Een enorme sprong voorwaarts noemt de National Family Health Survey (NFHS) de resultaten van de jongste enquete. In vijf jaar tijd is het aantal vrouwen dat een bankrekening bezit van 15 % naar maar liefst 53 % gestegen. In heel Azie ligt het gemiddelde percentage rond de 30 %. Het huiselijk geweld nam in diezelfde periode met 10 % af.
Volgens de NFHS is er wel degelijk een relatie tussen geld en geweld. Vrouwen die een bankrekening hebben dwingen respect af bij hun echtgenoot. Ze worden beduidend minder vaak geslagen.
Ik kan me het verhaal van Maria U herinneren. Een jonge vrouw in Pakistan waar slechts 3 % van de vrouwen een bankrekening bezit. Ze was ooit afkomstig uit het meest onderontwikkelde gebied van het land, Noord-Waziristan. Dit was lange tijd het rovershol van de Taliban langs de Afghaanse grens. Haar familie sloeg voor de extremisten op de vlucht. In de stad Peshawar zag ze vrouwen naar de universiteit gaan. Ze wilde ook. Dankzij haar ouders was ze gelukkig wel naar school geweest, maar de universiteit, waar zowel jonge mannen als vrouwen naar toe gingen, was voor haar traditionele familie een brug te ver. Na lang aandringen gaven haar ouders toestemming, op een voorwaarde: voordat ze met haar studie begon moest ze trouwen. Haar ouders zochten een conservatieve man uit.
Hij sloeg zijn schoondochter regelmatig in het bijzijn van echtgenoot en later ook voor de ogen van haar kinderen
De opleiding maakte haar mondig. Ze droeg niet langer een sluier en gaf haar man tegenspraak. Haar schoonvader zag met lede ogen aan hoe zijn ‘zwakke zoon’ zich liet domineren door deze vrouw met een veel te grote mond. Hij sloeg zijn schoondochter regelmatig in het bijzijn van echtgenoot en later ook voor de ogen van haar kinderen.
Door de jaren heen groeide Maria uit tot een ondernemer; ze zette een eigen NGO op. Ze traint tegenwoordig vrouwen, die vanwege hun cultuur hun huis niet mogen verlaten, ‘online’ geld te verdienen. “Geld maakt je onafhankelijk en sterk. Sinds ik tegenwoordig wel vijf keer meer dan mijn echtgenoot verdien, heb ik alle vrijheid, word ik niet meer geslagen en spreekt mijn schoonvader aardig over mij.”
Niet haar echtgenoot maar Maria beslist tegenwoordig waar haar geld aan wordt besteed. “Ik heb mijn bankrekening en ATM pas. Mijn echtgenoot weet mijn pincode niet. Geld heeft mij vrijheid en onafhankelijkheid gegeven”, vertelt ze trots.
Koningin Maxima was vorig jaar op bezoek in Pakistan in haar functie van speciale pleitbezorger van de secretaries-generaal van de Verenigde Naties voor Inclusieve Financiering voor Ontwikkeling. Zij drong er bij de regering op aan vrouwen betere toegang tot financiele diensten te geven. Het jaar daarvoor was ze in het buurland India. Hier viel het haar op dat vrouwen sparen. Meer dan we denken. “ Vrouwen willen zo graag geld opzij zetten. Ik vroeg tijdens een veldbezoek aan vrouwen wat ze het belangrijkst vonden in hun leven. Toen vertelden ze me: ‘sparen!’. Vooral vrouwen proberen geld opzij te zetten voor als er een kind ziek is of als het gezin een financieel moeilijke tijd doormaakt.”
Uit het onderzoek van de National Family Health Survey blijkt ook dat steeds meer vrouwen in India zich bewust zijn van hun rechten. Zo ging lange tijd na het overlijden van de ouders alle bezittingen naar de zonen. Een meisje vertrok immers na haar huwelijk naar het huis van haar schoonouders. Haar broers zorgden voor de ouders. Maar volgens een wetsverandering – al wordt die nog niet overal toegepast– moeten de broers en de zussen de eigendommen verdelen. In India bezit inmiddels 38.4 van de vrouw een huis of een stukje grond.
Er is niet alleen een relatie tussen geld en huiselijk geweld. Vrouwen met een bankrekening kunnen vaker lezen en schrijven. In India steeg het alfabetisme in de afgelopen vijf jaar van 55.1 % naar 68.4 %. Vrouwen gaan tegenwoordig meer naar school: van 22.3 % naar 35.7 %.
Ik noem mijn vrouw de minister van ons huishouden.
Applaus voor de Indiase vrouwen zou je zeggen. Helaas buitelen de regerings- en de oppositiepartij over elkaar heen. De positieve ontwikkeling is aan hen te danken. Op straat weet een mannelijke voorbijganger het beter te formuleren. “Natuurlijk ontwikkelen vrouwen zich beter. Er is meer informatie beschikbaar zodat ze sneller op de hoogte zijn van hun rechten. En laten we eerlijk zijn, zonder of met bankrekening: vrouwen zijn al decennia de echte CEO’s thuis. Ze koken, zorgen voor hun kinderen, maken schoon en werken ook nog eens op het land of elders. Ik noem mijn vrouw de minister van ons huishouden.”
