Just 4 U is een van de hipste clubs van Dakar, Daara J Family een van de populairste hiphopacts van Senegal. Het belooft een mooie avond te worden. Dat is het aanvankelijk ook. In mijn spijkerbroek voel ik me bijkans een zwerver vergeleken bij de cocktailjurken en maatpakken waarin het Senegalese publiek massaal is komen opdagen. Op het podium ontspint zich een show die Senegals reputatie van muziekland alle eer aandoet.
Helemaal vermakelijk wordt het als zich een groep trommelaars uit Ivoorkust bij de Family voegt. De zaal gaat plat, vooral als een van de Ivorianen in het Frans een gepassioneerde toespraak houdt. Waar het over gaat kan ik boven het gejoel uit niet goed volgen. Ik hoor alleen enkele malen het woord ‘lesbiennes’ vallen.
Nagenietend in de taxi huiswaarts vraag ik aan Kathryn, het kersverse Senegalese vriendinnetje van de Nederlandse jongen die me voor het concert had uitgenodigd, waar die voordracht nou eigenlijk precies over ging. ‘Oh’, zegt Kathryn nonchalant, ‘die jongen had gehoord dat er in Senegal steeds meer homo’s en lesbiennes rondlopen. Dus riep hij op om met z’n allen die smerigheid te stoppen.’
Zo, goedemiddag. Dat zet de avond wel even in een ander daglicht. Het lijkt ineens iets minder vanzefsprekend dat Daara J de hele avond vol vuur propageerde dat we met z’n allen één familie zijn. One love, weetjewel, en iedereen gelijk. Ja, zo lust ik er nog wel een paar.
Helemaal gedaan met mijn humeur is het als Kathryn, die ik eerder heb leren kennen als open en vriendelijk, het hardgrondig eens blijkt met de haatpraat. ‘Homo’s zijn zieke mensen’, zegt ze. ‘Als een vriendin me zou vertellen dat ze lesbisch was, zou ik haar nooit meer aankijken.’ Met haar handen klopt ze denkbeeldige viezigheid van haar schouders. Voorin de taxi klinkt goedkeurend gemompel. ‘Jullie blanken zijn veel te vrij geworden’, zegt de chauffeur. ‘Hier in Afrika is iedereen tegen homo’s.’
Nou weet ik uit ervaring dat je meestal tegen een muur aanpraat als je dit soort vastgeroeste overtuigingen tegenspreekt. Hetzelfde is me vaak overkomen als ik uitlegde dat ik atheïstisch ben opgevoed (‘Zonder God? Zonder Gód?!?!’ Perplexe stilte. Ander onderwerp.). En inderdaad, veel meer dan glazige blikken krijg ik niet terug als ik mijn taxigenoten erop wijs dat ze grof discrimineren. Wat een armoede.
