Het is tijd: tijd om te zwaaien, tijd voor de kriebels, tijd om te vliegen. Hoewel die kriebels vooral te vergelijken zijn met een vakantiegevoel, is een vakantie niet wat we gaan hebben. Er moet hard worden gewerkt en veel mensen moeten geholpen worden.
Hoe gaan we hen helpen?
De inwoners van Zambezi wonen een eindje van de gelijknamige rivier. Hoewel zij gebruik kunnen maken van een waterbron om van te drinken, moeten zij voor het verbouwen van voedsel nog steeds meters ver lopen. Om dit te vermakkelijken wordt er aan de rivier een touwpomp gebouwd. Deze duurzame pomp is volledig te maken uit lokale materialen. Het omhooggepompte water komt vervolgens in een waterverplaatsingssysteem, waarna het over de akkers verspreid kan worden.
Electriciteit is overigens ook een luxe. Door middel van een zonnepaneel kan het hele dorp gebruik maken van stroom, om bijvoorbeeld mobieltjes en laptops op te laden, maar ook om bijvoorbeeld een koel- of vrieskast van stroom te voorzien. Op deze manier leren de dorpelingen om te gaan met moderne(re) technologie en zal het plaatselijke onderwijs daarvan meeprovitereen.
Het kleine schooltje wat zich daar in de omgeving bevindt is, zoals vele scholen daar, arm. Het probeert de leerlingen op een primitieve manier veel kennis bij te brengen. Om vooral de jongere daarin te steunen is er met eigen geld speelgoed en schrijfgerij voor hen aangeschaft en daarnaast zijn er een aantal (oude) laptops geschonken om ze ook een technologische voorsprong te geven.
Hoe en wat?
Morgen (10 februari) vertrekken we (Noa, Michael, Emma, Lindsay) samen met 2 leraren naar Zambia om deze taken daar uit te voeren. Het is natuurlijk een erg mooie ervaring, maar we gaan ook zeker een spannende tijd tegemoed.
KSE-leerlingen zullen ongetwijfeld meer van ons horen, nadat we terug zijn gekomen.
Kijk voor meer info op onze facebook-pagina: http://www.facebook.com/ZambiaProjectKSE?fref=ts
Voor meer info over de samenwerkende stichting:
http://steunaanzambezi.org
