedocumenteerde migranten in Nederland.
