Duurzame tas behoeft geen fairtradekeurmerk

Het gaat goed met het Amsterdamse tassenlabel O My Bag. In 2014 verkocht het duurzame tassenmerk van oprichter Paulien Wesselink (30) bijna 6.000 tassen en accessoires en boekte de start-up een omzet van ruim een half miljoen euro. Voor dit jaar ligt het winstgevende bedrijf op koers om zijn omzetdoel van 750.000 euro te behalen. In 2016 hoopt Wesselink de mijlpaal van een miljoen euro te realiseren. “Uiteindelijk willen we uitgroeien tot een internationaal gerenommeerd duurzaam tassenmerk,” vertelt Wesselink in haar kantoor in het centrum van Amsterdam.

Vliegtuig
Het succes kwam O My Bag niet aanwaaien, zegt Wesselink, die net terug is van haar halfjaarlijkse werkbezoek aan India. In 2010 stapte de zojuist afgestudeerde onderneemster in het vliegtuig naar India en Indonesië met het idee om kwalitatief hoogwaardige, leren tassen te gaan produceren onder fatsoenlijke arbeidsomstandigheden en zonder de inzet van giftige chemicaliën. In zeven weken tijd bezocht ze dertig producenten en leerlooierijen en legde ze nuttige contacten. Wesselink: “In India klikte het: ik had een goed gevoel bij de mensen, veel meer dan in Indonesië. Aan China had ik aanvankelijk ook gedacht, maar dat leek me veel lastiger vanwege de taal. Dat Indiërs Engels spreken is een enorm voordeel.”

Eerste collectie
Op die eerste werkreis naar India vond Wesselink nog geen goede producent. Omdat ze op een verantwoorde wijze zaken wilde doen, wendde ze zich tot de World Fair Trade Organization. Zo vond de Amsterdamse een Fair Trade-gecertificeerde leverancier even buiten Calcutta. De communicatie via de e-mail vanuit Nederland bleek lastig. Ondanks haar inspanningen om duidelijk te maken hoe de tassen eruit zouden moeten zien, bleven de samples die Wesselink in Amsterdam ontving "dramatisch".
“Conclusie: ik moet er weer heen.” Vastbesloten om pas terug te komen met een afgeronde eerste collectie, stapte Wesselink in het vliegtuig. Samen met de leverancier werkte ze een maand lang onafgebroken aan de eerste vier modellen. “Een goede zet. Vlak voor onze lancering tijdens de Amsterdam Fashion Week in de zomer van 2011, hadden we de eerste tassencollectie binnen.”

Kapotte ritsen
Achteraf gezien was de kwaliteit van die eerste collectie niet best, erkent Wesselink. “Bijna de helft van alle ritsen ging snel kapot. Gelukkig hebben we die klanten wel snel kunnen helpen aan verbeterde nieuwe tassen.” Aangezien ook de communicatie stroef bleef lopen, zocht ze verder naar nieuwe producenten. Naast de oorspronkelijke fair trade producent, werkt O My Bag inmiddels ook met vier nieuwe productiepartners die niet over het Fair Trade keurmerk beschikken. Een opmerkelijke stap voor een bedrijf dat duurzaamheid hoog in het vaandel heeft staan, beseft Wesselink. “Wij produceren graag bij fairtrade-organisaties om zo handel in te zetten voor het goede doel, maar we merken dat het deze organisaties aan professionaliteit ontbreekt. Ook missen ze helaas de ambitie om te professionaliseren en met ons mee te groeien. Dat maakt het lastig om op te schalen.”

Niet blindstaren
Volgens Wesselink zijn veel fair trade gecertificeerde producenten gewend om te werken voor non-profits. “Die stellen minder strenge eisen aan hun leverancier dan commerciële bedrijven en sociale ondernemingen.” Dat de nieuwe producenten van O My Bag geen Fair Trade keurmerk hebben, vindt Wesselink niet per se problematisch. “Onze andere producenten hebben wel andere sociale certificeringen zoals SA8000, maar ik staar me niet blind op die keurmerken. Klanten doen dat ook niet, die zijn er terecht sceptisch over. Transparantie is essentieel. Wij zijn een tassenmerk dat fatsoenlijk, eerlijk en milieuvriendelijk produceert. Door onze producenten geregeld te bezoeken, telkens kritisch te zijn en continue vragen te stellen, proberen we onze ambitie waar te maken.”