Achtergrond

Een festival verboden voor witte mensen

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Een afro-feministisch festival waar witte vrouwen niet welkom zijn? Dat schoot bij veel mensen in het verkeerde keelgat. De burgemeester van Parijs drong bij de politie aan op een verbod.

Het Nyansapo festival zou van 28 juli tot 30 juli duren en zou uit drie secties bestaan. De eerste voor alleen zwarte vrouwen, dat zo’n 80% van het terrein in beslag neemt, het tweede voor een discussiegroep over ‘Afro-worstelingen’, waar ook zwarte mannen mogen komen, en het derde deel voor iedereen, dat om het onderwerp ‘postkoloniaal feminisme’ draait.

Op 25 mei ontstond een golf van kritiek, nadat de zeer rechtse website Fdesouche een felle rant lanceerde op Twitter.

Strikt privaat kader

De burgemeester van Parijs, Anne Hidalgo, liet weten dat ze die aanpak “sterk veroordeelt’’, en wilde het festival verbieden. “Ik overweeg de initiatiefnemers van dit festival te vervolgen voor discriminatie.’’ Het festival werd echter niet verboden, maar zal toegankelijk worden voor iedereen, ongeacht van hun afkomst. “De ‘niet-gemengde workshops’ zullen in een strikt privékarakter hebben,’’ aldus Hidalgo.

De organisatoren kregen op sociale media naast kritiek ook veel bijval met de hashtag #JeSoutiensMWASI (‘Ik steun Mwasi’). De reden om een gedeelte van het festival alleen toegankelijk te maken voor zwarte vrouwen, was de behoefte aan een ‘safe space’ waar deelnemers onbevangen en onbevreesd met elkaar van gedachten kunnen wisselen, liet een betrokkene weten.

Het Mwasi-collectief vermeldt op zijn website dat ze niet tegen mannen of mensen met een andere etnische achtergrond zijn.

 

 

 

Intersectioneel feminisme
De organisatoren van het Nyansapo-festival zijn ‘intersectioneel’ feminist. Wat houdt dat in? Op de website van debatcentrum De Nieuwe Liefde staat deze omschrijving:
Gender, huidskleur, leeftijd, inkomen, geaardheid, religie, accent, beperking – het beïnvloedt allemaal hoe mensen jou beoordelen en behandelen. En dus ook of jij die baan krijgt of iemand anders met hetzelfde CV.

Mensenrechtenactivist Kimberlé Crenshaw beschreef dit met de term intersectionaliteit, die zij in de jaren ’80 ontwikkelde in de strijd voor rechten van zwarte vrouwen. Zij liet zien hoe seksisme en racisme vaak afzonderlijk bevochten worden – bijvoorbeeld in wetten tegen discriminatie. Intersectionaliteit is de theorie dat de institutionele doorwerking van vooroordelen en oude patronen rondom onze individuele aspecten elkaar juist kruisen en versterken.

Het komt erop neer dat zwarte vrouwen nog meer dan witte vrouwen te maken hebben met discriminatie en seksisme. Omdat ze een andere etnische afkomst hebben worden deze vrouwen gediscrimineerd, naast het seksisme dat ze als vrouw te verduren krijgen. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons