Stel je voor: een soldaat begint zomaar tegen je te schreeuwen dat je tegen een muur moet gaan staan zodat hij een foto van je kan nemen. Of je krijgt een blinddoek om en wordt vervolgens meegenomen en uren vastgehouden. Voor veel Palestijnse kinderen is dit de realiteit. OneWorld volgde een lezing over de schending van de rechten van Palestijnse kinderen.
In april bracht de Palestijns sectie van Defence for Children International, een organisatie die wereldwijd opkomt voor de rechten van het kind, een rapport uit waarin de organisatie beschrijft hoe de rechten van Palestijnse kinderen structureel geschonden worden. Jaarlijks worden er honderden kinderen, tussen de elf en zeventien jaar, opgepakt en meegenomen naar Israël. Daar kunnen hun ouders hen niet bereiken als zij geen vergunning hebben, iets wat nodig is om als Palestijn naar Israël te mogen.
Deze kinderen worden meestal opgepakt voor het gooien van stenen naar Israëlische soldaten of kolonisten, vertelt Mieke Zagt, Midden-Oosten specialiste en directrice van Tadamun, een organisatie die opkomt voor de rechten van het kind. Ze is tevens één van de sprekers tijdens de lezing. “Palestijnse kinderen worden behandeld als een doelwit door de Israëli’s. Hoewel Israël in 1991 het Verdrag voor de Rechten van het Kind heeft geratificeerd, houden zij zich er niet aan.”
Geraakt
De mensen druppelen donderdagavond de zaal in van Crea, het Cultureel Studentencentrum van de Universiteit van Amsterdam. Arie de Bruin, auteur en voormalig docent, begint met het voordragen van enkele van zijn gedichten uit het boek Je bent er geweest, dat hij heeft geschreven naar aanleiding van een bezoek aan Israël en Palestina.
“Een paar jaar geleden werd ik uitgenodigd om een bezoek te brengen aan een Palestijnse school”, vertelt hij. “Ook ben ik naar een centrum gegaan dat kinderen opvangt die in detentie hebben gezeten.”
Wat De Bruin daar ziet en hoort raakt hem zo, dat hij besloot er een boek over te schrijven. “De titel Je bent er geweest kan op twee manieren worden geïnterpreteerd”, vertelt De Bruin. “Allereerst ben ik in Palestina geweest, waar ik de kinderen heb gezien en gesproken. Maar de titel betekent ook dat als Palestijnse kinderen worden opgepakt dat zij er ‘geweest zijn’.”
Onbevangenheid
Tijdens zijn bezoek raakt De Bruin onder de indruk van de onbevangenheid van kinderen, vertelt hij. “Zij blijven spelletjes spelen met elkaar, terwijl zij dagelijks te maken hebben met checkpoints. Zij moeten om half zes al naar school, want anders weten zij niet zeker of zij voor acht uur door de controles heen zijn.”
Daarnaast denkt hij met afschuw terug aan de verhalen over martelingen die sommige van hen hebben doorstaan. “Een vijftienjarige jongen vertelde dat een generaal een stoelpoot op zijn been zette en er vervolgens op ging zitten. Hij wilde namen horen van andere stenengooiers.”
Een vijftienjarige jongen vertelde dat een generaal een stoelpoot op zijn been zette en er vervolgens op ging zitten.
Martelingen
Jaarlijks zitten er vijfhonderd zevenhonderd kinderen in detentie, vertelt Zagt. “Velen van hen bekennen om een einde te maken aan de martelingen en verhoren. Er wordt tegen hen geschreeuwd. Ook dreigen de Israëli’s dat zij hun huis gaan verwoesten.” De kinderen willen dat de verhoren stoppen. Zij voelen zich onder druk gezet en bekennen. Ook geven zij soms namen op van andere kinderen en ondertekenen documenten in het Hebreeuws, waarin hun ‘misdaad’ is beschreven. “Zij kunnen niet eens lezen wat er staat”, vertelt Zagt.
Iedereen heeft recht op een advocaat. Desondanks krijgen veel Palestijnse kinderen pas na hun verhoren iemand toegewezen. “Ouders en advocaten horen te laat dat kinderen vastzitten”, zegt Zagt. “Daarnaast wordt 60 procent van de kinderen naar Israël gebracht. Ouders kunnen hen daar moeilijk opzoeken.”
Het is een oorlogsmisdaad om mensen naar het land van de bezetter te vervoeren wanneer zij opgepakt zijn, merkt de Midden-Oostenspecialiste op.
Getraumatiseerd
Als de kinderen eenmaal bekend hebben, ziet het er slecht voor hen uit. “De Israëlische gevangenissen zitten overvol”, vertelt Zagt. “Er is te weinig vers eten waardoor de Palestijnse overheid betaalt voor het eten van de Palestijnse kinderen. Ouders kunnen dit vaak niet betalen.”
Daarnaast slapen veel Palestijnse kinderen op de grond, weet zij. “ De omstandigheden zijn slecht. Het licht is er soms vierentwintig uur per dag aan.”
Wanneer de kinderen vrijkomen, zijn zij zwaar getraumatiseerd, blijkt uit het rapport van Defence for Children International Palestine. “Sommige kinderen sluiten zichzelf maandenlang op in hun huis. Zij zijn doodsbang voor checkpoints en Israelische soldaten”, zegt Zagt. Hierdoor gaan veel kinderen niet meer naar school.”
“Kinderen schamen zich als zij namen van andere kinderen hebben genoemd. Ook hebben sommigen te maken gehad met seksuele intimidatie en zijn ze verkracht.”
Als de kinderen eenmaal thuis zijn hebben zij het gevoel dat zij er met niemand over kunnen praten. “Seksuele intimidatie is een groot taboe in hun cultuur”, vertelt Zagt.
Slaapproblemen
Daarnaast beginnen veel oudere kinderen ook weer met bedplassen of ontwikkelen ze slaapproblemen. Want als zij worden opgepakt is dat meestal tussen drie en vier uur ’s nachts. “Wanneer de Israëlische soldaten een kind oppakken, dan bestormen zij het huis met maskers op. De Israëli’s komen met tientallen tegelijkertijd. Als een kind eenmaal vrijkomt, dan voelt hij zich nooit meer veilig ’s nachts.”
Van de 860 kinderen die zijn opgepakt in 2014, werden er 180 ’s nachts uit hun bed gehaald, blijkt uit het rapport van Defence for Children International Palestine.
Zagt hoorde een schrijnend verhaal van een vader. “Zijn zoon was opgepakt in het midden van de nacht. Zijn andere zoontje zag het gebeuren en vroeg aan hem: ‘Papa, kan jij mij wel beschermen als zij mij komen halen?’ De vader kan dit natuurlijk niet.”
Bezetting
In Israël worden mensen vanaf hun achttiende als volwassenen berecht. Voor Palestijnen gelden andere regels. “Palestijnse kinderen mogen vanaf hun twaalfde strafrechtelijk berecht worden. Hun zaak komt niet voor bij de civiele rechter maar bij de militaire rechtbank.”
Zagt merkt dat de situatie voor de Palestijnen steeds slechter wordt. “Er wordt met scherp op Palestijnse kinderen geschoten. Vorige week werd een vijftienjarige jongen in een auto doodgeschoten, omdat de Israëlische soldaten dachten dat hij kort daarvoor met stenen had gegooid. Dit bleek niet zo te zijn”, vertelt zij. “Daarnaast zou dat geen rechtvaardiging mogen zijn om iemand meteen neer te schieten.”
Zolang Israël doorgaat met de bezetting zal er geen einde komen aan de gevaarlijke situatie, vreest Zagt. “Israël heeft de sleutel in handen om er een einde aan te maken. Het is ondertussen bijna vijftig jaar geleden dat zij de bezetting zijn begonnen. Nederland moet Israël onder druk gaan zetten om hier een einde aan te maken.”
