Vier jaar werkt Jurriaan nu voor de overheid, en in die tijd heeft hij al op drie plekken gezeten. Hij heeft het diplomatenklasje van Buitenlandse Zaken doorlopen, een jaarlijks speciaal groepje uitverkorenen dat klaargestoomd wordt voor het echte diplomatenwerk: de belangen van Nederland vertegenwoordigen in den vreemde.
Via het Ministerie van Financiën, waar hij zich tegen de miljoenennota aan bemoeide en de financieel economische dossiers over de EU en de Eurocrisis, kwam hij terecht bij de Directie Duurzame Economische Ontwikkeling van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. “Daar ben ik een soort makelaar, ik ben veel aan het netwerken. We brengen ngo’s, ondernemers, bedrijven en kennisinstellingen met elkaar in contact. We proberen het MKB en grote bedrijven zo ver te krijgen dat ze actief investeren in ontwikkelingslanden. En om samen met ons projecten, partnerschappen, te starten.”
Heineken
Een paar maanden geleden was Middelhoff nog in Congo en Burundi om te kijken naar een van de partnerschappen waar het Ministerie van Buitenlandse Zaken bij betrokken is: Heineken en de ngo Eucord. In Congo, maar ook in bijvoorbeeld Rwanda en Burundi, is Heineken een van de grootste bedrijven van het land, met dus veel impact op werkgelegenheid en belastinginkomsten. “Maar veel van de grondstoffen die Heineken in de brouwerijen verwerkt, werden voorheen geïmporteerd. Lokale boeren waren niet aangesloten op de aanvoerketen. Zonde." Daar moest het partnerschap verandering in brengen.
Lokaal inkopen
“Heineken is een goed voorbeeld voor publiek-private partnerschappen, iedereen snapt wat Heineken doet, en hoe ze hun bedrijfsproces in ontwikkelingslanden duurzamer kunnen maken,” zegt Middelhoff, die Europese studies en Politieke communicatie studeerde. "Heineken past de bedrijfsstrategie aan en koopt grondstoffen nu lokaal in. Eucord traint de boeren en voorziet ze van hoge kwaliteit zaden en Buitenlandse Zaken financiert een deel van de samenwerking, brengt (lokale) kennis in en zorgt voor goede contacten met lokale overheden. Zo ontstaat een echte win win win.” Middelhoff zag in Congo hoe trots de boeren waren op hun nieuwe graanschuur en de nieuwe school in de buurt.
Internationaal werken, dat wilde Middelhoff altijd al. Per sé ambtenaar worden, dat niet. “Maar veel vooroordelen kan ik ontkrachten. Er zijn hier veel jonge mensen en er wordt hard gewerkt, er zijn veel kansen die ik allemaal wil grijpen.” Dus ook geen negen tot vijf? “Nee hoor.”
Kansen
De mensen uit het diplomatenklasje worden regelmatig op een andere functie gezet, om zoveel mogelijk kennis en ervaring op te doen en breed in te zetten. Hoe lang Middelhoff nog werkt aan de duurzame economische ontwikkeling weet hij niet. “Voorlopig heb ik het prima naar mijn zin en liggen er voldoende kansen om te grijpen. Ik wil nog zoveel mogelijk mooie partnerships creëren. En ik wil dat iedereen ervan doordrongen raakt dat ondernemen in ontwikkelingslanden loont. Bedrijven en ngo’s die samenwerken kunnen veel meer bereiken dan alleen. En de overheid (met de ambassades) kan daar een faciliterende rol in spelen.”
