Indiase mannen zijn moeilijk aan het condoom te krijgen. Niet meer dan 40 procent van de Indiase heren wenst het als voorbehoedsmiddel te gebruiken en laat anticonceptie liever over aan hun vrouwen. Maar op het Indiase platteland hebben vrouwen nauwelijks toegang tot de pil. Het is er gewoonweg te duur of niet beschikbaar. Het gevolg is dat er nog steeds te veel kinderen worden geboren. Meer dan 45 procent van alle gezinnen heeft meer dan drie kinderen, zo blijkt uit recente cijfers van het ministerie van Gezondheidszorg. Het ministerie waarschuwt dat als India de geboortebeperking niet onder de knie krijgt, het land in 2030 meer inwoners heeft dan China.
Ik herinner met het hoofd Gezinsplanning. Ik interviewde hem twee jaar geleden in een van de dorpen in de deelstaat Haryana. Hij vond dat het maar eens afgelopen moest zijn met alle discussies, programma’s en onderzoeken rond geboortebeperking. Het werkte toch niet. Het laatste plan, alle gezinnen kregen honderd Euro als ze beloofden binnen vijf jaar niet een derde kind te krijgen, draaide ook op een mislukking uit. “Ouders incasseerden het geld. Wachtten heel even en dan kwam er vervolgens opnieuw een kind”. India moest net zoals China maar het straffe een-kind-beleid invoeren.
Ik zie nog zo de gezichten van de vaders voor me die de bureaucraat woedend vroegen wie dan toch de tarwe of het maïs van het land moest halen als de gewassen klaar waren voor de oogst. Kinderen blijven er goedkope arbeidskrachten.
Sommige moeders maakten er geen geheim van dat ze best graag minder kinderen wilden, want naast het werken op het land hadden ze ook nog een druk huishouden te besturen. Geen wasmachines of magnetrons die ze daarbij hielpen. Alles moest er met de hand worden gedaan. ’s Avonds dienden ze zich beschikbaar te stellen voor de echtelijke wensen van hun mannen. Ze voelden zich vaak de huisslaaf van de familie.
In de steden kan India dan wel moderniseren. Op het platteland lijkt soms alsof de tijd stil is blijven staan. Zeker als het om de beschikbaarheid van anticonceptiemiddelen gaat. India zal daar toch harder aan moeten werken. Ook als het om de gezondheid van vrouwen gaat. Ik las dat 63.000 vrouwen per jaar in het kraambed sterven, het hoogst aantal vrouwen ter wereld. Een op de zeventig vrouwen loopt gevaar tijdens het baren van haar kind, omdat er geen medische zorg voor haar beschikbaar is.
Om zowel vrouwen tegemoet te komen en het geboortecijfer omlaag te brengen, gaat India opnieuw een poging ondernemen mannen aan het condoom te krijgen, want het gebruik daarvan is volgens de minister van Gezondheidszorg schrikbarend afgenomen, in de meeste deelstaten met meer dan 20 procent.
De winkels waar condooms verkrijgbaar zijn, liggen vaak te ver van de dorpen of gehuchten af waar de families wonen. Of mannen voelen zich vaak opgelaten de winkelverkoopster om een pakje condooms te vragen. Als oplossing gaat de Indiase regering nu in alle deelstaten condooms huis aan huis verkopen voor nog geen roepie per stuk.
Een mooi plan, maar ik zie het hoofd van de Gezinsplanning in dat dorp in Haryana al weer zijn hoofd schudden. Zo’n massale verkoop werkt voor een paar maanden en dan komt de klad er in. De lokale overheid vergeet op tijd een lading condooms bij te bestellen, zodat de voorraad op een gegeven moment op is. Bureaucraten tellen bij het bedrag van een condoom nog een aantal roepies op, zodat ze er weer wat extra geld aan kunnen verdienen waardoor het voorbehoedsmiddel voor de gezinnen weer te duur wordt.
De beste oplossing is wellicht dat er in ieder dorp automaten komen waar mannen of vrouwen gratis condooms uit kunnen trekken, verdekt opgesteld achter een boom. De producenten van de condooms leggen ze aan en sturen de rekeningen naar het ministerie van Gezondheidszorg, zodat de corrupte ambtenarij er niet meer aan te pas hoeft te komen. Maar hoe regel je zo’n omvangrijke actie in een wereldcontinent als India?
