Ruim een week geleden zeilde ik naar het eiland Sau Nicolau. Tijdens de final approach vanaf zee zag ik het dorpje Tarrafal langzaam groter worden. Tarrafal heeft zesduizend inwoners en is gebouwd op een rotsachtig eiland. Tijdens de aankomst en later ook aan land stelde ik mijzelf de vraag die ik mij al drie maanden stel. Hoe kunnen mensen hier in godsnaam overleven?
Overleven zonder regen
De mensen op de Kaap Verden hebben grote moeite om gewassen te verbouwen en dat is niet vreemd. De eilanden zijn onherbergzaam en op veel van de Kaap Verdische eilanden valt geen regen of alleen in de bergen. In de drie maanden dat ik op Sao Vincente ben geweest heeft het bijvoorbeeld één keer geregend. Op de eilanden waar het wel regent wordt het voedsel voor de andere eilanden geproduceerd. Dit voedsel moet getransporteerd worden naar de andere eilanden en dit maakt het duur voor de lokale bevolking.
“Europa en Azie beroven de mensen”
De enige “grondstof” die de Kaap Verden hebben is vis. Rondom de eilanden en de Afrikaanse kust komen vele exclusieve vissoorten voor zoals Tonijn, Zwaardvis en Mahi Mahi. In de baai van het eiland Sao Vincente liggen dan ook vele Europese en Aziatische vistrawlers. Deze trawlers vissen enorme hoeveelheden vis op uit de zee rondom de eilanden en de Afrikaanse kust. De schepen betalen geen belasting en veel van de vis wordt elders verwerkt. De lokale bevolking wordt in feite beroofd van hun belangrijkste exportproduct.
Terug naar de ‘Gouden’ Eeuw?
Wat wel veel geld naar de eilanden brengt is toerisme. Het zure voor de lokale bevolking is dat dit geld veelal niet bij hen terecht komt. Veel van de hotels hier zijn in handen van buitenlandse investeerders. Publiek geheim is dat gevluchte maffiose Italianen fout geld in de Kaap Verden investeren. Of dit waar is kan ik niet verifiëren maar Italiaanse investeerders zie ik hier volop. In hun hotels, restaurants en barren werken Kaap Verdianen gemiddeld zeven dagen per week, twaalf uur per dag voor honderd euro per maand. De prijs van een overnachting alhier? Hetzelfde als in Europa.
Erst kommt das Fressen dann die Moral
Deze Duitse uitdrukking verklaart veel van wat ik hier zie. Veel mensen hebben weinig tot niets en ik kom regelmatig mensen op straat tegen met honger. De bewaker van de haven bijvoorbeeld of de straatjongens voor de deur. Ze zeggen het niet met zoveel woorden maar aangeboden eten wordt direct verorberd. En nu ze mij wat langer kennen vragen ze mij af en toe voorzichtig om wat te eten. Waar dit toe kan leiden werd mij gister duidelijk. Ik sprak op de haven een Westerse zeiler die een seksafspraakje had gemaakt met een vrouw. Hij vertelde verbaasd dat ze op de haven werd afgezet door haar echtgenoot. Maar maak je geen zorgen vertelde de vrouw hem. Mijn man weet dat ik seks met je heb voor geld.
