Sterke leiders bestaan niet in de politiek, net zo min als echte mannen. Het levende bewijs is de Indonesische ex-legercommandant Prabowo Subianto. Tijdens de verkiezingscampagnes dit voorjaar werd hij in de media nog aangeprezen als de sterke lman waar na het zwabberbeleid van de gepensioneerde generaal Susilo Bambang Yudhoyono het land nou echt op zat te wachten.
Vrouwen zwijmelden. Wat was Prabowo toch een echte man vergeleken met zijn slungelige tegenkandidaat Joko Widodo. Aan deze magere gouverneur van Jakarta in zijn eeuwig openstaande witte blouse (zonder zicht op borsthaar) viel toch niets mannelijks of stoers te ontdekken. Dat moest zelfs voorzitter Megawati van de Strijdende Democratische Partij (PDI-I) toegeven, die Joko naar voren had geschoven.
De uitslag is inmiddels bekend. Die lelijke ‘Jokowi’ won het toch maar mooi even van die mannelijke Prabowo. Uiteindelijk boezemde de beloften van deze zoon van een voormalige meubelmaker uit een sloppenwijk meer vertrouwen in bij het volk dan de spierballen en het loze geschreeuw van de elitaire Prabowo.
‘Echte’ mannen en zogenaamde sterke leiders vallen in de politiek vanzelf door de mand, zeker als ze verliezen. Het kinderachtige gedrag dat Prabowo vertoont, en zijn pruillip maken hem tot een ware loser. In eens vallen bij de vrouwen de schellen van de ogen en lachen ze om die voorheen ‘stoere man’. Prabowo kan gewoon niet tegen zijn verlies. Een probleem waar zoveel wereldleiders mee kampen. Ze proberen met de stemmen te sjoemelen of kopen hun kiezers om. Ze zijn dan zo teleurgesteld als blijkt dat de mensen die het geld aannamen niet eens op ze stemden!
Prabowo slaat nu links en rechts om zich heen. Eerst beschuldigde hij de media ervan tegen hem te zijn. Daarna was het Jokowi en zijn kamp die op grote schaal stemmen hadden gekocht en gefraudeerd met de uitslag.
Momenteel heeft hij de hoogste rechtbank van het land ingeschakeld. Met nauwelijks enig bewijsmateriaal staat hij er nu al meer dan een week te schreeuwen tegen Jan en alleman. De rechters kijken geamuseerd toe en vragen wanneer hij met concrete feiten komt.
De nieuwe zondebok is de voorzitter van de nationale kiescommissie. Prabowo’s aanhangers hebben gedreigd hem te arresteren als de politie het niet doet. De Chinese gemeenschap in Jakarta houdt zijn hart vast. Tijdens de val van Soeharto stuurde ‘sterke man’ Prabowo zijn gehate elitetroepen op deze minderheid af om ze te bestelen, te verkrachten en ze het land uit te jagen. Met zoveel mogelijk chaos in zijn land hoopte Soeharto zijn aftreden tegen te kunnen houden. Zo zoon, zo schoonvader.
Het grootste probleem van deze zogenaamde leiders en echte mannen in de politiek is, dat het ze niet eens werkelijk om het presidentschap is te doen. Ze hebben niets met het volk, met armoede-, klimaat-, of economische vraagstukken. De bedoeling is om in zo’n kort mogelijke tijd hun zakken flink te vullen. Prabowo moet dan dus alsnog tot de winnaar van deze verkiezingen worden uitgeroepen, want als een gewone man van het volk — Jokowi — tot president wordt gekozen dan kan de elite de macht wel vergeten in de toekomst.
Het volk van Indonesië heeft laten zien dat zij de winnaars van deze verkiezingen zijn en zich door ‘ echte’ mannen en ‘echte’ leiders niet om de tuin laat leiden. Niet dat de verkiezingen helemaal eerlijk waren. Ze stopten wel degelijk geld in hun zakken.
Het wordt tijd dat de hoogste Indonesische rechters orde op zaken stellen en deze Prabowo vragen als een vent de uitslag van de verkiezingen te erkennen. Over vijf jaar volgt een nieuwe ronde. Ik hoop dat de Indonesiërs dan niet het kinderachtige gedrag van deze man zijn vergeten zodat hij er in de eerste ronde meteen uitligt. Prabowo go home!
