Achtergrond

Het leven van een Muzungu.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Langzamerhand en met steeds minder onderbrekingen begint het leven in Afrika toch duidelijker te worden. Een van de problemen wat misschien wel nooit gaat wennen, het onlosmakelijke wat aan Afrika is toe te schrijven: en dat is de onverzadigbare behoefte aan een bijdrage. Zo kwam ik gisteren in gesprek met Owewoe. (Tenminste, zo spreek je het uit) 

Hij vertelde mij, dat hij de jongste van het gezin is en dat hij zich vroeger heel gelukkig voelde binnen dat gezin. Een van de grote gebeurtenissen uit zijn jeugd was dat zijn leven gered werd door zijn vader toen ze eens in het bos waren en werden verrast door een jonge leeuw. De aanval was kort maar krachtig, het litteken kon hij me naar al die jaren nog tonen, gelukkig was zijn vader erg daadkrachtig en bracht hij het er levend vanaf. Dit bracht een zeer sterke band teweeg tussen vader en zoon. Daarna kwam er veel ongeluk in zijn leven. Hij zat op school toen men belde dat zijn vader was overleden, verschillende broers en zussen waren net daarvoor verhuist naar andere plaatsen en getrouwd, daardoor bleef hij, samen met zijn moeder, alleen over. Daarna werden er nog eens 3 van de 5 geiten gestolen en ging hun enige koe dood. De overige kippen en geiten moest hij verkopen om het schoolgeld voor het laatste semester te kunnen betalen. Aangezien het schooljaar in Uganda eindigt in december moest hij over de brug komen met schoolgeld voor het aankomende jaar. De kosten voor een heel jaar studeren, onderdak en eten: 210 Euro. Voor een alleenstaande moeder niet op te brengen. 

Overal in Afrika is geld nodig, als een onverzadigbare spons. Alleen door dit punt is bijna geen relatie mogelijk tussen een blanke en een Ugandees. Maar de huidkleur brengt ook weer andere ervaringen, met zich mee. Aangezien ik toch een gast ben, ben ik nu al twee keer uitgenodigd, door de schooldirecteur en pastoor, om mee te gaan naar een plaatselijk restaurant. De weg naartoe verloopt altijd erg langzaam, aangezien iedereen toch moet zien dat de pastoor een blanke belangrijke gast in zijn auto heeft. In het restaurant wordt een prachtig tafeltje in het midden gezocht zodat iedereen ons goed kan zien. En aan iedereen die het maar horen wil wordt verteld dat ik uit Nederland kom. Daarna moet ik altijd uitleggen waarom The Netherlands, Holland en Dutch voor ongeveer hetzelfde staat. 

Frustrerend aan Afrika is dat we maar zelden stroom hebben, meestal meer twee uur op een dag.

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons