Achtergrond

India groeit!

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

India groeit! En niet alleen in bevolkingsaantal, maar ook in buikomvang. Een probleem wat duidelijk op straat te zien is. Veel Indiase vrouwen lopen in prachtige traditionele sari’s; deze vijf meter lange doek hebben ze ingenieus om hun lichaam gewikkeld, en borsten en schouders worden bedekt met een strak topje. Maar omdat de sari schuin over een schouder wordt geslagen, is de buik vaak zichtbaar en helaas, de vele vetkwabben ook. En, hoewel bij de mannen niet bloot, zijn ook zij vaak voorzien van een forse buik welke zonder schaamte over de sarong, de traditionele wikkelrok, heen hangt.

Volgens de National Health Survey 2007 is één op de acht Indiërs en zelfs één op de zes Indiase vrouwen te dik. Met als uitschieter de staat Punjab, waar zelfs één op de drie mannen en vrouwen te dik zijn (in Nederland is het één op vijf). Daarbij komt nog, dat meer dan 50 miljoen Indiërs lijden aan diabetes, en als er niets gebeurd, dit in 2030 er 90 miljoen zullen zijn. Schrikbarend hoge getallen voor een land in ontwikkeling. Zeker omdat diabetes deels te voorkomen is met een gezond eetpatroon en voldoende lichaamsbeweging. Organisaties zoals het International Diabetes Federation en de Wereldgezondheidsorganisatie noemen het steeds meer westers gaan eten dan ook één van de belangrijkste oorzaken van deze gezondheidsproblemen in India. 

“Mijn middagsnack is zeker fastfood”, zegt de 21-jarige Indiase studente Amritha beslist, als naar haar eetgewoonten wordt gevraagd. Amritha is niet de meest slanke studente en geeft haar eetpatroon dan ook een vijf, “want ik eet teveel zoetigheid en gefrituurd voedsel; een gewoonte bij mijn familie thuis.”

De 56-jarige Leelu verzorgt al jaren kookworkshops voor toeristen in Cochin en ziet het ook om haar heen gebeuren. “35 jaar geleden waren alle kinderen nog dun, nu houden ze alleen nog maar van gefrituurd voedsel, drinken ze cola en zie je ze dikker en dikker worden. Hun cholesterol stijgt en over 35 jaar hebben ze zeker diabetes, als het niet al veel eerder is. Op elke hoek van de straat vind je een fastfoodrestaurantje, dus de verleiding is groot om even snel iets te snacken. En door het zakgeld wat kinderen tegenwoordig krijgen, kunnen ze het ook betalen.”

Maar naast het aantal fastfoodrestaurantjes stijgt ook het aanbod van gezonde producten. Vroeger was er in Leelu’s geboortedorp slechts twee keer per week verse vis op de markt te verkrijgen, nu dagelijks. Zelfs geïmporteerde appels en sinaasappels uit Noord-India of zelfs Amerika zijn niet ongewoon. Dus het grotere (deels) westerse voedsel aanbod is niet per definitie ongezond, maar mensen moeten leren omgaan met dit aanbod en zich bewust worden van wat gezond en ongezond is. 

Amritha weet prima wat gezond eten is, ze studeert namelijk Voeding en Diëtetiek aan de universiteit van Bangalore. “In het begin van mijn studie ben ik ook dertien kilo afgevallen omdat ik zo bewust met mijn eten bezig was. Maar alles zit er weer aan. Ik ben te druk met mijn studie en sport niet. En het is ook de groepsdruk, over diëten worden grappen gemaakt, dus als we met vrienden uit eten gaan, moet je gewoon mee-eten.” Leelu krijgt vaak de vraag van buurtbewoners of ze ook de kinderen kookles wil geven, om de kinderen meer bewust te maken van wat ze eten, maar daar begint ze niet aan. “Dat vind ik een taak van de ouders.” 

Maar behalve een taak van de ouders, is dit ook een taak van de overheid. Het Indiase Ministerie van Gezondheid heeft dan ook meerdere campagnes lopen, zoals te zien is op de website www.healthy-india.org. Tot nu toe is het effect ervan nog niet op straat te zien, dus de vraag is of dit voldoende is om het Indiase overgewicht- en diabetesprobleem op te lossen. 

Foto: (cc)

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons