Achtergrond

Multiculturele snelkookpan (1)

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Get the fuck down!
“Max, get the fuck down!” Voor de zoveelste keer staat de boomlange Ukrainer op het voordek te waggelen, zich niet realiserend dat hij ongeveer 2 meter verwijderd is van een zeemansgraf. Ik vraag mij af of ik er goed aan heb gedaan hem mee te nemen. We wisselen het voorzeil en gaan terug naar het achterschip. “Max why are you so stubborn?” Vraagt Vini, de Braziliaan. “ Do you you want to die, huh?” De sfeer aan boord tijdens de eerste dag op de oceaan is zo nu en dan geprikkeld.

Zeilend naar Lanzarote
Max en Vini ontmoette ik tijdens couchsurfen in Zuid-Portugal. Toen Max hoorde dat ik naar de Canarische eilanden ging wilde hij meteen mee. Vini meldde zich een week later toen hij zijn professor zover had gekregen hem te laten gaan. Voor vertrek hebben we twee theoriedagen gehad waarin we navigatie, veiligheid en de wachtschema’s besproken. Ook zijn we een keer gaan proefvaren. Een stoomcursus oceaanzeilen voor twee landrotten.

“Is it time for dinner?”
Vini houdt zijn vuist boven de horizon en kijkt naar de zon. “Yep, one fist of sun left, let’s eat.” We eten elke dag om dezelfde tijd bij zonsondergang, we drinken dan een biertje en luisteren samen naar muziek. De kombuis heeft een twee pits kooktoestel en een oventje met grill. We eten verassend goed. Elke dag eten we een ander wereldgerecht; English breakfast in de morgen, Nederlandse pannenkoeken met stroop in de middag en Braziliaanse Fesuada in de avond. Af en toe vangen we een visje. We vertellen elkaar ’s avonds verhalen over vrienden, onze thuislanden, vrouwen en over avonturen die we hebben beleefd.

Culturele Snelkookpan
Aan boord van het kleine schip leer je andere culturen heel snel heel goed kennen. We zijn volledig op elkaar aangewezen. Het is een gevaarlijke omgeving en er is geen ontsnappen. Als één iemand een fout maakt moet iedereen de gevolgen dragen. Vooral ’s nachts is het opletten geblazen, de bemanning slaapt en als je overboord valt komen ze daar waarschijnlijk een uurtje later achter; schier onmogelijk om iemand dan nog terug te vinden. Dit besef zorgt er bij Vini en mij voor dat we erg op onze hoede zijn, Max neemt het niet zo nauw met de veiligheid. We genieten maar de komende dagen in de snelkookpan beloven nog spannend te worden…

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons