Achtergrond

In één keer een jaarsalaris op je bankrekening

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

[[nid:38680]]

Binnenkort krijgen 15.600 dorpelingen uit Bodo in de Niger Delta omgerekend drieduizend euro op hun bankrekening. Het is onderdeel van de schikking waarmee Shell de rechtszaak afkoopt die ze in Engeland tegen het bedrijf hadden aangespannen, vanwege de olielekkages in 2008 en 2009 in het gebied. Wat gaan de mensen uit de vissersgemeenschap doen met het geld? En is iedereen in Bodo wel zo gelukkig?

Ik ben zo blij met het geld dat ik krijg, want nu kan ik eindelijk mijn opleiding afmaken

[[{“fid”:”33305″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Francis Doniko, Nigeria”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Francis Doniko, Nigeria”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]

Francis Doniko (23), werkloos:

“De lessen op mijn middelbare school stopten altijd om twaalf uur ‘s middags, zodat de leerlingen nog naar het strand konden om alikruiken te rapen of netten uit te zetten bij laag tij. Mijn boeken en schooluniform betaalde ik van het geld dat ik daarmee verdiende. Maar sinds het olielek in 2008 is onze natuur zo vervuild dat er niks meer te rapen valt. Ook mijn vaders visvangst werd steeds minder. Vroeger ving hij op een goede nacht soms genoeg voor een hele week, maar nu gebeurde dat nooit meer. Mijn moeder, die alikruiken raapte en verkocht, overleed in 2009. Er zijn hier sinds de lekkage heel veel mensen doodgegaan. Na mijn moeders dood was er niet meer genoeg inkomen om schoolgeld te betalen, daarom moest ik van school. Sindsdien hang ik een beetje rond hier, hopend op af en toe een klusje in de bouw of een vrachtje om te sjouwen. Ik ben zo blij met het geld dat ik krijg, want nu kan ik eindelijk mijn opleiding afmaken. Ik wil politicologie studeren aan de universiteit. Politici moeten ervoor zorgen dat gewone mensen nooit meer wordt zoiets aangedaan als wat ons in Bodo is overkomen.”

Het belangrijkst is niet het geld dat Shell geld betaalt, maar dat ze de olie eindelijk opruimen

[[{“fid”:”33306″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Charity Gana, Nigeria”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Charity Gana, Nigeria”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]

Charity Gana (47), leider van de vrouwen in de Bodo gemeenschap:

“God schonk Bodo de zegen van de natuur. Die moet aan ons worden teruggegeven. Het belangrijkst is dus niet het geld dat Shell geld betaalt, maar dat ze de olie eindelijk opruimen. De visserij was voor elk gezin in Bodo een bron van inkomsten, en die werd ons afgenomen. In vergelijking met wat ons is aangedaan, is dat geld maar een heel klein beetje. Ik ontvang binnenkort 600.000 naira op mijn bankrekening, die ik met hulp van de advocaten heb geopend. Mijn kinderen krijgen niets: alleen kinderen die vlak aan het strand wonen, die gezondheidsproblemen kregen, kwamen voor de compensatie in aanmerking. Van het bedrag dat ik krijg, kan ik alleen mijn oudste zoon naar de universiteit sturen. Hopelijk vindt hij daarna een goede baan, zodat hij het schoolgeld van zijn broers en zussen kan betalen. En misschien kan hij dan zijn moeder ook nog een beetje steunen. Ik ben het zo moe om over de gevolgen van de olieramp te praten. Meer dan zes jaar praatten we, en gebeurde er niets. Nu zegt Shell snel te gaan beginnen met de schoonmaak. Dat is hoog tijd. Ik hoop dat ze zich aan hun beloftes houden. Dan kunnen we daarna weer leven als voorheen.”

Ik blijf het oneerlijk vinden dat ik persoonlijk geen compensatie ontvang

[[{“fid”:”33307″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Michael Bagbi, Nigeria”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Michael Bagbi, Nigeria”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]

Michael Bagbi (34), visser:

“Ik krijg helemaal niets, en mijn vrouw evenmin. Toen je je kon aanmelden voor de rechtszaak tegen Shell, vroegen ze om je kiezerspas. Alleen dat vonden ze bewijs dat je uit Bodo kwam. Nou hadden mijn vrouw en ik wel zo’n pas, maar toen ze gingen kijken in de centrale registratie bleken onze kaarten niet geregistreerd. De ambtenaar die onze duimafdrukken nam, had ze blijkbaar niet in het systeem gestopt. Wij zijn de enigen niet in Bodo die buiten de boot vielen. Een kennis van me zat in de gevangenis toen je je kon aanmelden voor iets waar hij niets vanaf wist, en kon zich daardoor niet aanmelden. En anderen dachten dat de rechtszaak toch niets zou opleveren. Maar al mijn  collega-vissers ontvangen het geld wel. Of ik niet jaloers ben? Ik probeer het niet te zijn. Zij kunnen er ook niets aan doen. Ik praat er liever niet over, en merk ook dat zij erover zwijgen als ik erbij ben. Ze willen niet opscheppen over wat ze met hun geld gaan doen. Ik weet wel dat Shell ook betaalt voor een ziekenhuis en scholen. Natuurlijk profiteer ik daar wel van. Maar ik blijf het oneerlijk vinden dat ik persoonlijk geen compensatie ontvang.”

Ik ga een kapperszaakje opzetten in Eleme. Wat er dan nog over is, leg ik bij het geld van mijn broer

[[{“fid”:”33308″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Naomi Diba, Nigeria”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Naomi Diba, Nigeria”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]

Naomi Diba (20), kapster in opleiding:

“Toen ik me inschreef voor de rechtszaak tegen Shell, had ik nooit verwacht dat we zoveel geld zouden krijgen. Maar ook niet dat het zo lang zou duren. Ik ben niet meer zo vaak in Bodo. Vroeger verzamelen ik schelpdieren op het strand, maar na de lekkage was dat afgelopen. In 2012 stierf ook nog eens mijn vader, die zorgde voor mij en mijn twee broers. Nu zijn er voor jongens in Bodo altijd wel betaalde klusjes vinden, zoals iemands gras maaien of werken in de bouw. Maar voor een meisje is er niets. Daarom ben ik naar Eleme gegaan, de dichtstbijzijnde stad. Daar ben ik bij mijn stiefzus in de leer als kapster. Wat ik met mijn geld ga doen? Eerst ga ik een kapperszaakje opzetten in Eleme. Wat er dan nog over is, leg ik bij het geld van mijn broer. Hij wil een stenen huis bouwen, zodat hij eindelijk niet meer bij onze oom en tante in Bodo hoeft te wonen. Een huis met twee kamers en een keuken van golfplaat ernaast. Dan heb ik ook een plek om naar terug te komen. Want als de rivier straks schoongemaakt is, ga ik weer schelpdieren verzamelen. Dat betaalt altijd nog het allerbeste.”

Lees meer over Shell in Nigeria in het aankomende nummer van OneWorld, dat op 3 februari op de mat valt. Onder andere een interview met Bert Ronhaar, de voormalige ambassadeur in Nigeria die in Bodo onderhandelt met de bewoners en Shell over de schoonmaak van het gebied.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons