Achtergrond

Eritrese Jonas op weg naar Rome

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

OneWorld bracht vorige week het verhaal van Jonas, die na een jarenlange tocht waarbij hij gevangen gezet, ontvoerd en gemarteld werd, begin dit jaar asiel aanvroeg in Nederland, waar zijn vader, broertjes en zusje wonen. Dat werd direct afgewezen, omdat Jonas in Italië vingerafdrukken had afgegeven die geregistreerd werden in de Europese database Eurodac. Volgens de Dublinverordening zijn asielzoekers verplicht asiel aan te vragen in het eerste EU-land dat ze inreizen. Zijn advocaat en vader probeerden hem toch hier te houden, maar dat is niet gelukt. “Niet te geloven”, zegt vader Welday, “ze sturen hem nu naar Rome, waar hij op de straat moet leven.”

Jonas’ advocaat Neal Blomjous geeft aan teleurgesteld te zijn over de gang van zaken. “Ik had de hoop dat er ergens in het juridische proces wel een rechter zou zijn die zou zeggen: dit moet je niet willen. Maar misschien was dat naïef.” Jonas zelf, zegt Blomjous, begrijpt niet waarom hij terug moet. “Dat snap ik wel. Hoe dit proces gegaan is, getuigt van een formalisme die geen recht doet aan de geest van de regels”, zegt Blomjous.

De situatie in Italië voor asielzoekers is niet al te best. Opvangcentra zijn er overvol. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) oordeelde begin deze maand dat Italië weliswaar geen Griekenland is (waar asielzoekers niet naar teruggestuurd worden, ook al hebben ze daar vingerafdrukken afgegeven), maar dat kwetsbare personen niet zonder garanties van opvang naar Italië mogen worden gestuurd. Het probleem is dat Jonas in de IND-procedure en later bij de rechter nooit als kwetsbaar werd gezien. Hij is meerderjarig. Of hij op straat terecht komt is niet zeker, maar hij heeft ook geen garantie op opvang.

Advocaat Blomjous blijft met vader Welday werken aan gezinshereniging, net als de afgelopen zeven jaar. Als Jonas eenmaal asiel heeft gekregen in Italië, zou hij naar Nederland kunnen reizen om zijn vader te zien en te vragen of Nederland de asielstatus wil overnemen. Een andere optie is op de Nederlandse ambassade in Rome opnieuw te vragen om nareis.“We zijn er nog niet mee klaar. Nog niet alle middelen zijn uitgeput. Er is nog hoop.”

Jonas’ procedureJonas kwam in november 2013 aan in Nederland. In januari 2014 meldde hij zich in Ter Apel en vroeg hij asiel aan. Vrijwel direct werd bekend dat de IND zijn aanvraag niet in behandeling zou nemen, omdat in de Europese databank Eurodac geregistreerd stond dat hij in Italië was aangekomen. Volgens de Dublinverordening moet elke vluchteling in het eerste Europese land waar hij aankomt asiel aanvragen. In februari 2014 gaven de Italiaanse autoriteiten aan verantwoordelijk te zijn voor de asielaanvraag van Jonas. In maart werd Jonas’ asielaanvraag in Nederland definitief afgewezen. Jonas’ advocaat Blomjous stelde beroep in en vroeg om een voorwaardelijke voorziening van de rechter, zodat Jonas’ in Nederland de behandeling van zijn beroep mocht afwachten. De rechter gaf in juni zo’n voorlopige voorziening af.

 

Eind augustus deed een andere rechter plotseling uitspraak in de beroepsprocedure, zonder zitting. Dat is volgens Blomjous hoogst ongebruikelijk. Als er geen zitting is, krijgt de advocaat geen gelegenheid zijn beroepsgronden verder toe te lichten en wordt de asielzoeker niet gehoord. De rechter oordeelde dat de IND gelijk had en dat Jonas’ naar Italië uitgezet mag worden. Blomjous is in verzet gegaan tegen het afdoen van het beroep zonder zitting. Vorige week oordeelde de rechtbank dat het verzet ongegrond was. Dat betekent dat Jonas geen beroepsmogelijkheid meer heeft tegen de beslissing van de IND hem naar Italië uit te zetten. Vanochtend om half 10 zat hij in een vliegtuig naar Rome.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons