Gisteren dronk ik met Dave een biertje in Club Nautico. Club Nautico ligt tegenover de haven van Mindelo. Mindelo is de enige stad op Sao Vincente; een klein eiland van de Kaapverdie archipel. Mijn broertje en ik zijn tien dagen geleden vertrokken uit Las Palmas en hebben een week gezeild om hier te komen. Club Nautico bestaat uit een pleintje met betonnen muren en plastic stoeltjes. De bezoekers drinken er lokale rum en luisteren al pratend naar live muziek.
Mijn broertje en ik vinden het geweldig op Sao Vincente. We scharrelen ‘s ochtends rond op de markt en bezoeken ’s avonds de lokale barretjes. Sao Vincente lijkt op Afrika maar heeft een unieke sfeer met bijzondere mensen. De mensen hier zijn lang en donker met veelal lichte ogen. Dit komt doordat de Kaapverden vroeger een belangrijke doorvoerroute waren voor slaven. De huidige bevolking is een mix van afstammelingen van slaven en Portugezen.
Dave ontmoette ik op de jachthaven (marina). Hij is een zestigjarige Engelsman met een korte nek, een grote snor en een zonnebril uit de jaren zeventig. Dave is na zijn scheiding de wereld in getrokken op een piepklein zeilbootje. Hij treedt dagelijks op in lokale barretjes en begeleidt zichzelf op zijn gitaar. Dave zingt met zijn rokerige whiskystem zelfgeschreven countrysongs over zijn leven en over zijn verloren liefde.
Terwijl ik met Dave praat uit ik mijn verbazing. Jaarlijks vertrekken honderden jachten vanuit de Canarische eilanden maar de meerderheid stopt niet bij de Kaap Verden maar zeilt direct door naar de Cariben. Waarom? Dave onderbreekt me. “You know Joshua, there is a reason for that.” Ik ben stil en luister naar wat hij te zeggen heeft.
“Look around you; people here are black and they are poor. That is scary to a whole bunch of boat owning people out there – they are kinda racist in that sence.” “Huh?“ “And yes, Joshua, in the Caribean there are also a lot of black people, but there are also a lot of Marina’s (jachthavens) and yacht clubs. And if black people work there they serve yacht owners so boat owners don’t mind it that they are black.”
Ik ben flabbergasted.
Later die avond denk ik over de woorden van Dave terwijl ik een biertje ga drinken op de marina. Daar loop ik Ian tegen het lijf. Ik ken Ian nog uit Spanje. Hij is een timide, bijzonder vriendelijke taxichaffeur uit London die zijn taxi heeft verkocht en alleen de wereld rond zeilt. Tussen Ian en mij zit een Noor die al een maand op Sao Vincente verblijft. Ik maak een praatje met hem: “So how do you like the city?” “Well, I don’t know, I prefer to stay around the Marina and Club Nautico”.
