De thuisbasis van de separatistische rebellen die hier officieel de Volksrepubliek Donetsk hebben uitgeroepen, wordt belegerd. Maar het is een tamelijk milde vorm van beleg. Tot half augustus reden de sneltreinen naar Kiev nog af en aan.
Bussen naar de buitenwereld, ook het plaatselijk openbaar vervoer, rijden nog stipt volgens schema. Inderdaad, 85 procent van de mensen is gevlucht. De stad maakt een lege indruk, veel winkels zijn gesloten. Maar er is geen voedselgebrek. Alcohol en sigaretten zijn er in overvloed. De bloemen in het park krijgen water en het strandje aan de Kalmiusrivier in het centrum van Donetsk is vol met zonnebaders en ravottende kinderen. Dit is niet Sarajevo of Grozny, waar in de jaren ’90 complete stadsoorlogen woedden.
Propagandaoorlog
Velen betwijfelen of het Oekraïense leger zal binnenvallen. “Het zal hier een Stalingrad worden. Bloed zal door de straten stromen”, hebben de rebellen gedreigd. Maar het Oekraïense leger heeft noch de manschappen noch de militaire ervaring om de stad met een invasie in te nemen.
Ook het moreel van de rebellen is dubieus. Eerder hebben ze het noordelijker gelegen Slavjansk gewoon in het holst van de nacht verlaten. Een uitputtingsslag is waarschijnlijker.
Het heeft er alle schijn van dat dit conflict niet met een Blitzkrieg beslecht wordt, maar een slepende kwestie gaat worden. Inmiddels wordt de oorlog voornamelijk via propaganda uitgevochten. De separatisten vinden dat ze een heldhaftige strijd voeren tegen het ‘fascisme’ uit Kiev, dat door Europa wordt gesteund. Oekraïne vecht tegen een nieuwe vorm van ‘Sovjetimperialisme’, het nieuwe Rode Gevaar. De geruchtenmachine draait op volle toeren. Rebellen beweren dat de fascisten hele dorpen uitmoorden en organen verkopen op de internationale zwarte markt. Vlakbij Slavjansk, zo beweert men, is een massagraf gevonden met daarin dertig mensen met opengesneden buiken. In de onmiddellijke nabijheid werden Duitse dokters en ook een auto van Artsen zonder Grenzen gesignaleerd.
Konvooi met uien
De Oekraïners melden intussen gigantische overwinningen aan het front en verspreiden geruchten dat rebellenleider Igor ‘De Verschikkelijke’ Strelkov gewond is geraakt, of nog erger, met de staart tussen de benen naar Moskou is gevlucht. En zoals het hoort in elke echte oorlog, gebruiken beide kampen natuurlijk humanitaire hulp als propagandawapen. Toen Moskou besloot een konvooi met hulpgoederen te sturen naar de noodlijdende bevolking in de belegerde plaatsen, kon Oekraïne niet achterblijven en werd in alle haast een konvooi met uien en aardappels geregeld. Het Internationale Rode Kruis, dat bij de konvooien betrokken is, moet uitkijken om niet voor het karretje van een van de partijen gespannen te worden.
