Goed Leven
‘Laten we niet blijven hangen in de kritiek op de buitenwereld, maar met aantrekkelijke alternatieve komen!’, zegt de inheemse, Colombiaanse Luz stellig. We zijn in het Peruaanse Santa Maria, een dorpje aan de voet van Machu Picchu. Een idyllisch houten hostel vormt daar de achtergrond van de laatste training voor twintig inheemse deelnemers uit de Amazone. In voorgaande trainingen zijn de voornaamste problemen voor de inheemse gemeenschappen in kaart gebracht. Ook weten ze exact welke internationale instituties verantwoordelijk zijn voor de infrastructurele megaprojecten die worden uitgevoerd in hun territorium. Kritiek is er voldoende. Deze week gaan ze op zoek naar alternatieven.
Alternatieven
Kort na aankomst start dan ook een marathon van vier dagen met felle discussies. Er zijn verschillende percepties over de inhoud van hun gezamenlijke boodschap als inheemse jongeren. Uiteindelijk wordt het concept van ‘goed leven’ omarmd als leidend voor hun manifest. Jose, inheems leider uit Venezuela zegt: ‘Terwijl andere vaak op zoek zijn naar een beter leven met meer geld en welvaart, is voor ons een ‘goed leven’ het een leidend criteria’. Goed leven is een oud concept uit het Andes gebergte en wordt vaak uitgelegd als leven in harmonie met jezelf, met je gemeenschap en de natuur. Dat klinkt mooi natuurlijk, maar Jose legt uit dat dit concept op politiek niveau ook misbruikt kan worden. Zijn eigen Venezolaanse president, Hugo Chavez, introduceerde dan ook de ‘Goed Leven’ staatscreditcard. ‘Dat heeft natuurlijk helemaal niks te maken met goed leven, zoals wij het bedoelen!’, zegt Jose.
Bedevaartsoord
Van Chavez terug naar Peru. Op de afsluitende dag start om 03.00 uur in de ochtend een lange wandeltocht naar één van de moderne wereldwonderen: Machu Piccchu. Bij zonsopgang lopen we deze Incastad uit de 15e eeuw binnen. Het contrast tussen de beleving van de aanwezige toeristen en die van de inheemse jongeren is groot. Waar de toeristen enthousiast los gaan met hun spiegelreflex camera’s, zijn de indianen zichtbaar geëmotioneerd. Hier zijn is als het bereiken van hun eigen bedevaartsoord. Bij het bereiken van het hoogste punt heft de Colombiaanse Luz haar armen richting hemel en neemt stoïcijns de adembenemende natuurlijke omgeving in zich op.
Naar Rio
Na de eerste indrukken verwerkt te hebben staat de eindpresentatie op het programma. Rollenspellen, speeches en toneelstukjes worden gebruikt om de inhoud van hun manifest over ‘goed leven’ kracht bij te zetten. Omstanders kijken met grote verbazing naar dit fascinerend schouwspel op deze heilige grond. Spontaan onstaan er gesprekken tussen de inheemse en de toeristen over ‘goed leven’. Ongemerkt is het lobyen voor hun manifest begonnen! Toegehoord door tientallen toeristen wordt de eindpresentatie afgesloten met het plan om hun manifest te presenteren op de eerstvolgende conferentie over duurzame ontwikkeling in Rio de Janeiro. Luz sluit af: ‘In deze tijden van crisis moet de wereld horen wat wij als inheemse te bieden hebben!’
