Achtergrond

De x-factor

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Ik speelde met het idee om de Minister voor Immigratie en Asiel een voorstel te schrijven om een nieuw soort verblijfsvergunning in te voeren. Naast bijvoorbeeld die voor vluchtelingen of gezinsherenigers, moest de verblijfsvergunning op grond van ‘de x-factor’ toegevoegd worden.
Maar ik dacht er nog eens goed over na en concludeerde dat het misschien toch niet helemaal haalbaar is. Het begint ermee dat het lastig is om het begrip te definiëren. Wanneer heeft iemand de x-factor? Hoe goed moet je bijvoorbeeld zijn als Turks olieworstelaar? Acterend op internationaal niveau? En de nieuwe kampioen van een Surinaamse zangvogelclub? Kom je direct in aanmerking, of moet je eerst de titel geprolongeerd hebben?

Ik heb zoveel talentvolle migranten ontmoet, dat dit idee waarschijnlijk onmiddellijk zal leiden tot een motie van wantrouwen tegen de Minister. Iemand die op basis van zijn talent zeker in aanmerking zou komen voor dit type verblijfrecht is Radboud uit Suriname. Ik ontmoette hem in vreemdelingendetentie, tijdens het dweilen van de gangen. Het schijnt mij dat deze taak gegeven wordt aan iemand op wie je kunt bouwen. Iemand die het doet zonder mokken en het ziet als een privilege dat hij wat omhanden heeft. Radboud voldeed helemaal aan het profiel. Hij volbracht zijn taak niet alleen grondig, maar ook altijd zingend. Dan klonk het weer: ‘January, February …’ Radboud maakte namelijk in de jaren zeventig deel uit van de Dutch Rhythm Steel & Show Band. Hun popsingle ‘January, February, March’ ging de hele wereld over. Een van de hoogtepunten was een optreden in het voorprogramma van James Brown.
Voor zijn muziekcarrière leek het erop dat hij met boksen zijn geld ging verdienen. Het voerde hem naar Amerika. Als je boksen serieus neemt moet je daar zijn. Zijn imposante lichaam en de altijd over het hoofd getrokken capuchon verraadden dat boksverleden. Alsof hij nog elk moment in de houding kon springen om het titelgevecht aan te gaan.
Genoeg x-factor dus waar deze man over beschikt, maar het vereist meer om er echt profijt van te hebben. Vergelijk het met bergbeklimmen. Het vergt veel talent en volharding om bovenaan de berg te komen, maar het lastigste deel heb je dan nog te gaan; je moet heelhuids beneden zien te komen. Juist bij de afdaling gebeuren de meeste ongelukken. Toen de hoogtijdagen van de band voorbij waren gleed Radboud hard uit. Hij raakte drugsverslaafd en werd gearresteerd voor een gewapende roofoverval. De worsteling met het succes is van alle tijden.
Aan zijn montere karakter zal je dit verleden niet gauw aflezen. Een wreed voordeel van gevangenschap is dat het op sommige mensen, door het gebrek aan verleidingen, een rustgevende uitwerking heeft. Misschien dat dit ook opgaat voor Radboud, is hij hier tot rust gekomen, weerbaarder tegen zijn demonen.
Daarmee is niet gezegd dat al het leed teniet gedaan is. Zijn zus verklapte een keer: ‘Een man van honderd kilo mag er als een tank uitzien, maar van binnen is hij porselein hoor.’ Zij had hem regelmatig snikkend aan de telefoon. Een man zal zijn kwetsbaarheid niet snel tonen, zeker niet in detentie.

De dag brak aan dat hij weer buitenstond en zou terugkeren naar Suriname. Hij was voornemens het te gaan maken dit keer, om al zijn talent samen te ballen tot een vuist waarmee hij elke verleiding van zich afslaat.
Misschien is dat wel het ware criterium van de x-factor.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons