Als we aan komen scheuren door het mulle zand horen, zien en voelen we de opwinding en uitgelatenheid van de menigte. Zeker veertig auto’s staan (dubbel) geparkeerd, en het was ook al van ver dat we de muziek konden horen die uit de krakende boxen knalt. Natuurlijk altijd hetzelfde: reggae, dancehall en de Bongo Flava klassiekers, afgewisseld door Amerikaanse hiphop en pop. Het fijne van steeds maar weer dezelfde muziek is dat uiteindelijk iedereen ze kent, erop danst en zelfs heel dronken de nummers mee kan zingen, met de ogen dicht. Wat dus ook heel vaak gebeurt.
Het is een vrijdagavond in Jambo, een van de meest populaire bars aan de zuidoostkust van Zanzibar. Jambo is een lokaal gerunde openluchtstrandtent met een ronde, houten bar. Het heeft een groot aanbod in alcoholische dranken en er hangen posters van Bob Marley en Haile Selassie. Het is toch wel grappig, dat deze primitieve bar met barmannen die slechts namen van drankjes in het Engels weten, met een toilet dat je eigenlijk geen toilet kunt noemen, met de slechtste muziekkwaliteit ooit, dat deze bar de place to go is. Hier komen toeristen, expats en zanzibari. Hier ontstaan liefdesrelaties, maar ook worden ze hier vernietigd.
You are the most beautiful girl
In een rustig hoekje dansen een toeriste en een Zanzibari. Blootsvoets en in een sexy jurkje staat ze dicht tegen de jongen aan. De zeewind zorgt voor verkoeling van de hitte, niet alleen van de temperatuur, ook van de inspanning van het dansen en de jongen die nu achter haar staat. Zijn dreadlocks kriebelen in haar nek als hij in haar oor fluistert. Waarschijnlijk is het iets liefs en schattigs à la ‘you are the most beautiful girl I have ever met’.
Dit is het moment dat het gebeurt, denk ik bij mezelf. Nu zal ze verliefd worden, nu verandert haar leven compleet. Als ze kijkt naar hoe mooi haar blanke huid contrasteert met de zijne, terwijl ze samen het strand oplopen. Hij zal haar het hof maken, zij zal zich vrouwelijk en bemind voelen. Hij is een echte man, een stoere en gespierde, en toch een romanticus. Ik zie het voor me, hoe ze daar met hem ligt. Onder een hemel gevuld met miljoenen sterren en een heldere grote maan, daar realiseert ze zich dat dit niet de laatse keer zal zijn met deze mooie jongen in dit paradijs. Nee, het is het begin van een nieuw leven, in Zanzibar, vol van liefde en vrijheid.
En hoe het eindigt
Twintig meter verwijderd van dit romantisch spektakel zit ik later met een expat vrouw. We praten, zij huilt en ik probeer te troosten. Het is haar echtgenoot. Ze vertelt me dat ze haar Zanzibari man heeft betrapt met een ander. Daarom wilde hij niet naar Jambo komen, omdat dan die andere vrouw zou zien dat hij al bezet is. Ook al had ze vaker dergelijke vermoedens, het is pas nu dat ze zich realiseert dat ze in de val is gelokt. Ik knik en zeg haar dat mannen verschrikkelijke wezens zijn. En ik denk bij mezelf ‘Alweer een vrouw die meende dat haar Zanzibari anders was’.
