Achtergrond

Fietsende Afrikanen in Spanje

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

De ultieme droom van teammanager Douglas Ryder: met een Afrikaanse renner de Tour de France winnen. Of een wereldkampioenschap. Ryder: "Wielrennen is groot in Afrika – vooral in Eritrea, waar het volkssport nummer één is. De wielerliefde is er opgebloeid sinds de Italianen in 1946 de Giro d'Eritrea organiseerden. In de hoofdstad Asmara alleen wonen zo’n achthonderd professionele wielrenners. Maar ook in Algerije, Marokko, Ethiopië, Namibië en Rwanda is het in opkomst, en dat biedt hoop voor de toekomst."

Voor deze Vuelta lagen de verwachtingen lager: "Zes van de negen renners rijden voor het eerst in hun carrière een grote ronde. Dat ze hem uitreden, maakt ons al gelukkig. De koersen in Afrika zijn doorgaans redelijk vlak en nog geen honderd kilometer lang, dus het is onmogelijk te bevatten hoe zwaar zo’n grote ronde is voor Afrikaanse renners. We hebben een lange weg afgelegd om op dit niveau te komen, en we hebben nog een lange weg te gaan."

[[{“fid”:”29843″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]

Beeld: Ilona Kamps

Niet alleen het uithoudingsvermogen schiet vaak tekort, ook aan de technische en tactische vaardigheden moet nog gewerkt worden. "We hebben in de afgelopen negen maanden vijf sleutelbeenderen gebroken – de renners weten simpelweg niet hoe ze zich in een internationaal peloton moeten begeven, waar ze moeten zitten om uit de problemen te blijven. De Europese wegen zijn anders, de pelotons groter en de koersen harder. In het begin werden onze renners zo van de weg gereden. Daarom trekken we ook internationale renners aan. Daar kunnen onze mannen veel van leren."

Het Afrikaanse telecombedrijf MTN is de hoofdsponsor van het team, maar de slogan ‘Bicycles change lives’ verwijst naar Qhubeka, een organisatie die geld inzamelt om kinderen in Afrika van fietsen te kunnen voorzien. De impact van een fiets op het leven van deze kinderen is enorm: ze komen letterlijk en figuurlijk verder, op een veiligere manier. Het team wil met hun groeiende succes het aantal donaties aan Qhubeka vergroten, en de renners dragen hieraan bij door bijvoorbeeld hun winnaarstruien te veilen.

Ook het leven van de Afrikaanse renners in de ploeg is ingrijpend veranderd door de fiets. Zeven maanden per jaar verblijven ze in hun ‘thuis ver weg van thuis’ in Lucca, Italië, om te trainen en van daaruit naar de Europese koersen af te reizen. Twee keer per jaar krijgen ze van het team een retourtje naar huis, de rest van de tijd kunnen ze  terecht bij iemand die hen bijstaat in moeilijke tijden. Ryder: "In het begin had een van onze Rwandese renners steeds geen geld, terwijl we hem toch zijn salaris betaalden. Hij bleek alles naar huis te sturen. Zijn moeder woonde in een huis met een vloer van zand, inmiddels heeft niet alleen zijn moeder maar het hele dorp cementen vloeren én elektriciteit. Als hij nu naar huis gaat, verblijft hij in een appartement in Kigali – in zijn dorp wordt hij continu lastiggevallen."

Ryder is meer dan tevreden over de prestaties van zijn renners in de Vuelta. "De vijfde plaats van Meintjes op La Camperona was fantastisch, en dat het volledige team de ronde zou uitrijden, had ik nooit durven dromen."

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons