Mijn ekster is een mini-vluchteling

Mijn ekster Arie loopt als een rode draad door mijn album Alles Draait. Arie is een minivluchteling. Ik vond hem een paar jaar geleden gewond op straat. Zijn nest kon ik niet vinden, dus nam ik hem mee om thuis te verzorgen. Maar ik wist niet dat het houden van een wilde vogel in Nederland strafbaar is. Waar moest Arie dan heen? De enige optie was de vogelopvang, een soort asielzoekerscentrum eigenlijk. Dat wilde ik niet.

Lampedusa
Lampedusa, een van de nummers op het album, schreef ik een jaar geleden toen zich rond dit Italiaanse eiland veel problemen met bootvluchtelingen afspeelden. Het lied vertelt het verhaal van een Afrikaanse vluchteling. Hoe hij in Europa voet aan wal zet, gevlucht voor de oorlog, en vervolgens wordt onthaald als een dief. Een dief van onze economie.

Ik vind het bizar hoe er wordt gesproken over vluchtelingen. Mensen die in Nederland roepen dat ze bang zijn voor ‘de asielzoeker’. Ik word eerder angstig van hen. Ons land was ooit tolerant. Iedereen mocht hier komen, zolang ze maar hun best deden met hun ambacht. Ook toen ging het vooral om de economie.

Geld en macht
Uiteindelijk is alles terug te voeren op geld en macht. Volgens mij is het vooral belangrijk dat vluchtelingen hier zo snel mogelijk integreren. En wij moeten ze daar op zijn minst de kans toe bieden. Als individu kunnen we natuurlijk nooit alle problemen oplossen. Maar wat we wel kunnen doen, is ons verplaatsen in anderen. We moeten openstaan voor nieuwe ideeën en andere opvattingen, ook al zijn we het daar niet mee eens. Om als multiculturele samenleving te kunnen functioneren, is dat noodzakelijk. Ik praat zelf veel met vluchtelingen en nodig ze uit voor mijn concerten.

Wanhoop: dat is wat ik voel. Tijdens het schrijven van het lied Lampedusa, als ik over de vluchtelingenproblematiek nadenk en als ik besef dat Arie nergens naartoe kan. Net als Arie hebben vluchtelingen geen keus. Ze kunnen niet terug en ze mogen niet hier blijven. De wereld is toch van iedereen?”