Achtergrond

Indiase bendes verdienen miljoenen aan kinderroof

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Manoj (11) verdween op klaarlichte dag. Vermoedelijk is hij meegenomen door twee kinderlokkers die hem een ijsje beloofden of beweerden dat zijn moeder elders in de stad op hem wachtte. Bij thuiskomst vraag ik mijn negenjarige dochter wat ze doet als een onbekende haar vraagt om met hem mee te gaan in ruil voor een ijsje. ‘Lekker’, zegt ze lachend. In Delhi worden per dag 17 kinderen vermist. Ook ik moet mijn dochter hoog nodig beter voorlichten.

‘Dan zeg ik tegen ze dat ik bang ben en niet met ze mee wil. Is dat een goed antwoord?’, vraagt mijn dochter. We gaan er beiden eens even goed voor zitten.

De moeder van Manoj had haar kind ook niet uitgelegd dat kinderlokkers bestaan. Ze was wel angstig dat haar kind ontvoerd kon worden. In de wijk waar ze woont zijn al honderd kinderen gestolen. De meeste bewoners zijn migranten uit de armste deelstaten van India. Veelal moslims, kastelozen of nomaden die onder aan de trap van de maatschappelijke ladder staan. Arme mensen tellen in India niet mee.

‘Als een kind van een rijke industrieel wordt gestolen, is ie binnen 24 uur weer bij zijn ouders’ zegt oprichter Kailash Satyarti van de organisatie Bachpan Bachao Andolan die vermiste kinderen opspoort. ‘Voor arme ouders doet de politie te weinig’.

De politie heeft de zaak van de verdwenen Manoj al naar een maand gesloten. Echt onderzoek naar zijn verdwijning is nooit gedaan, beweert zijn moeder.

Kinderhandel blijkt een lucratieve business in India. Twee honderd Euro krijg je voor een jongen, 500 Euro voor een meisje. Jongens worden als slaaf verkocht aan illegale naaiateliers of rijke Arabieren in de Golfstaten. Meisjes komen in de prostitutie terecht. Zelfs meisjes van acht. Mijn dochter is maar een jaar ouder.

Een hele dag struim ik door de wijk waar de meeste kinderen zijn ontvoerd. In heel Delhi verdwenen in de afgelopen zes maanden meer dan 2000 kinderen.

De ouders die hun kind als vermist hebben opgegeven, zijn er kapot van. Ze kunnen nauwelijks nog verder leven. De hele dag vragen ze zich af wat er met hun kind is gebeurd en wie het heeft meegenomen. Is het dood of leeft het nog?

Een moeder vertelt dat ze haar andere kind naar haar ouders heeft gebracht. Ze is te onzeker en te bang om nog voor haar te zorgen. Bang dat haar 5 jarige dochter ook wordt gestolen.

Kinderen zijn niet veilig in India. Er is geen goede wet die kinderdieven hard aanpakt. De politie voelt zich niet verantwoordelijk en werkt soms zelfs in ruil voor geld samen met de maffia.

Mijn kind moet ik ook beter instrueren. Dat er kinderlokkers zijn. Dat ze nooit met vreemde mensen in ruil voor snoep of ijs mag meegaan. Ook niet in het verhaal moet trappen dat ik ergens om de hoek op haar wacht en dat deze mensen haar naar mij toebrengen.

Op haar school wordt een strikt systeem gehanteerd. Als de ouders de onderwijzeres niet hebben geïnformeerd dat een kind na afloop bij een vriendje gaat spelen, mag het niet mee.

Misschien moeten NGO’s met een campagne in India beginnen om de ouders en hun kinderen beter voor te lichten. Want het is oh zo gemakkelijk om een kind te stelen.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons