Donderdag 21 februari kwamen we aan met het vliegtuig in Düsseldorf. Hartstikke moe van al het reizen en de reis zelf natuurlijk. Met auto reden we terug naar Nederland, wat me al opviel is dat ik comfortabel zat zonder hobbels. De wegen in afrika waren natuurlijk niet al te best met veel hobbels, dus stuiterde je alle kanten op. Ik klaag nooit meer over de Nederlandse wegen! Eenmaal aangekomen in Etten-Leur namen we afscheid van elkaar. Eerst zat je 12 dagen, 24/7 met elkaar en nu niet meer, het is nu heel rustig. In die 12 dagen zijn we echt een groep geworden en ga het ook wel missen.
In Afrika zwaaide ik naar iedereen en zei ook altijd hoi tegen iedereen. Als ik dat in Nederland zou doen, zouden de meeste mensen mij raar aankijken. De mensen in Afrika zijn veel meer open en vriendelijker, dat ga ik ook wel missen. Weinig of geen geld, toch zijn de mensen daar gelukkig, daar kunnen wij Nederlanders ook wat van leren.
Het echte leven begint nu weer, we moeten weer naar school. Eerst klaagde ik veel over school, terwijl heel veel kinderen niet eens naar school kunnen in Afrika. Die hebben geen toekomst en kunnen niet eens dromen over hun droombaan. School in Nederland is vanzelfsprekend, wat hebben wij eigenlijk nog te klagen?
Deze zijn een paar van mijn vele ervaringen die ik in Afrika heb meegemaakt. De reis was echt geweldig en zoveel van geleerd. Het leven is op een of andere manier meer realistisch voor mij geworden en tegen verschillende dingen kijk ik nu anders aan. Dankzij Tom en Jan (de leraren die meegingen) is de reis goed en veilig verlopen en wil hun daarbij ook erg bedanken. Ook had ik een erg leuke tijd met Lindsay, Emma en Michael. Ik wil sowieso nog een keer terug naar Afrika! I will be back.
Goodbye!
xxx Noa
