De grootvader van mijn grootvader, een Koerdische man uit het Oosten van Turkije, heeft tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn hele familie verloren door gevechten met Armeense rebellen. Zijn dorp werd met de grond gelijk gemaakt en hij vluchtte naar het Westen. Dit is ook gebeurd tijdens de Armeense genocide en het is geen uniek verhaal. Een oorlog heeft altijd meerdere verhalen. Dit verhaal sluit echter niet de andere verhalen uit. Dit verhaal en de verhalen van gedeporteerde, ondergedoken en vermoorde Armenen horen ook bij onze geschiedenis. En laat dit nou het probleem zijn.
Turken hebben namelijk veel moeite met het accepteren van hun geschiedenis. De issues stapelen op en ze worden niet opgelost. Wij hebben op dit moment issues met Koerden, Armenen en Cyprioten. Dat laatste issue is wellicht nu in de koelkast gezet, maar ook dat zullen we ooit moeten oplossen. Deze bijeenkomst had een stap in de richting van een oplossing kunnen zijn. Een moment in het jaar waarbij wij, zonder druk van de internationale samenleving, konden praten over onze verschillen. Deze organisatie heeft echter gekozen voor een andere aanpak. Zij hebben gekozen om een informatieavond te organiseren voor heren rond de twintig jaar, die zullen luisteren naar welgeteld één spreker.
In het licht van het grotere debat kan deze avond misschien als niet noemenswaardig worden beschouwd. Toch doet het mij pijn dat ik word buitengesloten. In de eerste plaats als vrouw, omdat wij als Turkse gemeenschap nog altijd mankementen vertonen in de omgang tussen de seksen. Als organisatie hebben zij natuurlijk alle recht om hun doelgroep af te bakenen. Toch vraag ik mij af waarom dit zo is besloten. Na gemaild te hebben met de organisatie, ben ik daar nog steeds niet achter. Daarnaast raakt het mij als Turkse Nederlander, omdat dit ook mijn geschiedenis is. Door zulke debatten te organiseren word ook ik in een slecht daglicht gezet. Als wij ons als Turkse gemeenschap in Nederland verder willen ontwikkelen, moeten we eerst sommige lijken uit de kast trekken.
Hoeveel kritiek ik ook op deze organisatie heb, ik vind deze informatieavond wel een stap in de goede richting. Misschien kunnen we toch op zo’n manier in gesprek blijven. Anno 2016 hoeven wij niet in de gemeenschappelijke ruimte van een moskee te zitten om een dialoog te beginnen. Hierbij voeg ik mij dus alsnog bij het gesprek en hoop ik dat er in de toekomst nog meerdere bijeenkomsten worden georganiseerd.
