Achtergrond

Mijn poep stinkt niet

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

"Hier moeten jullie zijn!". Meneer Lawrence Grootboom roept ons vanaf een verdieping lager naar zijn vergaderkamer. We zijn in een net en steriel gebouw om het project "Dry sanitation" te bezoeken in Kaapstad. Meneer Grootboom is een grote, enigszins gezette, donkere man. Hij draagt een zwarte soort regenjas met daaronder een stropdas. De grijstinten van zijn nog aanwezige haar en de rimpels op zijn voorhoofd verraden dat hij op respectabele leeftijd is. We worden hartelijk ontvangen. Meneer Grootboom vertelt uitgebreid hoe de gemeente probeert de "informal settlements" van water en sanitatie te voorzien. Ons wordt uitgelegd dat informal settlements stukken grond zijn, geclaimd door mensen die naar de stad getrokken zijn. Zoals krakers in Nederland panden konden claimen, mogen zij 48 uur nadat men hun hutjes op een stuk grond heeft gebouwd niet meer weggestuurd worden. Ondertussen krijgt de secretaresse opdracht koffie voor ons te halen. Als ze terug komt, bedenkt onze gastheer dat hij haar nog niet heeft voorgesteld. Met een grap klaagt hij even later over de verkeerde folders die ze heeft gehaald. De lach werkt aanstekelijk. Twee dagen eerder zijn we in Kaapstad aangekomen. De ontspannen sfeer van de stad voelt heerlijk, zo op de drempel van onze fietstocht. De stad zit vol afwisseling. Mensen met verschillende huidskleuren komen samen in deze stad, maar ieder met hun eigen plek. Mooie huizen staan soms tegenover hutjes van golfplaat. Van schitterende lanen in het centrum is het niet ver naar townships waar het leger de orde moet bewaren.Bevolkingsgroepen komen samen, maar een mozaiek vormen ze niet.

 

Een half uur later stappen we in de Mercedes van meneer Grootboom. Hij brengt ons naar een settlement waar een dry sanitation system is geïnstalleerd. Op een stuk grond met hooguit de grootte van een voetbalveld wonen zo’n 500 mensen. We lopen door het zand naar het toiletblok, het mooiste gebouw in de settlement. Een ingehuurde toiletjuffrouw, die er ook op toeziet dat iedereen zijn handen wast na het plassen, opent een luik waar de door een beluchtingsysteem gedroogde uitwerpselen liggen. En inderdaad, het stinkt niet.

Nadat meneer Grootboom zijn handen heeft gewassen zonder te plassen, rijden we weer terug. Onderweg worden we midden op de weg aangehouden door een man die door zijn geopende raam vraagt of meneer zijn auto wil verkopen. “Nee!”, lacht meneer Grootboom. Zo krap bij kas zit hij niet…

 

Kijk voor meer over het Dry Sanitation project op waterdragersvoorafrika.nl onder blogs.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons