Gisteren bemerkte ik wat onrust onder de Nederlanders. Onrust die zich vooral positief laat duiden als ongeduld, betrokkenheid, willen realiseren. Nog zo duidelijk vooraf aangegeven dat pas op de plaats nodig is om een andere cultuur en omstandigheid werkelijk te begrijpen….
Echter, deze Nederlanders hebben duidelijk de schitterende VOC mentaliteit. Oerhollands gedreven tot resultaat, tot performance, tot werkelijk een bijdrage geleverd willen hebben aan iets concreets tijdens hun verblijf hier en in het programma hierna.
Ik heb begrip voor die wens en deel 'm van harte. Dezelfde eigenschappen zijn in mezelf maar al te duidelijk aanwezig en ik heb de deelnemers hier juist ook op geselecteerd. Echter, mijn jarenlange ervaring met het werken aan resultaten in/met Ghana, zorgt bij mij nu ook even voor een beetje frustratie. Snappen ze dan werkelijk niet dat er eerst wat anders nodig is, wil je tot duurzaam resultaat komen? Zoals het begrijpen waar je bent en met wie je bent, het spreken van een gemeenschappelijke taal?
Daar waar je irritatie of frustratie voelt, zit meestal de uitdaging. Ik haal daarom eerst maar eens even diep adem en lach vooral om mezelf. Duurzaam resultaat realiseren is niet een kwestie van 'doen we er even bij'. Het is ook geen vanzelfsprekendheid, zowel niet in het Nederlandse bedrijfsleven als de sector ontwikkelingssamenwerking.
Lastig in het bedrijfsleven omdat men vooral snel resultaat en winst wenst te realiseren. Werkelijk oog voor mens, omgeving, proces of wat nodig is voor MVO of succes op de lange termijn, is vaak ondergeschikt. In ontwikkelingssamenwerking wordt graag over de hoofden van de belangrijkste stakeholders heen bedacht wat goed voor ze is. Dacht ik dan echt dat deze mensen op dag 1 al in staat zouden zijn tot het veranderen van deze paradigma's?
Goed, terug naar het Hier en Nu. De uitdaging is de mogelijkheid is een van mijn motto's. Ik concludeer dat het antwoord en de benodigde verandering van energie en gedrevenheid niet in mij zit, maar in de Ghanese counterpart. We hebben hier een schitterend voorbeeld van een (cultuur)verschil dat gezien, benoemd en geaccepteerd dient te worden alvorens samen verder te kunnen.
Vanuit de leertheorie 'action learning' en de door mij gekozen rol van facilitator van het proces, geef ik een spontaan bedachte opdracht waarin de groep exact dit verschil tegen zal komen. Ik laat mijn theoretische kader en draaiboek over cultuur en waarden dus functioneel achterwege. In plaats daarvan verzoek ik de groep om deze ochtend het proces van co-creatie met elkaar aan te gaan aan de hand van drie centrale vragen:
– What is our common future?
– How will we get there?
– Where are we now?
Hoe dit verder gaat, lees je in de volgende blog: A new common future
Ook deelnemen aan Talent Beyond Limits?
Ben jij professional met minimaal 5 jaar werkervaring en op zoek naar meer zingeving in je leven? Kijk op www.talentbeyondlimits.nl en sluit je aan bij ons groepsprogramma naar Ghana in het najaar van 2013.
